Tweeëneenhalf jaar geleden ben ik, samen met mijn collega, begonnen met een eigen bedrijfje in training, advisering en (productie)coaching. Midden in de economische crisis. Klanten en hun vragen inspireerden ons om voortdurend met ons vak bezig te zijn. Dat leidde tot zoveel ideeën, dat we afscheid namen van onze baas en voor onszelf begonnen. Alle tijd en energie die we hadden, wilden we besteden aan ons bedrijfje, onze klanten en hun vragen.
Eén van mijn doelen was om genoeg geld te verdienen, zodat ik bepaalde dingen niet meer zelf hoefde te doen. Onderhoud van mijn eigen woning bijvoorbeeld. Sinds ik een eigen huis heb, en dat is al even, heb ik geklust, geschilderd en verbouwd. Dat wilde ik niet meer. Ik wilde genoeg geld verdienen om dat te laten doen.
Ons bedrijfje heeft zich goed ontwikkeld. We hebben mooie opdrachten en verdienen een goed inkomen. Maar het onderhoud van het eigen huis liet even op zich wachten. Dat kan natuurlijk niet blijven duren. Dus bij mijn tussenpersoon een aanvullende hypotheek aangevraagd van 10.000,00 euro. (Bij een hypotheekschuld van 50% van de taxatiewaarde) Moet genoeg zijn om reparatiewerkzaamheden uit te voeren en de gevel weer mooi op te schilderen. Vorige week heb ik de offerte ontvangen. Die zag er goed uit. Tot ik bij de pagina met “benodigde bescheiden” kwam, een lijstje van 15 punten. Voor de zekerheid heb ik even geteld hoeveel documenten de hypotheekverstrekker vraagt. Gaat u even zitten. Tweeëndertig (32) documenten, onder andere: kopieen van de paspoorten van mijn vrouw en mij, jaarcijfers over 2009, 2010 en 2011 van het bedrijfje van mijn vrouw, mijn gezamenlijke VOF en mijn BV, belastingaangiftes over 2009, 2010 en 2011 van mijn vrouw en mij, belastingaanslagen over 2009, 2010, 2011 van mijn vrouw en mij. In het totaal 32 documenten. Belachelijk!
Maar het ergste moet nog komen. Alle gevraagde documenten hebben betrekking op het verleden. Over wat voorbij is. Geen vraag over de orderportefeuille. Geen vraag over uitstaande offertes. Geen vraag over kansen in de markt. Geen vraag over ontwikkeling van dienstverlening. Kortom geen enkele vraag over de verdiencapaciteit van ons bedrijf. Blijkbaar is dat dan weer niet interessant.
Wanneer het ZZP’ers betreft, blijken banken dus alleen maar terug te kijken en niet met de toekomst bezig te zijn. Als ze dat wel zouden doen, wanneer ze wel zouden weten wat er in de markt gebeurt, zouden ze niet alleen meer zekerheid voor zichzelf creëren, maar zouden ze ook voor mij als ZZP’er meerwaarde hebben. Dan zouden ze kansen identificeren. Dan zouden ze verbindingen kunnen leggen. Dan zouden ze me echt kunnen adviseren. Kortom dan zouden ze voor mij toegevoegde waarde hebben. Nu niet! Een zorgelijk gebrek aan professionaliteit bij financiële instellingen als het gaat over de 1.000.000 ZZP’ers die Nederland rijk is.
Ik baal er zo van, dat ik die aanvullende hypotheek waarschijnlijk niet ga nemen. Ik neem van de zomer wel een extra weekje vrij en dan doe ik het hoognodige zelf wel. Jammer voor de stukadoor, jammer voor de schilder, jammer voor de economie!
Gerelateerde artikelen
Vestia slechts top van de (stinkende) ijsberg
Grimbert Rost van Tonningen
Wanneer gaat uw bedrijf failliet?
Leon Romeyn
Hoe overleeft u de economische crisis?
Sjors van Leeuwen
Cultuurverandering in de bankensector
Actueel MNGMNTST
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Wat is trouwens 50% van de taxatiewaarde. Was dat bij aankoop van 2005. Als hypotheeknemer is het de vraag of bij een default de schuld volledig wordt afgelost. Op de veiling brengt een huis soms 40% op.
De tijd is gelukkig voorbij dat aanvullende hypotheken op lucht worden verstrekt.
De taxatiewaarde is geen garantie meer voor de waarde van een woning, want is géén verkoopwaarde. Zelfs de executiewaarde is geen zekerheidje meer.
Alle gevraagde gegevens door de bank hadden volgens de schrijver betrekking op het verleden. Maar het verleden is in dit geval realiteit en geen lucht. Dit heb je gewoon vorig jaar en het jaar ervoor verdient. Dan kan het wel zijn dat er leuke offertes uitgebracht zijn en dat het er meer zijn maar dit is nog geen geld op de bank. Want voor dat het zover is, moeten er eerst handtekeningen gezet worden en zéér belangrijk, betaald worden door de opdrachtgever.
Werk in portefeuille is óók géén geld op de bank. De opdrachtgever kan ten alle tijden failliet gaan. Kansen in de markt is puur gebakken lucht ( dat is géén fundament voor welke lening dan ook). Kansspelen doe je in het casino !
De ontwikkeling van de dienstverlening is net zo goed een toekomst plaatje en géén werkelijkheid. Want hoe vaak vallen ontwikkelingen niet tegen?! Want bij ontwikkelingen horen ook tegenslagen, zoals arbeidsongeschiktheid en failliete opdrachtgevers. Tevens hebben jullie een vof, en hoe vaak klappen die niet door onenigheid? Jij gaat toch ook niet op het advies van een toekomstvoorspeller je portemonnee trekken?
Met je verdiencapaciteit wordt juist wel rekening gehouden, want ze kijken naar het jaar ervoor wat je verdient hebt. Maar als je verdiencapaciteit werkelijk zo groot is, waarom spaar je dit niet even bijelkaar? Scheelt gelijk een hoop papierwerk.
De bank zal wel denken..........., dat jij een financiering nodig hebt om je huis te laten verven..............., dat verdien je toch zo zelf bij elkaar !
Totaal verkeerde kop van de tekst dus!
Desondanks ga ik graag op uw standpunten in:
Sinds ik mijn huis 20 jaar geleden gekocht heb, heb ik voor een bedrag ter hoogte van de aanschafwaarde geinvesteerd in mijn woning. Die daarmee in waarde gestegen is. Iedere keer heeft de bank daar voor een deel aan aanvullende hypotheek verstrekt, zonder dat er 32 documenten nodig waren. En mijn verplichtingen ben ik al die 20 jaar trouw nagekomen. Dus als de bank dan al terug wil kijken naar het verleden, waarom dan niet naar mijn betaalgedrag. Een gebrek aan professionaliteit dus.
De kern van professionaliteit is voor mij dat de professional zijn diensten richt op de behoeften van de klant. Dat de bank dit in principe wil, blijkt uit het feit dát ze mij een offerte gedaan hebben. Als ze gevonden hadden dat ik sowieso geen aanspraak kan maken op een aanvullende hypotheek voor "schilderwerk", dan hadden ze mij die offerte niet moeten sturen. Dat zou een gebrek aan professionaliteit zijn.
Vervolgens richt de professional zich niet alleen op de klant zelf, maar ook op zijn contekst. Wat wil de klant, in welk krachtspel zit hij, wat is zijn bestaansrecht. Hoe beter de professional dat doorziet, hoe beter hij de klant van dienst kan zijn en hoe meer zekerheid hij voor zichzelf creëert. In mijn voorbeeld doet de bank (de professional) dat op geen enkele manier. Daarmee vergroot de bank de onzekerheden voor zichzelf. Terwijl de financiele markt wel voortdurend zekerheid eist van de politiek. Een gebrek aan professionaliteit dus.
Met uw argumentatie rond de waarde van mijn woning versterkt u mijn betoog alleen maar. U breidt het gebrek aan professionaliteit impliciet tot taxateurs. Ik heb mijn huis vorig jaar door een erkende taxateur laten taxeren. Nu stelt u dat de waarde van mijn huis zelfs maar 40% van die taxatie kan zijn. Maar zijn taxateurs dan dermate onprofessioneel dat zij zich dat laten overkomen. Ik hoop dat dat niet het geval is, maar u neemt wel die stelling is. Ook bij taxateurs een gebrek aan professionaliteit dus?
Op basis van uw reacties voel ik mij gesterkt in mijn stelling en argumentatie. En ik wens de banken (en taxateurs) van harte toe dat zij zich gaan professionaliseren op het voorzien in de behoeften van de klant, waarbij zij inderdaad de verantwoordelijkheid hebben om tegelijkertijd een gezond financieel kader vorm te geven. En als ze daarin slagen mogen ze daarmee van mij een goedbelegde boterham verdienen.