Nederland voert binnen Europa de ranglijst aan van aantrekkelijke, logistieke vestigingslanden. Prima, maar het imago van de sector is ronduit slecht. Bij logistiek denkt iedereen aan stinkende en onveilige vrachtwagens in de binnenstad, files, mensen die in magazijnen, zonder enig daglicht, werken, enorme investeringen in infrastructuur en grote containerschepen die met asperges uit Peru of sportschoenen uit China in de Rotterdamse haven aankomen.
Het moet het beter. Nederland moet van dom distributieland een slim ketenregieland worden. We moeten met elkaar meer waarde gaan toevoegen aan de goederenstromen die via onze mainports door Nederland stromen. We moeten er met elkaar meer geld aan verdienen.
Cross Chain Control Centers moeten van Nederland een ketenregieland maken. Die Cross Chain Controls Centers een regiecenter waarvandaan meerdere logistiek ketens gezamenlijk gecoördineerd en geregisseerd worden. Bijvoorbeeld voor Unilever, Sara Lee, Heinz en Jumbo Supermarkten. Of voor Epson, Fellowes en HP en Staples. Zo’n logistieke verkeerstoren moet daarvoor beschikken over de modernste technologie, geavanceerde softwareconcepten en logistieke professionals. En het gaat niet alleen over fysieke goederenstromen, maar met name over het slimmer regelen van informatie- en financiële stromen.
Ketenregie heeft alles te maken met het nemen van beslissingen over wereldwijde goederenstromen. Goederenstromen die klantgericht, tegen de juiste kosten en werkkapitaal, veilig en niet te vergeten, duurzaam geregisseerd moeten worden. En daarin moet Nederland uitblinken als beste jongetje (of meisje) van de klas.
Een betere logistiek vraagt om betere logistieke beslissingen. Pakjes gaan echt niet zomaar uit zichzelf bewegen van A naar B. Die pakjes gaan pas bewegen als transportplanners, voorraadbeheerders, serviceplanners, vraagvoorspellers, distributieplanners en inkopers beslissingen nemen. De leverafspraak die de customer service medewerker maakt met de klant is misschien wel de belangrijkste logistieke beslissingen; wanneer moet het pakje aan de eindstreep verschijnen? In zo’n Cross Chain Control Center worden straks alleen maar hele lastige beslissingen genomen, over vele partijen in de keten en met vele, soms tegengestelde belangen. Ga er maar aan staan...
Slim beslissen moet een ‘kerncompetentie’ van Nederland zijn om met succes die ketenregierol in te kunnen vullen. Hoe zorg je er nu voor dat medewerkers ook echt ‘betere’ beslissingen nemen? De technologie is er.... maar, nu nog moet er iets gebeuren in de hoofden van de logistieke beslissers. Ze moeten ook echt steeds beter gaan beslissen. Dat moet je leren. Niet uit saaie boekjes, niet in een jaarlijkse functioneringsgesprek waarin alleen die ene keer dat het niet goed ging centraal staat, maar direct, ‘right here, right now’. Geen periodiek persoonlijke ontwikkelingsplan of coachingsgesprek meer... maar, nu meteen!
Moderne planningsconcepten en ICT bieden mogelijkheden voor ‘real time’ feedback en daarmee mogelijkheden voor leren. Hoe goed was jouw laatste beslissing, hoe goed is de beslissing die je nu op het punt staat te nemen en hoe had je een nog betere beslissing kunnen nemen? De systemen kunnen het je vertellen. Net als bij een computergame. Je gaat dood of je gaat naar een ‘next level’. Daarmee wordt ‘train as you fight’ de nieuwe norm?
Nederland moet uitblinken in de beste logistieke beslissingen. Dan komt die ketenregie vanzelf. De logistieke beslisser moet bij innovaties in planning en besturing dan wel centraal staan. Hoe werken zij, hoe gaan we hun opleiden (met boekjes of serious gaming?) en hoe gaan we hun beoordelen?
Veel managers weten van die ‘human factor’ eigenlijk nog te weinig van af... tijd voor een goed gesprek met HRM-experts!
Dr. Walther Ploos van Amstel.
TNO Mobiliteit en Logistiek
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
zoals gewoonlijk weer een uitermate goed leesbaar stuk (chapeau) van jouw hand over best wel gecompliceerde vraagstukken. Maar ik vind wel dat je met een roze bril schrijft (excuus of hahaha voor de woordkeuze, afhankelijk van hoe je pet staat). Er zitten aan logistiek namelijk nog héél erg veel onopgeloste zaken vast, zowel in de theorie als in de praktijk en de ICT mogelijkheden.
Theorie . . .
In de theorie is “queing” (wachttijd theorie) nog steeds niet verbeterd, ondanks het feit dat we dit jaar al precies een eeuw (Agner Krarup Erlang, 1909, eerste publicatie) weten dat ie in de praktijk niet klopt. Daar hebben latere verbeteringen als PERT en CPM geen verandering in gebracht.
Een piek “in elkaar drukken” levert één enkelzijdige (bijvoorbeeld bij een openingstijd) of twéé dubbelzijdige (bijvoorbeeld bij spitsuur) kleinere pieken op, maar we weten van tevoren niet precies hoe groot die dan zijn en wanneer die eventueel zullen optreden. Of nog véél meer pieke (zie Fourier Transformatie). Het wordt ECHT onoverzichtelijk als we in ketens gaan denken, waarbij de verstoringen dramatisch toenemen met het aantal “stappen terug of vooruit” in de keten. Maar we hebben nu eenmaal niets beters.
Praktijk . . .
Veel zaken zijn (tot nu) niet opgelost, een wilde greep:
• aankomsttijd van schepen bij Corus (ivm met de ruimte op de kade)
• vrachtvervoer bij Europoort dat achteraan aansluit in de Filé Hollandaise
• treinen die niet rijden bij blaadjes op het spoor
• de verkaveling van spoorwegnet (meerdere partijen voor één treinritje)
• verstoringen door menselijk gedrag (chauffeur die koffie drinkt bij een vriendje)
• invloed van file (deel is redelijk bekend, maar ad-hoc files niet)
• artsen etc. die hun wachtkamer blijven volplannen (is niet HUN geld dat daar wacht)
• verstoringen door weer, stakingen etc. (en de verstoringen als gevolg daarvan)
• verschuivende prioriteiten bij afnemers / leveranciers
• het bevattingsvermogen (ja, ook “override”) van de bedieners van het systeem
• prioriteitenstelling van management vs vloer (strategie vs tactiek)
• planning tegen eindige capaciteit (of loop ik nu echt achter?)
• en nog vele tientallen fenomenen
ICT . . .
Kijk, hier zit niet het probleem. Microsoft levert een best wel goed stuk software (Project) voor een paar duizend euro en er zijn ERP modules in SAP die iets dergelijks doen voor ettelijke miljoenen. Die softwareboys knopen alles aan elkaar wat de gek maar kan bedenken, maar veel dingen worden nog steeds niet goed geregeld:
• toegangsberechtiging (vervanging bij ziekte)
• lijn congestie
• de Internet provider die niet oplevert wat hij belooft
• toegang tot andere systemen in de keten
• gelijkvormigheid met die systemen
• de cubisch toenemende afhankelijkheid VAN die systemen
• performantie van die systemen over Internet en op moment X, Y of Z
• en nog honderden andere argumenten
Samenvattend
Ik vind het goed dat je zo “voetjes van de vloer” durft te schrijven. Omdat jouw wil tot verbetering het steeds wint van de “ja, maar's”. Toch denk ik dat je de lezer nog veel beter zou bedienen als je met voorbeelden zou kunnen komen over hoe veel voorkomende logistieke problemen ondanks deze lijst van No-No’s in de praktijk TOCH zijn opgelost.
Groet,
Jos Steynebrugh
Als Walther nu eens in het centrum van de kennis wil gaan zitten! Er zijn best hele goede, praktische logistieke oplossingen gevonden, passend binnen zijn gedachtengoed.
Zo heb ik, al weer meer dan 10 jaar geleden, meegewerkt aan een oplossing waarbij een bekend NL bedrijf zijn logistiek wilde vereenvoudigen. Wij hebben toeleveranciers daar toegang gegeven tot het ERP systeem voor hun eigen producten. En de afspraak gemaakt wat de minimale voorraden zouden moeten zijn. Dus weg met afroepen en rekeningen versturen! Het inklaren van betrokken goederen in het magazijn diende als trigger voor de betalingen. Prima eenvoudig systeem, geschikt voor bedrijven met een redelijk gelijkmatige productie!
Een ander ERP systeem werd gekoppeld aan de planning van een van kritische toeleveranciers waardoor het mogelijk werd om realistisch korte levertijden af te geven.
Dat zijn zo maar 2 voorbeelden, maar in de markt zijn er vele.
Wel werd duidelijk dat er altijd een bedrijf het voortouw nam om een logistieke keten te vereenvoudigen. En dat waren vaak niet de vervoerders, maar juist de klanten daarvan! Vervoerders werken vaak met uiterst bescheiden marges, daar is weinig geld om complexe concepten uit te werken en er is geen machtsstructuur om gezamelijke systemen af te dwingen!
Wanneer Walther een oproep zou doen aan zijn lezerskring ben ik er van overtuigd dat er bijeenkomsten te organiseren zijn waar ervaringen gedeeld kunnen worden en in een ge-abstraheerd kader gegoten, zodanig dat het beschikbaar komt voor breed gebruik in industrieel NL.
Kijk maar eens hoe Marco Gianotten iets dergelijks heeft opgebouwd in de ICT wereld.
Die heeft eerst stap voor stap een aantal mensen om zich heen verzameld die innoverend bezig waren, is daarover gaan publiceren en laat nu jaarlijks op een groot congres zien wat er zoal nieuw is binnen de corporate ICT Wereld en welke trends er te onderkennen zijn.
Evert J. Tuinhout