Deze week worden de bullen uitgereikt aan de logistieke bollebozen die hun EMLOG/MTL diploma hebben gehaald bij vereniging Logistiek management en TIAS Business School.
Een groep studenten om trots op te zijn. Jezelf twee jaar opsluiten, met collega’s moeten werken aan zware opdrachten, vele dagen in de schoolbankjes en mijn boeken moeten lezen... en dat allemaal voor die mooie titel en perspectief op 'hogerop'.
Ik ben lid van de examencommissie en geniet elke keer weer van de afstudeerprojecten en de eindpresentaties. De teams buigen zich over de meest complexe logistieke vraagstukken en bedenken daarvoor de meest slimme oplossingen. Hoe gaan we om met logistiek in de gezondheidszorg? Hoe lossen we de stedelijke distributie nu eens echt op? Hoe houden we Nederland als mainport duurzaam en bereikbaar? Wat moet die leverancier van printers regelen om nog vaker in een keer een storing te kunnen verhelpen? Waardevolle vraagstukken.
Elk jaar worden die EMLOG/MTL studenten meer volwassen. Was 10 jaar geleden nog het logistieke mantra ‘Keep It Simple, Stupid’ (KISS), vandaag weet elke student dat de uitdagingen vandaag niet meer kunnen worden opgelost met simpele, one-size-fits-all en copy-paste, oplossingen. Dat is alleen maar symptoombestrijding. Lijkt in de praktijk even te werken, de placebo-werking, maar structureel biedt het geen enkel uitzicht.
Echte oplossingen starten met een gedifferentieerde aanpak. Afhankelijk van bijvoorbeeld individuele klanteneisen, vraagonzekerheid, productkarakteristieken, geavanceerde ICT en fiscale mogelijkheden presenteerden de studenten perfect passende logistieke maatpakken. En zo hoort het!
Het KISS-mantra is er voor mensen die het niet (willen) begrijpen... en vaak ook niet meer de moeite nemen om het te willen leren. Wel stellen ze op de logistieke fora steevast dat de kloof tussen praktijk en wetenschap zo groot is geworden en de geleerden niet vaak genoeg een dagje kunnen gaan meelopen in het magazijn.
Wie wel de moeite neemt om even terug in de tijd te kijken, ziet dat de grote, en succesvolle, ketenlogistieke innovaties als de zeecontainer, de pallet, de barcode, ERP, EDI, RFID, boordcomputers, scanning, rit- en routeplanning en dergelijke allemaal het resultaat waren van samenwerking tussen praktijk, commercie, onderzoek en wetenschap. Stuk voor stuk knappe, en hele slimme, innovaties.
Hooguit een op de tien logistiek managers is bezig met serieus verder leren, zo’n zes, zeven jaar na de start van hun logistieke carrière. En op dat moment van je carrière is het juist cruciaal om vervolgstappen te zetten en een serieuze opleiding te gaan volgen, anders blijf je werken op de basis die je tijdens je opleiding hebt meegekregen. En na zeven tot tien jaar is je kennis en zijn je competenties toch echt verouderd. Dat zou je zelf niet moeten willen en jouw baas ook niet.
Keep it simple? Stay stupid!
Walther Ploos van Amstel.
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Nee. Kiss is zeker iets anders als dat het 10 jaar geleden was. En dat komt door de verdieping van het vak logistiek, en door zeer grote mate door de mogelijkheden die we hebben met de IT die in de laatste 15 jaar ver-zoveel-voudigd is in kracht en mogelijkheden. Maar kiss is en blijft belangrijk. dat schrijft Michiel van der Lip als reactie op een eerdere column op delaatstemeter.
Kiss was een denkwijze dat je toepaste op procedures zodat je niet hoefde na te denken over eenvoudige zaken en je je dus kon concentreren op de moeilijker zaken die computer nog niet kon.
De stelling werd gemaakt het hoeft niet meer kiss te zijn. Logistiek mag moeilijk worden dus. Was het dat niet al? In mijn optiek één van de belangrijkste zaken in de logistiek is het overzicht kunnen houden, en switchen van helicopter naar detailniveau. En dat niveau gaat, mede door de computer, tegenwoordig heel erg diep. En mijn ervaring leert mij dat veel mensen moeite hebben met de keten te overzien (vaak al binnen hun eigen bedrijf).
Mijn mening: elk niveau moet zijn eigen kiss hebben, anders is het niet meer mogelijk over veel verschillende schakels het overzicht te bewaren. Als je niet weet waar je zit en hoe zich dat verhoudt tot de overige zaken waar jij mee te maken hebt (of je nou programmeur bent of bouwer van robots) dan ben je een kunstje aan het doen. En dan mag je hopen dat iemand anders goed heeft nagedacht over jouw kunstje.
Neem het militaire kanon bijvoorbeeld. In de tweede wereldoorlog hadden voor het eerst “computers” die sneller konden uitrekenen waar de granaat terecht kwam dan dat deze er over deed. Voor die tijd was het of “trial and error” of ervaring. Nu hebben we compleet geautomatiseerde pantserhouwitsers die zeer snel target-acquisitie doen.
De procedure in basis is al sinds de opkomst van de artillerie hetzelfde (laden, richten, afvuren: benodigdheden: een loop/afvuur-dinges, een granaat, een doel en iemand die op de knop drukt). Er zijn echter wijzigingen in de aansturing van de artillerie, wijzigingen in granaat en het kanon. En de manier waarop we aan de gegevens komen die nodig zijn. De basis blijft nog steeds hetzelfde.
En als we die basis niet snappen, niet onder controle hebben en voor elke van die onderdelen niet weten hoe deze verlopen en welke gegevens we ervoor nodig hebben, dan gebeurt er bar weinig. En dan hebben we het nog niet eens over de mensen die de rekeningen moeten betalen voor onze mooie oplossingen. Ook fijn als die snappen waar ze hun geld aan uitgeven. En juist wij als logistici dienen ons continue af te vragen: waar zijn wij nou helemaal mee bezig.
Het laatste, het simpel en stapsgewijs houden van een procedure is meer en meer belangrijk. Een mens denkt na over wat jij bent vergeten. Een computer niet. Die doet dom wat je hem hebt opgedragen. Dus dien je elke stap te bedenken, overzicht te houden en dit te (laten) programmeren.
Ik hou alles graag simpel. Dat helpt mij om alles te kunnen blijven overzien. Juist door deze instelling lijkt het mij mogelijk oneindig moeilijke vraagstukken aan te kunnen. Stap voor stap, stukje voor stukje. Door het juist simpel te houden blijf ik slim bezig...
Michiel van der Lip