De ondergang van het rijk van Koning Hippo

Er was eris een koning in een land waar de zon nooit onderging. Zijn naam was Hypo Potamus, afgekort Hippo of HP voor zijn vrienden en fans. Zijn koninkrijk bestond uit eilandjes, verspreid over de hele aardbol. Wáár de koning ook maar een raam van zijn kasteel open deed zag hij zo ver als hij kijken kon in alle bedrijven zijn producten: printers en scanners, duidelijk herkenbaar aan het blauwe logo met zijn initialen. Het waren de beste apparaten uit de hele wereld, want dat had de koning gezegd tegen de ontwerpers. Ze waren wel een beetje kostbaar. Dat kwam omdat de koning wilde dat de onderdanen die ze bedachten en maakten goed te eten hadden. En zo bleef zijn koninkrijk groeien en groeien en groeien. De takken van de bloemkool reikten bijna tot de hemel.

Andere koningen werden jaloers op de riante positie van Hippo en ze gingen ook van die apparaatjes maken. In landen waar de zon elke dag opgaat kwamen de koningen met exotische namen als Sam Sung, So Ny, Ep Son, Lex Mark, Mit Su Bi Shi, Fu Jit Su met hun speeltjes, maar ze waren natuurlijk geen echte concurrenten voor de degelijke spulletjes van koning Hippo. Zelfs de Ierse koning deed mee, maar zijn merknaam werd met een slecht whiskey-merk verward zodat hij besloot om dan maar de spulletjes van Hippo te gaan verkopen.

Ook uit Amerika kwam concurrentie. Koning Canon en koning Xerox haastten zich om ook een deuntje mee te blazen. Koning Canon maakte een loopwerk dat zó ontstellend goed was, dat bijna alle andere koningen het in hun apparaatjes deden. Dat kan ik ook, dacht Koning Hippo. En zo geschiedde.

Koning Hippo liet ook andere spulletjes maken, zoals computers en software, maar zijn printers en scanners bleven het beeld van alle kantoortuinen in de wereld bepalen.

Maar de concurrentie werd feller en feller. Een koning uit het Oosten zei eens op een Koninklijke borrel: “a cup of rice a day en ze werken voor twéé”. De prijzen bleven dalen, ondanks de Koninklijke afspraken die daarover bij een geheime vergadering werden gemaakt. Ja, met de Koninklijke hand erop. Maar géén van de koningen hield zich aan zijn koninklijke erewoord.

Koning Hippo kreeg een steeds groter probleem. De organisatie werd zo groot, dat hij managers moest aantrekken. En die managers brachten nieuwe ideeën naar binnen die ze bij Harvard hadden geleerd. Er kwam een Call Center, een aparte organisatie voor helpdesk en websites. Maar de service werd slechter en slechter, de productinformatie klopte niet meer en de wederverkoper klaagden steen en been over de dalende prijzen. Veel volume en veel verplaatsingen voor een winstmarge van bijna niks, zo klaagden ze. Maar ze bleven wel het merk Hippo voeren omdat de klanten erom vroegen en . . . omdat ze tòch wel winst maakten met de inktcartridges.

Maar de organisatie vertoonde steeds meer scheurtjes. Sommige apparaatjes deden het gewoon niet meer onder het nieuwe operatingsysteem van Koning Bill Gates. De spiksplinternieuwe telefonische helpdesk had soms drie uur nodig om een wat oudere scanner weer aan de praat te krijgen terwijl dat een installatie opleverde die het bij elke nieuwe versie van the Wizzard of OS (Operating Systems) weer opgaf. En dat terwijl Koning Sam Sung gewoon spullen bij de klanten thuis omruilde als er wat aan de hand was.

Op een dag stond Koning Hippo op met een lumineus idee: we gaan gewoon een webshop openen, speciaal voor cartridges. “Nooit meer zonder inkt” zo e-mailde hij in het grootste geheim naar alle klanten die zich geregistreerd hadden. Rechtstreeks naar de klant en gewoon de wederverkoper passeren, zo dacht hij, hopend dat zijn slimme plannetje niet zou uitlekken. Maar dat deed het natuurlijk wèl. De wederverkopers waren boos. Wat heet boos: RAZEND. Die printers en scanners verkochten ze alleen maar om die cartridges te kunnen verkopen, want dáár werd de boterham belegd. De wederverkopers staken hun zeer kwade koppen bij elkaar. Onder het genot van een gele rakker met een schuimkraag, van precies twee vingers breed, bespraken ze de situatie. “Weet je wat we doen? riep er een. “Gewoon hetzelfde als met die Ierse koning: ERUIT met die rommel”. En aldus geschiedde.

Een tijdje geleden sprak ik iemand in de koffiepauze van een symposium. Hij toverde met enige trots een visitekaartje tevoorschijn met daarop het bekende blauwe Hippo logo. En daaronder iets vaags met “director”. “Kent u ons?” vroeg hij, wijzend op het blauwe logo. “Jazeker”, zei ik, “heb je even?” En ik begon mijn verhaal . . . . .

Er was eris een Koning in een land waar de zon nooit onderging . . . .

Groet,

Jos Steynebrugh
Marketing & Innovatie Consulent
www.changeenhancement.nl

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Nico Tak
Lid sinds 2019
Jos,

Goed stuk, heel herkenbaar. Maar toch.... is het dan zo slecht gesteld met HP, dat wist ik eerlijk gezegd niet, zeker niet omdat wij in ons bedrijf nogal wat van die bullen hebben.
Overigens hoop ik dat het toeval is, die advertentie van de concurrent zo vlak naast jouw column. Het lijkt wel of het stuk door hen is geschreven of ben jij door hen gedreven?

Met vriendelijke groet,

Nico

P.S. dat het rijmt komt toevallig zo uit
Jos Steynebrugh
gedreven . . .

Nico,

de enige instantie die mij kan drijven heeft héél andere initialen en is al vrij precies 2009 jaar dood

Groet,
Jos
Bastiaan
Beste Jos,
In deze tijd staan marges onder druk en als een reseller het moet hebben van de marge die ze maken op cartridges dan zijn ze volgens mij verkeerd bezig. Ze voegen dan toch weinig toe?
Het is een trend die onomkeerbaar is: een fabrikant gaat direct de dialoog aan met de klant om betere producten te leveren. Als die dialoog gestart is, is het een zeer kleine stap naar het aanbieden van complementaire producten. Als deze complementaire producten als cartridges of updates goedkoper direct verkocht kunnen worden, dan is de consument daarmee geholpen. Sterker nog, ik denk dat bij HP consumenten aangeven minder voor cartridges te willen betalen.

Wat zou jij HP adviseren?

Groet,
Bastiaan
Jos Steynebrugh
Bastiaan,

ik zou HP adviseren contact te nemen met fans die ondanks de slecht georganiseerde service, produkten die trammelant geven bij Windows versies of updates, produkt informatie die incompleet is, een organisatie met klant onvriendelijke procedures TOCH hun produkten kopen. Maar ook met een adviseur die het metier kent en die de moeite neemt om erover te schrijven. Liefst in één persoon.

Ik ken zo iemand . . .

Groet,
Jos

Meer over Logistiek & Supply chain management