Ben ik het ultieme voorbeeld van een Nieuwe Werker of een typische workaholic? Ik zit er nog over te peinzen. Niet alleen voor mezelf maar voor alle mensen die Het Nieuwe Werken (HNW) als ideaalbeeld zien. Ik ben journalist. Voor het tweede jaar achtereen interviewde ik deze week een consultant over HNW. Net als vorig jaar noemde hij mij een voorbeeld van De Nieuwe Werker: ik bepaal mijn eigen werktijden, zit soms urenlang in mijn pyjama met mijn Ipad in mijn luie stoel, besluit ineens om midden op de dag 40 kilometer te rijden om met mijn dochter te gaan lunchen, doe een studie, heb een oproepcontract bij een zorginstelling, doe het huishouden en ga binnenkort een maand vrijwilligerswerk in Oeganda doen. Werk en privé lopen volkomen door elkaar heen.
Maar toen de man die ik interviewde mij uitlegde wat de kenmerken van een workaholic zijn, herkende ik mij daar ook in. Ik steek veel energie in mijn journalistieke werk. Er staan soms stapels vuile vaat op het aanrecht terwijl ik een artikel schrijf of een nieuw idee voor een volgend artikel zoek. Of een hele dag onderweg ben omdat ik per se iemand in levende lijve wil interviewen terwijl dat financieel gezien onverstandig is.
Het gekke is: heel veel dingen beschouw ik niet als werk. Het lunchen met mijn dochter zeker niet. Sponsors zoeken voor 'Kinderen van Oeganda' niet. En als ik iets op het spoor ben dat riekt naar onrechtvaardigheid waar ik een artikel over kan maken, dan ook niet. Mensen met psychische klachten begeleiden vind ik geweldig. Mijn studie ook. De was buiten ophangen zie ik als ontspanning.
Hoe komt het dan dat ik best vaak het idee heb dat ik alleen maar aan het werk ben? Ik denk dat ik gewoon teveel verschillende dingen op een dag doe en me daardoor te weinig kan focussen op de voor mij echt belangrijke zaken.
En dat lijkt mij nu precies de valkuil van De Nieuwe Werker. Thuis werken lijkt de oplossing voor het fileprobleem, voor het gebrek aan kinderopvang, voor veel te lang koffie drinken en vergaderen met je collega's. Maar thuiswerken creëert nieuwe problemen. Fijn: je kunt altijd thuiswerken wanneer je kind ziek is. Niet fijn: met een hangerig zeurderig kind een half uur in de wachtkamer van de dokter zitten, medicijnen halen, je kind verzorgen en tussendoor proberen te werken. Fijn: uitslapen en in je pyjama achter de pc kruipen met je eigen koffie. Niet fijn: nog strakkere targets opgelegd krijgen omdat je zo lekker efficiënt kunt thuiswerken.
In mijn geval als zzp'er: volkomen vrij zijn in welk werk je doet en daardoor veel te veel nieuwe dingen tegelijk aanpakken. HNW is mooi wanneer je jezelf kunt afremmen. Ik kan dat niet. Het is zondagavond, buiten is het schitterend weer en ik zit al tien uur met mijn Ipad op schoot. Maar niemand houdt mij tegen want ik ben eigen baas. Dus zit ik te vervetten in mijn luie stoel en doen mijn ogen pijn van het vele lezen en schrijven. Wil iemand mij komen verlossen van Het Nieuwe Werken?
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Wat vind je van meer genieten van het leven, meer genieten van je kinderen, die nu de "niet fijn" plaats innemen. Nee, dat komt niet uit de lucht vallen. Daar moeten we allemaal iets voor doen. Het vereist een compleet andere manier van denken. Denken over de wijze waarop we nu leven, hoe dat nu is ingericht, hoe nu de macht en welvaart verdeeld zijn. Denken over de wijze waarop wereldwijd roofbouw wordt gepleegd op de grondstoffen die we op aarde hebben. Denken over de wijze waarop geld nu het leven beheerst van (voorheen autonome) landen. Hoe geld is verworden tot machtsmiddel, en grote bevolkingsgroepen knecht.
Laten we eens beginnen onze op geld gebaseerde economieën te herinrichten naar op grondstoffen gebaseerde economieën: verbruik van grondstoffen in overeenstemming met wat de aarde kan leveren. Laten we eens beginnen andere vormen van energie te ontwikkelen en begin maar eens bij Tesla. Laten we eens beginnen onze huidige welvaart kritisch te bekijken en onszelf af te vragen hoe lang we dit nog vol kunnen houden.
Hoe je het ook wendt of keert, momenteel wordt armoede in stand gehouden, neemt de kloof tussen arm en rijk toe, krijgt de leerling alleen dat aangereikt wat voor dat specifieke werk wat hij gaat doen nodig is.
Blijf niet hangen in de fuik van HNW. HNW is niet meer en minder dan het in stand houden van de huidige economische situatie. HNW kijkt niet naar de problemen waar het op deze wereld echt om gaat. HNW biedt daar geen enkele oplossing voor, het houd je er zelfs van af. HNW zorgt er In jouw geval zelfs voor dat je kinderen in de "niet fijn" noemer belanden.
Ik daag je uit je vraag om verlossing van HNW om te zetten in een zoektocht naar echte oplossingen voor de echte problemen.
Ik ben altijd bereid je verder te helpen op deze zoektocht.
Het fijne van het oude werken is de "plichtmatigheid" van de locatie en vaak tijd. Vele decennia heeft het gekost en vele ergonomische rapporten en financiële thesis daaromtrent om de werkplek een sociaal en ergonomisch geaccepteerde plek te geven die we nu met één kreet domweg negeren - HNW!
Ik ben geen tegenstander van HNW en besef ook dat structurele verandering enkel met "pijn" tot stand kan komen: wat me echter flink tegenvalt is dat we niet maatschappelijk breed deze pijn erkennen en verdelen, ik durf zelfs te stellen dat er onder ons zijn die enkel voor eigen economisch gerief hun voordeel er uit willen halen...oeps! Maar ook hier zijn we met ons allen debet aan, want iedereen wilt maximaal profiteren, derhalve onszelf "wegcijferen" voor een beetje geluk (en dat is nog iets anders als Quality Time!).
Doe een stapje terug, breng structuur en discipline in werk, strikt gescheiden van privé en daarna maar eens goed overwegen welke gevolgen je moet overzien om het anders te willen! Je eerste ervaringen heb je al!