Het nieuwe ontslagrecht, the Saga continues...

Wat begon als een ‘geslaagde’ Participatietop (hier zijn de meningen sterk over verdeeld) lijkt nu toch echt af te stevenen op een flop van de eerste orde..

Er waren o.a. plannen gemaakt voor 200 duizend extra banen voor langdurig werklozen. Onze JP vond het “een resultaat dat er zijn mag’ maar feitelijk was hij (en de rest van het kabinet) al blij dat het overleg überhaupt had plaatsgevonden! Dat zou immers een enorme blamage zijn geweest voor dit kabinet dat er zo prat op gaat zo goed naar het volk te willen luisteren. Dat ze daar eerst een rondreis van 100 dagen door ons kleine kikkerlandje voor nodig hadden vond geen mens raar. Best practices hebben ze schijnbaar nog niet uitgevonden in Den Haag.

Agnes (Jongerius, voorzitter FNV) vertelde aan eenieder die het horen wilde dat de FNV op ‘alle punten had gescoord’. Werkgeversvoorzitter Bernard Wientjes maakte de kanttekening dat het plan om op elke 50 werknemers een langdurige werkloze in dienst te nemen niet zonder een versoepeling van het ontslagrecht zou kunnen plaatsvinden. Het een kan immers niet zonder het ander…

Wie word er nu beter van? Het kabinet niet, althans niet in de ogen van het volk want was er niet een belofte tijdens de formatie dat de versoepeling van het ontslagrecht niet zou worden opgelegd door Den Haag? Na de top was het algemene sentiment dat dit nog maar het begin was, de wedstrijd was nog lang niet beslist.. Voorspellende sentimenten blijkt maar weer eens nu de werkgevers en de bonden elkaar niet hebben gevonden, sterker nog niet eens op hetzelfde continent zitten! Geen millimeter wenst een van beide toe te geven.

Bernard Wientjes vindt dat de bonden overdrijven. “Het is helemaal niet zo dat alle werkgevers hun werknemers als oud vuil buiten willen zetten!”. Hij sneed een raak punt aan in mijn opinie (en uit mijn eigen ervaring) dat 95% van alle ontslagaanvragen toch wel worden toegekend. Als het ontbeert aan een deugdelijke case opbouw waarom de werknemer dan niet voldoet dan is het feit dat er een proforma ligt bij de kantonrechter voor deze al reden voldoende (vaker wel dan niet) om toch maar tot ontbinding over te gaan aangezien de arbeidsverhoudingen nu toch al verziekt zijn..

Agnes Jongerius verwijt het de werkgevers dat zij de verhoudingen niet hebben geholpen door op het laatste moment met voorstellen te komen die nog verder gaan dan wat het kabinet van plan was. Zij wilden het voorstel van Minister Donner van SZ aanvullen met een advies om ook de werknemers met een lager inkomen ongeacht hun leeftijd maximaal een jaarsalaris mee te geven. En daar ligt natuurlijk het grootste pijnpunt. Het schrikbeeld van de hardwerkende arbeider van 50+ die een jaarsalaris meekrijgt na 30 jaar trouwe dienst. In het geval dat dit gebeurt zonder dat hij aantoonbaar slecht functioneert is het natuurlijk ook wel een slecht verhaal en moeten we dit niet willen. Vaak zijn ze niet doorlopend geschoold (dit geldt overigens voor het merendeel van de werknemers) en wordt het moeilijk om weer aan een baan te komen. Maar waarom dan niet eerst het ontslagrecht versoepelen met een bescherming van deze groep en de leeftijdsfactor behouden. Evalueer na deze kabinetsperiode hoe dit is bevallen, waar de pijnpunten zitten en wat wel goed gaat. Beter kleine stapjes vooruit dan teveel te snel willen en dus stilstand te forceren?

Minister Donner “betreurt het in hoge mate” dat werkgevers en werknemers er niet uitkomen en alhoewel hij de kritiek van de bonden op de werkgevers begrijpt geeft hij wel aan dat ook de bonden niet met een alternatief zijn gekomen. Hoe nu verder? Tja het kabinet gaat alle argumenten meenemen en Donner zegde toe “rekening te houden met het algemeen belang”. Wordt vervolgd….Het kan nog een warme herfst worden!