Sietse en de tragiek van het Nieuwe Werken

Het is aan het einde van de middag. Ik haal mijn racefiets uit het fietsenhok en sta op het punt om, samen met een collega, door bos en velden naar huis te fietsen. Het hoofd leeg fietsen en onderwijl samen wat reflecteren op de voorbije dag. Een prima afsluiter van de werkdag.
Dan zie ik Sietse staan. Ik had hem in geen maanden gezien. Sinds de vestiging van zijn bedrijf in het noorden van het land is gesloten leeft Sietse een nomaden bestaan. Van trainingslocatie naar trainingslocatie. Geen vaste plek om te werken. Af en toe treffen we elkaar in het voorbijgaan.
Dit is zo’n voorbijgaan. Ik vraag ; hoe gaat het? Hij antwoordt, onderwijl kijkend naar mijn fiets; ach het gaat best. Alleen; we hebben geen plek meer weet je. Geen plek waar je naar toe kunt gaan. En waar je s ’middags, na een dag gewerkt te hebben, van vertrekt. Op de fiets bij voorbeeld.
We raken in gesprek over het belang van een plek. En dat blijkt fundamenteler dan je zo zou denken. De voorwaarden voor het Nieuwe werken zijn allemaal aanwezig. De spullen zijn er, de techniek werkt, de vrijheid is er, er zijn collega’s. Tot zover niets aan de hand. Maar er is geen kantoor, geen ontmoetingsplaats, geen plek. Geen place to be. Geen stukje aarde waar het zich afspeelt en waar historie geschreven wordt.
Hij geeft aan dat ie een ontheemd gevoel heeft. Toch een beetje aan zijn lot overgelaten. Wat er aan oplossingen is aangeboden is goedbedoeld maar voelt als surrogaat. Een beetje te virtueel. Je moet een collega ook bij tijd en wijle aan kunnen raken en vast stellen dat ie nog echt bestaat.
Het gaat dus om zorg voor de ander. Voor je fysieke omgeving. Zorg voor het bouwen aan verbanden met collega’s en klanten. En dat in een tastbare realiteit. Er is ‘’aarding’’ nodig. Verbinding met een groter geheel. Als dat hersteld is gaat de bijdrage toenemen. Daar ben ik van overtuigd. Dan is het namelijk weer duidelijk wat het ook al weer waard was om voor te werken.

Is dit nu de roep om de herintroductie van de klassieke kantoor omgeving? Dacht het niet. Het is wel een roep om een fundamentele reflectie op wat het Nieuwe werken doet met mensen. Het gaat om erkenning van gevoelens. En dan kan het heel wel helpen om een fysieke plek te organiseren waar het avontuur dat werken heet zich afspeelt. Goed voor de mensen en goed voor de business. En desnoods is die plek een Mac Donalds langs de snelweg.

Zie het werkgeluk dat dit kan opleveren in dit hilarische filmpje:

Wim Oolbekkink
Consultant bij Youmeus en Global partner van iOpener Institute Oxford.