De ogen en de oren van je organisatie

Columns

Afgelopen week was ik een dag op pad met een aantal inkopers van de grote Uitvoeringsorganisaties. Het was een verkennende sessie om eens te horen wat bij hen speelde en hoe we elkaar zouden kunnen versterken op het gebied van inhuur van externe adviesdiensten.

Veel gehoord en dus geleerd! Want wat me geweldig heeft verwonderd is dat inkoop in deze organisaties nog steeds niet gepositioneerd is als een écht managementvraagstuk. Nee, de inkoopafdeling zit hier nog traditioneel aan het einde van de pijplijn en wordt uitgenodigd om het inkoopproces procedureel netjes uit te voeren, met veel nadruk op rechtmatigheid (1) en prijs (2). In de sfeer van 'u vraagt, wij draaien'. Maar om nou te zeggen dat hier sprake is van een integrale benadering waarin we ketengericht kijken hoe we het vraagstuk multidisciplinair gaan aanvliegen en oplossen met de collega's van de primaire processen, nou nee, dat heb ik die dag niet gehoord!

En als je dan bedenkt om welke bedragen het hier gaat die door deze afdelingen worden verspijkerd - dat zijn bedragen die jij niet dagelijks onder je bed vindt -, dan lijkt hier sprake te zijn van een kansrijk veld! Tp put it mildly. Bij inkoop komt immers alles - aan het einde van het proces - samen. Maar wat ik van de heren inkopers begreep is dat het management nog onvoldoende geïnteresseerd is in hun ‘spend’ analyses. Dat is, zelfs in deze tijd van schaarste, blijkbaar nog niet écht een managementissue.

Wonderlijk. Want de juiste signalen liggen voor het oprapen: in het zogenaamde WIS. Het Wandelgangen-informatie-systeem. Van mijn leermeester - de bekende interimmanager Bas Vos - heb ik altijd geleerd dat receptionistes, secretaresses, telefonistes, chauffeurs en koffiedames altijd je beste vrienden moeten zijn: zij zijn immers jouw oren en ogen. Via hen hoor je wat er allemaal écht speelt. Gewoon in klare taal, zonder franje. Maar als ik de inkoopmanagers moest geloven afgelopen week, behoren zij dus ook tot die doelgroep. En zeker toen we eens wat dieper op hun problematiek ingingen: in geen van de participerende organisaties was het een usance dat er planmatig werd gekeken naar de noodzakelijke resources. Het woord resourceplanning kwam blijkbaar nog niet voor op de managementagenda. Gewoon eens kijken wat er aan werk op je af komt, wat daarvoor aan resources nodig is, wat je dan allemaal in eigen huis hebt en wat er dan tijdelijk aangetrokken zou moeten worden. Een groot ICT project, een weerbarstig verandertraject of een verhuizing komen immers niet opeens uit de lucht vallen. Dat staat vaak en veelvuldig op de agenda. Maar wel raar dat de vraag wie dergelijke trajecten dan moet gaan trekken tussen de soep en de aardappels wordt gedeeld. En dat daardoor de aanvragen voor een projectleider - die dan veelal extern geworven moet worden - daardoor altijd weer met stoom en kokend water gerealiseerd moet worden.

Als ik bazen van deze organisaties een advies mag geven: ga eens buurten bij de inkoopmanagers en kijk eens hoe je samen met hen dit vraagstuk kunt agenderen waar het hoort: aan de managementtafel. Geen suboptimalisering dus. Maar wel een gemeenschappelijke benadering, rekening houdend met de relevante disciplines van de organisatie! Nog veel winstpunten te verzilveren lijkt me zo.

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Meer over Beter inkopen