Manager wast witter dan wit

Eens in de zoveel jaar worden managers weer verrast met een nieuwe methode om hun organisatie op koers te krijgen en te houden. Nieuwe goeroes staan op en weten directies, managers en besturen te vertellen dat alle problemen van hun organisatie gemakkelijk op te lossen zijn.

Het (be)sturen van een organisatie lijkt wel op het doen van de was. Steeds blijkt die witter dan ooit te kunnen en hebben we ons altijd moeten behelpen.

In de loop van de tijd hebben we verschillende methodes gezien die allemaal beloven een organisatie te helpen bij het koersen naar een succesvolle toekomst. Denk bijvoorbeeld aan Total Quality Management, Balanced Scorecard, Business Process Redesign en Corporate Performance Management. Goed beschouwd allemaal nuttige hulpmiddelen die terecht veel worden toegepast. Daar zit het probleem dan ook niet. De grote valkuil is steeds dat de methode, het gereedschap, doel op zich dreigt te worden. Er wordt een consultant aangetrokken die de organisatie naar het managementwalhalla zal voeren. Managers wordt beloofd dat ze op 1 A4-tje alle informatie krijgen die ze nodig hebben om hun organisatie te sturen, als dat al nodig is want feitelijk gaat de organisatie zichzelf sturen. Voordat het echter zover is moeten de mouwen worden opgestroopt. De methode moet worden geïmplementeerd.

Het bestaansrecht van de organisatie is voor managers het enige doel waarvoor zij moeten werken.

Laten we niet vergeten waar we mee bezig zijn. Volgens mij is dat zorgen dat een organisatie bestaansrecht krijgt en dit, nu en in de toekomst, behoudt. Hiervoor moet je weten wat er binnen en buiten de organisatie gebeurt. Als organisatie moet je met deze wetenschap vervolgens aan de slag om te zorgen voor je bestaansrecht.
Deugt er dan niets van al dat moois, zijn al die methodes nieuwe kleren van de keizer? Nee natuurlijk niet. De meeste strategische modellen hebben wel degelijk hun nut en hebben dat nut ook bewezen.

Veel organisaties draaien de boel om als ze strategie gaan implementeren. Ze focussen zich op hun strategie in plaats van op hun bestaansrecht.

Volgens mij moet strategisch beleid altijd gebaseerd zijn op een pragmatische basis. Die basis wordt gevormd door het bestaansrecht van de organisatie. Per situatie kunnen daar bepaalde hulpmiddelen nuttig bij zijn. Dat hoeft echter niet altijd de nieuwste OMO of Witte Reus te zijn.