De psychopatische leider

Lehman Sisters ruling a better world? Maartje weet beter. Een dictatoriale directeur, ruziënde bloedgroepen, oude meisjes versus jonge vrouwen, ‘old girls networks’, bureaucratie en opportunisme pur sang, vergallen haar leven en spirit.. Roman in de vorm van een feuilleton over een wereld waarin vrouwelijk leiderschap een mythe blijkt en Maartje een Kenau in de ware zin?

Deze kantoorsoap verschijnt iedere donderdag om de veertien dagen.

“Het ministerie hecht er belang aan nauwgezet betrokken te zijn bij het instituut. In deze economisch barre tijden en wervelwinden van bezuinigingen, is het van het grootste belang de banden aan te halen en strategische opportunities verder uit te nutten.” Trudy kon een drol opdienen en hem als exquise maaltijd serveren. Het was een ongekende kwaliteit. Zelfs een verscherpte ondertoezichtstelling wist ze te brengen als een groot cadeau.
“Juist omdat het werk van ons instituut van groot belang is, zal er een intensievere informatie-uitwisseling plaatsvinden. En dat betekent dat ambtenaren van het ministerie het komend halfjaar bij ons zullen worden gestationeerd en vice versa. Het kan vernieuwend werken voor onze organisatie” sloot Trudy af.
De werkelijkheid heeft diverse kanten, zoveel was weer eens duidelijk. En het lag maar net aan welke kant je op keek. What else was new?

Opvallend was dat de trojka van accountants niet genoemd werd. Zaida gooide hem er onopvallend in. Ze was nog maar kort geleden binnengehaald als trofee van het diversiteitsdenken. Zij kon wel eens het Waterloo van Trudy worden, dacht Maartje. Eigengereid. Ambitieus. In tegenstelling tot de Annies en Bernadettes. Die zaten de rit gewoon uit, net zo lang totdat er een hoop zand over hun graf werd gegooid.
“Heeft het ministerie ook niet laten weten dat met name wordt gekeken naar de financiële zekerheid van het instituut en de besteding van middelen? Het zijn toch juist financiële mensen die binnenkomen?”
Het was muisstil geworden. Maar Trudy’s antwoord was zoals te verwachten. “We bevinden ons in een proces van transformatie en strategische heroriëntatie. Daarbij moeten alle zeilen worden bijgezet. Dat wij daarbij nu intensiever dan voorheen samenwerken met het ministerie, ook op gebied van financiën, is alleen maar positief.”
“Maar volgens mij wordt dat verscherpt toezicht genoemd?”  Zaida gaf niet op. Natuurlijk gaf ze niet op. Zij had niets te verliezen. Haar leven bestond uit een double struggle, thuis, tijdens studie en nu ook op haar werk. Als iemand meer wilde dan overleven was het Zaida.
“Nee, zo zou ik het niet willen zien Zaida. We zijn partners in een nieuwe alliantie en neem van mij aan dat er groot vertrouwen is in dit instituut en de wijze waarop het geleid wordt.”
Zaida kwam ook niet verder. Pas bij de koffieautomaat zag Maartje dat Zaida boos was. Heel boos. “Liegen en bedriegen dat is wat ze doet. Waterrug! Allsof we zelf niet kunnen denken! Nu weet ik weer waarom ik zo’n hekel heb aan de intellectuele elite. Bah!”

Alle ellende van het opboksen tegen gevestigde maatschappij, kwam eruit. “Arrogante academische apenpraat dat is het! Triple A, maar dan anders.” Maartje probeerde het wat te relativeren. “Het betekent niets Zaida, Alsjeblieft. We hebben gewoon domme pech. Meer moet je er niet achter zoeken. Ik weet wel dat je daarin mee kunt gaan, of weg moet gaan. Een van beiden. Want een ding weet ik zeker: het Merk-IK-Trudy marcheert rustig door.”
Maartje nam zich ondertussen voor zich nog eens moeten verdiepen in de hogere kunst van de charme en het liegen en bedriegen. Maar Zaida was op oorlogspad: “Dat jullie dat niet zien! Je denkt dat gekken opgesloten zitten, maar ze zitten hier!”
De onbevangenheid waarmee Zaida de vinger op de zere plek legde, was duidelijk. Maartje moest er om lachen. “Dat zou nog eens een boekje waard zijn Zaida, maar je komt er niet mee ver mee. En sorry als ik bevoogdend klink."
“Ja en ik heb de titel ook al. ‘Een psychopaat als baas, da’s dwaas’." Ze konden er gelukkig weer om lachen.

Maartje had Trudy niet zien komen, haar ruisende rok niet gehoord. “Maartje, heb je even? Heb jij nog het Renaissance bezocht?” Voor het jaarlijkse feministische ritueel werd nog een locatie gezocht. “We moeten echt een punt markeren Maartje, met deze bijeenkomst. Een turning point.”  "Inderdaad Trudy, je hebt gelijk. Een turning point. Maar anders dan jij denkt.”