Management by Destruction

Columns

Kostencontrole behoort tot de primaire taken van managers. Een van de elementen bij efficiency. Op een of andere manier roept dit bij heel wat managers een soort destructieve houding op. Of iedere ‘Cost Driver’ per definitie op de rem moet, naar beneden, of zelfs helemaal weg. Dit zie je eveneens bij arbeid, ook wel ‘Menselijk Kapitaal’ genoemd.

Medewerkers als Value Drivers

Bij een dienst is de factor arbeid de zwaarstwegende. Bij een tastbaar product ligt dit nauwelijks anders. Het is helder dat arbeid dus een serieuze ‘Cost Driver’ is.
De logica leert vervolgens dat je moet zorgen, dat iets wat ‘duur’ is ook navenant moet opbrengen: Waarde of ‘Value’. Zolang de kosten worden overtroffen door de Toegevoegde Waarde. Waardecreatie: daar is het allemaal om begonnen!

Value vanuit Dwang?

De categorie managers die als motto hanteert ‘de harde lijn is de enige juiste’, heeft gelijk, althans ten dele. Als manager moet je inderdaad ‘hard’ zijn op het resultaat dat je wilt verwezenlijken. Zeker sinds het ontstaan van de financiële crisis is een harde aanpak gewenst. In de profit en niet minder in de not-for-profit.

Er moet gepresteerd worden, toegevoegde waarde moet omhoog, de kosten omlaag. Managers schieten in een kramp. Vermenigvuldiging van kwaliteit door ontwikkeling van binnenuit krijgt amper kans. Iedere medewerker voelt de druk en valt terug op basisroutine, overgoten met een schijnsausje van betrokkenheid. Angst overheerst. Echte betrokkenheid, originaliteit, oorspronkelijkheid? Vergeet het maar! Dwang consolideert het bestaande handelen en smoort lef en daadkracht. De organisatie schiet door in instructie en het naleven van regels: een neerwaartse spiraal, terwijl het tegenovergestelde de intentie was. Als dwang al werkt, werkt het alleen kortstondig.

Value vanuit Drang?

Moet je er dan als manager op vertrouwen, dat je mensen vanzelf de goede dingen doen en de dingen goed doen? Natuurlijk niet. Mensen hebben begeleiding, begrip en aandacht nodig. Ze willen zich gewaardeerd en gerespecteerd voelen. Managers zijn nodig. Management is vanuit de stroming van Human Relations vaak ontaard in het pamperen van mensen, meegaan in het ach-en-wee. Helaas ernstig doorgeschoten. Daarmee tekort geschoten. Overdreven op de mens gericht en gewoon verzuimd de koppeling met resultaatstreven te maken.

De gedachtegang om mensen van binnenuit te laten ontplooien is nog steeds juist. De medewerker die zich kan ontwikkelen, ontpoppen. Kijk maar eens naar Google. Bij dit bedrijf mogen fulltimers 20% van hun werktijd benutten, om puur dingen uit te zoeken die hen persoonlijk aanspreken, waarin ze geïnteresseerd zijn. Dankzij deze conceptuele managementaanpak is naar verluidt bijvoorbeeld Google Earth kunnen ontstaan en uitgroeien. Pure waardecreatie door individueel ruimte te bieden tot ontplooiing en daarmee betrokkenheid en creativiteit.

Nu gaat het er juist niet om deze wapenfeiten te kopiëren. Immers, dat werkt niet. Het gaat erom de houding en gedachtegang achter een conceptuele aanpak te doorgronden. Een concept als wijze van totaaldenken, die het fundament vormt van alle voorwaartse stappen..
Dat is typisch een taak voor hedendaags management. Ook op het gebied van concepten de richting aangeven, de zaken kaderen en tegelijk ruimte voor interpretatie bieden.

Ruimte voor persoonlijke inbreng.

Een klimaat creëren waarin de medewerkers zich thuis voelen, betrokken zijn en zich geprikkeld voelen om nieuwe terreinen te verkennen. De drang om zaken anders aan te pakken, anders te zien, te durven en dat ook te doen. Een houding van gegrond optimisme stimuleren. Optimisme niet alleen rondom de persoon zelf, maar ook met betrekking tot de problemen die op je pad komen. De houding om een bedreiging als een kans aan te grijpen.

De manager als inspirator, als mede-creator van Value

Hoe frustrerend is het dan niet om nog steeds massa’s managers te zien, die zich als ware destructors opstellen. Managers die voortdurend loeren op fouten die mensen maken, of lijken te maken, om een uitbrander te kunnen geven, of simpelweg juist geen verhoging van salaris of andere emolumenten. Of erger misschien, ieder uitzicht op uitbreiding of verandering van taken te reduceren tot nul. ‘Voor jou tien anderen’ lijken ze te denken. Sterker nog, ze zeggen het.

De destructieve manager die zijn personeel alleen ziet als ‘Cost Driver’. De medewerker als kostenpost, lastpost, bron van ellende en ergernis. Als manager moet je mensen-mens zijn. Integer, bereid tot het geven van een compliment. Vertrouwen, bereid tot het leveren van opbouwende kritiek en dito ondersteuning. Bereid tot het bieden van kansen, die een uitdaging vormen en tegelijk haalbaar kunnen zijn.Verbinding, bereid om de verbinding te maken tussen de doelstellingen van een organisatie en de persoonlijke doelen van mensen.

Management by Destruction?

Weg ermee! Managers verleidt uzelf om te inspireren. Wees integer, geef vertrouwen en verbindt u met uw mensen. Het zal ook u tenslotte bekoren en inspireren: Management by Inspiration. Resultaat met, door en voor mensen

Freek Donders
www.libron.nl

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Jos Steynebrugh
Freek,
wat dacht je van een stevig rondje Activity Based Costing voordat je gaat "zwarte pieten"?
H. de Geus
Managers zijn mensen.
Mensen vragen om aandacht, zo ook managers.
Degene die zich manager noemen zullen dan ook als manager moeten optreden. Als mens dus.
Maar zoals beschreven in het artikel gaat het niet zo goed met de mens. Hij wordt gezien als kostenpost.
Dus ook de manager. En dat weet hij!!!!!
Hij die mensen schoffeert kan niet omgaan met de krachten die hem beheersen of die hij gebruikt.
Laten we even duidelijk zijn:
Niet iedere manager is een leidinggevende en niet iedere manager geeft leiding!

In feite is een manager niets anders dan een door de mens vervullende rol binnen een kader waarin een resultaat is geplaatst. Oh ja, er moeten ook nog mensen worden aangestuurt, nou dat doen we er dan toch even bij.
Hier ligt hem dan ook vaak het probleem. De manager is opgeleid om te regelen. Regelingen van allerlei aard. Maar met mensen valt niet veel zomaar even te regelen.
Mensen moeten worden onderhouden, dus ook de manager.
Daar komt dan de leidinggevende om de hoek.
Voor mensen, dus ook voor managers, is het beter te worden aangestuurd door een leidinggevende dan door een manager.
MAAR!!!!! De top (aandeelhouders, eigenaars, directies....) rekent.
De manager wordt onder druk gezet, management by fear. En een kat in het nauw maakt rare sprongen. Het is dan nog een korte weg naar management by destruction.
Het zou goed zijn als in de maatschappij een kentering ontstaat van korte termijn gedachte naar duurzaamheid. Dat MOET starten aan de top. Impulsen daaromtrent mogen best ook bij de managers wegkomen. So, no fear but common sense! Geef leiding aan je baas. Och, dat is ook zo, niet iedere manager is een leidinggevende.
Er zijn zeker wel managers die hun taak aankunnen, maar dat is een grote minderheid.
Waarom, omdat managers ook mensen zijn en geen puppet on a string.
De top, maar ook de managers zelf, heeft een constellatie ontwikkeld waarin managementbedrijven onmogelijk is gemaakt als het gaat om het behouden van de human value.
Let's go back to basics:
Plaats leidinggevenden met managementtaken in de gelederen van de organisaties.

Als laatste wil ik dit nog zeggen want er zal een vicieuze cirkel moeten worden doorbroken:
Medewerkers, eigenlijk dus ook managers, zijn en worden aangenomen om (meer) opbrengst te genereren. Dit staat in ieder managementopleiding. Hoe kun je dan als bedrijf mensen aannemen om dan vervolgens daarmee spelletjes te spelen.
Dan neem je jezelf niet serieus.

Meer over Leidinggeven