Wilders en Verdonk zijn dwaalwegen

De afgelopen week hebben we kunnen meemaken hoe twee politici - ook volgens de opiniepeilingen - de ‘Haagse’agenda beheersten. Wilders doet dat al de nodige maanden met zijn voortdurende ongenuanceerde strijd tegen de Islam, en Verdonk ‘stal’ de show met haar simplistische strijdkreet ‘we gaan het gewoon doen’. Het is te hopen dat de kiezer afstand houdt van deze demagogische prietpraat, waarbij geen echte oplossingen worden aangeboden. Wilders zegt niet hoe integratie moet worden verbeterd en Verdonk is tegen de files, maar hoe blijft een raadsel. Ze belooft te doen wat haar achterban wil, maar als die volgens opiniepeilingen voor de doodstraf blijkt te zijn, onthoudt ze zich van commentaar.

Of Wilders en Verdonk een succes worden bij de volgende verkiezingen hangt vooral af van de gevestigde partijen. Die brengen tot nu toe weinig terecht van hun profilering. Het bewijs met ‘notulen’ dat Wilders heeft gelogen over zijn overleg met ministers en de terroristen-bestrijder Joustra, namelijk dat hij ondanks zijn ontkenning, wel degelijk heeft aangekondigd dat hij de Koran zichtbaar zou verbranden, staat haaks op herhaaldelijke mededelingen van het kabinet dat men niet wist wat Wilders ging brengen. Geen wonder dat een groot deel van de Nederlanders weinig gelooft van de plechtige woorden van onze voormannen.

Het gaat natuurlijk om ideeën en nog veel belangrijker om goede uitvoering daarvan. Daar brengt polderend Den Haag helaas weinig van terecht, met als triest voorbeeld de spitsstrook bij Hoevelaken, die drie jaar dicht is geweest met hemeltergende files, omdat het Ministerie van Verkeer en Waterstaat en de Raad van State elkaar niet goed hadden begrepen. En zo’n minister blijft gewoon zitten. Het aantal zwakke basis scholen blijkt in het laatste jaar te zijn verdubbeld van 82 naar 155. En nog steeds beseft Den Haag niet dat een veel fundamenteler onderwijsbeleid met veel meer geld nodig is. Als men ergens niet uitkomt wordt er een commissie ingehuurd, zoals bij het ontslagrecht, om op die manier het probleem voor zich uit te schuiven. En dat is slechts een kleine greep uit de talloze voorbeelden van mismanagement.

Het falend politiek leiderschap van het huidige kabinet en de VVD met hun voortdurend neuzelende polderende achterban slaagt er niet in ook maar één tot de verbeelding sprekende daad inspirerend voor het kiezersvolk neer te zetten. De huidige middenpartijen hebben echter nog maximaal twee jaar om op het laatste moment in te zien dat Nederland nu wacht op echte oplossingen. Gebeurt dat niet dan moeten ze niet verbaasd zijn dat de kiezer massaal van ze weg rent en in de armen valt van radicale elementen ter linker of rechte zijde in de hoop dat zij dan wél echt iets doen. Dat is dan een wanhoopsdaad, maar waar moeten we anders heen. Emigreren naar landen met meer perspectief?

.