Meer pakkenmannen (please)

“Mannen in pakken op de hogeschool”. Effectieve kop, vergelijkbaar met “Ouwe viespeuken op bankjes speeltuinen” of “Arabisch uitziende mannen in de buurt van [waar dan ook]”.

Als lezer moet je maar één conclusie kunnen trekken: met deze mannen is het uitkijken geblazen.

Het NRC artikel met deze kop moet doorgaan voor onderzoeksjournalistiek, maar de nieuwsgierigheid is ver te zoeken. Slotsom = vertrekpunt: docenten deugen, incompetente zakkenvullers herken je aan hun pak. Vervelend, voorspelbaar stuk. Zat me een beetje op te winden toen ik me ineens realiseerde dat de toevoeging “op de hogeschool” eigenlijk weinig toevoegt. “Mannen in pakken”, daar gaat eigenlijk al genoeg dreiging vanuit.

Hoe heeft het zo mis kunnen gaan?

Dat mannen in pakken op voorhand iets uit hebben te leggen is best opmerkelijk. Met pakken maak je immers vrienden. Of in ieder geval vriendinnen. Zelfs een stel vuige rockers moest erkennen dat bronstige mannen er goed aan doen zich sharp te dressen.

https://www.youtube.com/watch?v=7wRHBLwpASw

Antropoloog Joris Luyendijk suggereerde dat de bankencrisis voorkomen had kunnen worden als vrouwen niet zo wild zouden worden van mannen in pakken (en mannen zich dus niet hoeven uit te sloven in the City). Het werkingsmechanisme is bekend: het pak representeert macht, en macht erotiseert nu eenmaal. Het moet ergens in de jaren zestig zijn geweest dat die koppeling tussen macht en pak echt een ding werd. Ik was er zelf niet bij maar men scheen toen nogal wat problemen met autoriteiten te hebben gehad. Autoriteiten droegen pakken en dus kon het mijden van het pak worden gepresenteerd als een daad van verzet. Nu hebben we aan de jaren zestig vast veel belangrijks te danken, maar ze hebben er ook mooi voor gezorgd dat slobbertruien, rafelige T-shirts onder onbegrijpelijke overhemden, vormloze chinos ‘moeten kunnen’. Ook op het werk.

Zie hier de kern van het probleem. In omgevingen waar macht verdacht is gemaakt kon het pak verdwijnen omdat het er niet meer gaat om hoe het staat (esthetiek) maar waarvoor het staat (symboliek).

Noem het ironisch, noem het wrang, maar de bevrijdende afwijzing van het strakke pak heeft tot een nieuw keurslijf geleid. Casual is al lang geen verworvenheid meer, het is de dwingende norm geworden. Ik spreek collega’s die zich bezwaard voelen om een pak aan te trekken, zelfs bij bijzondere gelegenheden. Of je een sollicitatiegesprek hebt. Of je af moet dansen. Of, het toppunt, je soms een managementpositie ambieert.

Dress up Monday; klein gebaar, mannen, groot plezier. Samen kunnen we de wereld een beetje mooier maken. Samen kunnen we ervoor zorgen dat onder een kop “mannen in pakken” een artikel komt te hangen waar je wel blij van wordt.