Pure angst

Voorjaar 2009, mijn collega Jelle Vonck en ik volgen een reeks van negen colleges over supply chain management. De bekende coryfeeën als Jack van der Veen en Walter Ploos van Amstel komen voorbij. Hun boodschap is helder en duidelijk; door samen te werken in de keten wordt waarde gecreëerd. Diverse voorbeelden onderbouwd met cijfers tonen hun gelijk aan.

Na een vurig betoog van bijna twee uur verzucht een andere hoogleraar waarvan ik de naam maar even voor me houd ‘samenwerken, ja, we kunnen het allemaal berekenen en één ding is duidelijk, het levert alle partijen in de keten veel voordeel op’. Vervolgens gaat hij met zachte stem verder ‘maar waarom werkt het dan niet in de praktijk? Waarom werken die partijen niet samen?’ Hij verheft zijn stem en zegt met passie en vuur ‘jullie zijn de mensen van de praktijk, de logistiek managers en supply chain managers die het antwoord moeten kennen, hoe kan dat nou?’ De zaal zwijgt.

Het logistiek topinstituut komt er! En de vraag is wat gaan we doen? Gaan we met z’n allen de meeste briljante wiskundigen, econometristen en allerlei andere analytici les laten geven en onderzoek laten doen of leren we ons toekomstig logistiek talent ook samen te werken en dus werkelijk waarde in de keten te creëren.

Samenwerken is niet iets vanzelfsprekendst. Veelal wordt samenwerking uit nood geboren. Niet omdat mensen het zo leuk vinden maar omdat als ze het niet doen, ze ten onder gaan. Een van de lessen van professioneel verandermanagement is dat er een duidelijke noodzaak tot verandering moet zijn en dat de diverse geledingen die onderdeel zijn van het veranderingsproces ook daadwerkelijk die noodzaak moeten onderschrijven.

En waarom willen die mensen dan niet samenwerken. Simpel, dit is pure angst. Op dit moment is er een zeer boeiende serie op tv getiteld ‘Kijken in de ziel’. Tijdens aflevering twee krijgen de meest vooraanstaande psychiaters van Nederland de vraag voorgelegd ‘wat is de meest basale en fundamentele emotie die mensen kennen?’ Alle psychiaters antwoorden in koor ‘dit is angst’. Begrijpt u nu waarom mensen niet van nature samenwerken?

Dus het logistiek instituut is voor mij pas echt top als er ook aandacht komt voor de factor mens en zijn of haar drijfveren, angsten, emoties, waarden enzovoorts. Laten we onze talenten ook colleges volgen van psychologen, psychiaters en veranderspecialisten , dan krijgt samenwerking in de keten in ieder geval meer kans dan nu het geval is en wordt er dus pas echt waarde in de keten gecreëerd!

Michel van Buren
(bron: www.supplychainmagazine.nl