Samenwerken kan een “walk in the park” zijn.

Ongeveer 3 keer per week ga ik in het bos joggen. Naast ontspanning brengt het ook een berg aan inspiratie. Vanmorgen kwam ik “de-vrouw-met-de-2-Duitse-herders” weer tegen. Ik wist, met grote waarschijnlijkheid, dat ik haar zou tegenkomen want ik zag haar auto op de parkeerplaats staan. Er is iets bijzonders aan deze vrouw met haar 2 Duitse herders.
Met de komst van Koning Willem Alexander en de hectiek in de Nederlandse politiek laait de discussie over leiderschap weer op. In de Ode van vorige week staat een oproep om films over leiderschap in te sturen die Willem Alexander moet bekijken en de kranten staan vol met meningen over en adviezen voor Mark Rutte en zijn ploeg. Leiderschap in deze tijd is geen sinecure en van zeer groot belang. Maar wat is een leider zonder bevlogen volgers?

Vertrouwen en rust

Als ik de vrouw met de 2 Duitse herders tegenkom zien we elkaar van verre aankomen. Zij is de rust zelve en haar herders lopen altijd los én vlak bij haar in de buurt. Met een simpel handgebaar dirigeert ze de honden naar de kant van het pad zodat ik vrije doorgang heb. De ene kwispelende hond heeft altijd een tennisbal in zijn bek en de andere loopt altijd, kwispelend, ergens aan te snuffelen. We groeten elkaar vriendelijk en we vervolgen onze weg.
Zij doet mij denken aan Ricardo Semler van Semco SA maar ook aan Lieve Descamps van Brooklyn in België. Deze 3 mensen houden hun volgers niet aan een lijn maar doen iets waardoor ze dicht in hun buurt blijven. Ze schenken alle drie rust, vertrouwen en vooruitzicht. Geen opgewonden standjes, geen geschreeuw maar samenwerking die gebaseerd is op onderling respect en vertrouwen. Daarbij laten ze alle drie hun volgers doen waar ze goed in zijn. De hond met de tennisbal is speels, vindt het heerlijk om achter dat ding aan te rennen, op te sporen en te apporteren. Hij vindt het leuk en is er keigoed in. De andere hond analyseert alle geuren die ze tegenkomt. Uitgebreid en met aandacht snuift ze de geuren op. Ze is er keigoed in.

Sterke punten

Marcus Buckingham heeft in 2001 een opinieonderzoek (Clifton StrenghtsFinder test, 2 miljoen+ deelnemers) gedaan. Op de simpele vraag, “Mag jij vandaag je sterke punten op je werk gaan inzetten?” kan maar 20% van de ondervraagden, ja, als antwoord geven. En op de vraag: “Welk percentage van een gemiddelde werkdag benut u uw sterke punten?” kan slechts 17% antwoorden: “De meeste tijd”. Ongelofelijk dat we in ons werk bijna geen gebruik maken van onze sterke punten. Als deze crisis ons één ding duidelijk moet maken dan is het toch wel dat we het niet meer moeten doen zoals we het tot nu toe deden. Ik hoef niet alle problemen die we hebben veroorzaakt op te sommen om u daarvan te overtuigen. We hebben leiders nodig die producten en diensten creëren die echte waarde toevoegen en waar wij onze sterke punten voor kunnen gaan inzetten. *Dan krijg je meer plezier in je werk, je krijgt meer zelfvertrouwen, je wordt oplossingsgerichter, effectiever en je bent een voorbeeld voor collega’s om je heen (*Prof. Dr. A. Bakker onderzoek naar werkplezier).

Aanlijnen en angst inboezemen

Op het zandpad richting mijn huis zie ik, al joggend, op 500 meter afstand 3 mensen met 3 kleine hondjes. De hondjes lopen vrolijk rond te dartelen. Zodra de 3 mensen mij zien beginnen ze de hondjes te roepen en aan te lijnen. Ik kom dichterbij en hoor de vrouw die voorover gebukt naar de hondjes roept: “nog 3 seconden en dan is hij voorbij, rustig blijven, rustig nou, RUSTIG!”. De 3 joekeltjes staan met hun staartjes tussen de poten en kijken mij met grote angstige ogen aan terwijl ik voorbij loop. Ik voelde mij als de crisis die door Nederland loopt. Regenten en managers die gestrest hun bevolking en personeel aanlijnen en tot rust manen.

Paradox en vooruitzicht

We wilde een vrije markt economie maar we kregen een samenleving die gedomineerd wordt door regels die door een paar “uitverkorenen” gebroken (mogen) worden. Er is veel vertrouwen verloren gegaan, eerst Enron, toen de banken, toen de kerk en nu met Moszkowicz ook nog de advocatuur (of was dat al eerder het geval;-). En ach arme aangelijnde bankmedewerkers en co die bijna zwichtten onder de absurde regeldruk.

Wat we nodig hebben zijn voorbeelden zoals Ricardo Semler die zijn mensen aanspoort om met ideeën te komen voor producten of diensten die waarde toevoegen. Als zijn (>6000) mensen er in geloven geeft hij ze de vrije hand om te ondernemen waarbij ze 10 principes als uitgangspunt nemen om de winstgevende en gemoedelijke sfeer te creëren die deze onderneming kenmerkt. Lieve Descamps geeft zijn (200) medewerkers al 30 jaar alle ondersteuning om in zijn 8 prachtige jeanswinkels succesvol te kunnen zijn. Continue vernieuwen, slimmer werken, verbouwen, collecties optimaliseren en mensen opleiden maken deel uit van zijn vooruitziende blik. Inmiddels is de 2e generatie Descampsen ingestroomd om het vertrouwen in de mensen en de toekomst verder gestalte te geven.

De-vrouw-met-de-2-Duitse-herders zal inmiddels wel bij haar auto zijn aangekomen. Ze heeft speciaal voor de honden een camper aangeschaft zodat ze samen de ruimte hebben. De honden kunnen er op vertrouwen dat ze te container met water bij zich heeft waarmee ze hun bakken zal vullen. Samen nog even nagenieten op de open plek die bij de parkeerplaats ligt. Nog even achter een bal aanrennen, nog even snuffelen. Als dat geen mooi vooruitzicht is…

Ben ik een simplist, een idealist, een dromer? Waarom krijgen we het niet voor elkaar, wat houdt ons tegen? Ik ben benieuwd naar jouw reactie.