Het leven van een consultant

Een consultant moet over twee weken zijn rapport presenteren aan het management van zijn klant. Hij maakt zich druk over deze presentatie. Het verhaal moet goed worden verteld en door het management worden geaccepteerd. Als ik vraag wat hij met zijn presentatie wil bereiken, komen we niet verder dan waardering voor zijn werk. Mijn pogingen om ‘beweging bij de klant te bewerkstelligen’ of ‘een vervolgopdracht te scoren’ vinden geen vruchtbare bodem. Deze consultant identificeert zich met zijn product en prestatie. Als de presentatie wordt gewaardeerd, wordt hij gewaardeerd. Als de presentatie wordt verworpen, wordt hij verworpen. Dat maakt hem en zijn presentatie zo kwetsbaar. Ze zijn één geworden.

Het identificeren met een taak, rol of product komt vaker voor. Het zijn omstandigheden in de jeugd die leren dat je net zoveel waard bent als je laatste prestatie op school, bij de sportvereniging of in het gezin. Dan leer je je vanzelf te richten op de behoefte van de ander om daar goedkeuring en waardering te krijgen en daar je bestaansrecht aan te koppelen. Het maakt je kwetsbaar omdat er ook een mogelijkheid van afkeuring aanwezig is. Het geeft je kracht als je slaagt in je doel. Door de spanning in de polariteit kwetsbaarheid en kracht stroomt de energie in je leven. Het is dan ook niet vreemd dat met deze levensvisie een dienstverlenend beroep uitermate geschikt is. Alle talenten daarvoor zijn ontwikkeld.

Ik vertel de consultant over de levensvisie van Bernard Lievegoed, bekend van zijn boek ‘De levensloop van de mens’, waarin hij drie levensstadia onderkent. De eerste vijfentwintig jaar ontvangen wij alles van onze omgeving. Ouders bieden ons opvoeding. Leraren bieden ons kennis. Vrienden bieden ons sociale ontwikkeling. Managers bieden ons kansen. Vanaf onze vijfentwintigste tot veertigste levensjaar verwerken wij wat we hebben ontvangen en ontwikkelen deze verder vanuit onze unieke eigenheid. We voegen daar iets nieuws aan toe. We schrappen wat niet goed was. We ontwikkelen het vanuit onze individuele inzichten, kennis en ervaring. Hiervoor is het wel belangrijk om naast al onze ervaringen ook af en toe stil te staan bij wie we zelf zijn. Zelfreflectie is voedend voor de ontwikkelingsfase. Daarmee maken we het verschil. In de levensfase na onze veertigste levensjaar geven we terug aan onze omgeving wat we hebben ontwikkeld.

Ik leg deze levensvisie parallel aan het werk van de consultant. Je komt bij een nieuwe opdrachtgever binnen en weet nauwelijks wat er speelt in dat bedrijf. De eerste fase is dus ‘ontvangen’. Je leest je in en je praat met mensen om meer te weten te komen over de huidige en gewenste situatie. Van daaruit verwerk je de informatie en ontwikkel je vanuit jouw eigen uniciteit een rapport over de te volgen route naar de gewenste situatie. Als je jouw rapport presenteert aan het managementteam geef je terug wat je hebt ontvangen, verwerkt en ontwikkeld. Dat is de cyclus van het leven en dat is de cyclus van een opdracht bij een klant. Door het delen van deze visie zag de consultant waar zijn werk werkelijk over gaat. Het identificeren met zijn rapport en presentatie hoorde bij het kind in hem, bij de ervaringen en overtuigingen die hij in zijn jeugd heeft ontwikkeld. De bevrijding was op zijn gezicht, aan zijn lichaam en in zijn ogen af te lezen.

Ik schrijf boeken en ik begeleid mensen vanuit wat ik heb ontvangen, verwerkt en ontwikkeld. Dat is mijn manier van teruggeven, zoals ik deze ervaring graag met jou als lezer deel.