Qua Vadis? 'De Politiek Zoekt De Oplossingen In Kwartetten!'

’Binnenkort beleef ik mijn negende reorganisatie’, verzucht een vriend. ‘Op de langere termijn weet ik niet hoe mijn afdeling eruit komt te zien’, vertelt de leidinggevende. De organisatie van de een is in de loop der tijd gekrompen van 4.500 naar straks 900 medewerkers. De leidinggevende heeft te maken met politieke keuzes op het vlak van Jeugdzorg en AWBZ. Banen veranderen of staan onder druk. Werk, een belangrijk houvast, is niet meer zo vanzelfsprekend. Kijk naar het aantal flexcontracten. Voor jongeren is het soms lastig om ertussen te komen. Bij 40Up speelt voor velen hetzelfde, zie het aantal werkzoekenden boven de 50 jaar; waarbij het aantal zzp’ers (die Zelfstandigen Zonder Pensioen) dat getal nog positief vertekent. Mobiliteit, flexibiliteit, bezuinigingen, netwerken, employability en de term eigen verantwoordelijkheid, zijn dit niet de trefwoorden van deze tijd? Ze passen bij een tijdgeest, die lijkt te worden gekenmerkt door onzekerheid. Vreemd eigenlijk, gemiddeld genomen hebben we nooit zoveel zekerheid gekend als in deze tijd, en toch voelen heel veel mensen zich onzeker. Een journaliste van de Volkskrant schrijft een artikel waarin ze met argumenten het veelvuldig geklaag van ouderen over hun dalende pensioenen onderuit haalt. Het gigantische aantal reacties toont niet alleen de vergrijzing, maar ook de wens naar zekerheid. Bertrand Russell, een van de invloedrijkste filosofen van de 20e eeuw zei het al: ‘Wat de mensen echt willen is geen kennis maar zekerheid.’

De externe omgeving is diffuus. Zonder visie - volgens Rutte overbodig - zien we dat de politiek de oplossing zoekt in kwartetten - jouw partij dit, mijn partij dat. Als je dat kunt onderbouwen met pittige one-liners stijg je zomaar enkele zetels in de opiniepeilingen. In het bedrijfsleven dalen de omzetten van grote bedrijven, tegelijkertijd zorgt personeelsreductie voor stijgende winsten en tevreden aandeelhouders.

Wat betekent deze ontwikkeling voor professionals als leidinggevenden en HRM-ers? Wat hebben zij hun werknemers, gezien de geschetste ontwikkeling, te bieden? Van werknemers wordt gevraagd dat zij het vermogen ontwikkelen om zich blijvend te blijven ontwikkelen. Stilstaan bij de vraag in hoeverre je als individu in staat bent om de regie over je werkleven te voeren en het gesprek over die vraag, uiteindelijk gekoppeld aan passende individuele acties; daar ligt werk. Maak daar tijd voor, is mijn advies, want als daar geen tijd voor is, brengt dat extra onrust en onzekerheid (en pillen!)
Er waart een heimweecultus door ons land: de moestuin is terug, de populariteit van tv-programma’s als Heel Nederland bakt, het Groot Dictee der Nederlandse Taal, het Nederlands elftal als houvast. Zomaar wat voorbeelden die passen bij het verlangen naar een overzichtelijke wereld. Troost kunnen we ontlenen aan het feit dat dit ook ooit de goede oude tijd wordt. En natuurlijk aan die professionals die nog steeds oog hebben voor de menselijke maat.

De illustratie is van Djanko; zie meer van hem op: www.djanko.nl

Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen

Probeer het Pro-abonnement een maand gratis

En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.

Word een PRO 

NumoQuest®
Het is alleen maar menselijk dat in tijden van extreme veranderingen men teruggrijpt aan wat bekend is.

Waar wij nu tegen aan kijken...
Het word een tikje cliché maar het mag worden gezegd. Sinds het uitbreken van de crisis in 2008 hebben we eigenlijk twee bewegingen gezien....

Politici die puissant voor zichzelf zorgen...
We zien politici van alles roepen waarbij de rode draad lijkt te liggen op nutteloze discussie en verdelen. Constructieve Cohesie blijkt niemand maar te kunnen bereiken of bewerkstelligen, Tegelijkertijd is het gevoel 'Ernstig' dan men vooral zeer goed voor zichzelf aan het zorgen is maar niet diegenen die zij feitelijk zouden moeten dienen.

Bankiers en toenemend falen
Steeds meer word duidelijk hoe bankiers met geld om gaan, tegen geld aan kijken en tegen hun klanten. Recentelijk zagen we Rabo met Liborgate naar voren komen waar eerder DSB, ING, Aegon, ABN-Amro, IceSave, RBS en Fortis hen voor gingen.

In beide gevallen is het vertrouwen ver en ver te zoeken en blijken bankiers en politici maar niet in staat Vertrouwen op poten te krijgen waardoor Wantrouwen de klok aan het slaan is. Doordat bepaalde mate van 'zekerheid' door beiden op de helling lijkt gezet, ziet men dus dit soort bewegingen.

Geroeptoeter, gehijg en gehype....
Velen roepen om het hardst de meest onbenullige onzin. Politici, mensen die anderen gaar (onzin) verkopen. Verkondigers van nieuwe waarden, normen, waarheden, nieuwe realiteiten, nieuwe werken, nieuw nieuw nieuw..... ga er maar niet tegen in want dat is de weg die we gaan, er is geen weg terug.

Rede en redelijkheid
Vooral mensen die zelf een aanmerkelijk belang blijken te hebben bij een bepaalde verandering, roepen dat vaak het hardst. Het vreemde is daarbij wel dat al die roeptoetertjes, zoals ik die maar even noem, niet begrijpen hoe wetmatigheden naar verandering werken en wat de schade is die zij bewerkstelligen.

Terug naar een 'momentum' waar zaken nog behapbaar, vertrouwd en betrouwbaar waren, is namelijk een hele gezonde stap. daar is niets mis mee. Alleen mensen die roepen dat dat 'verleden tijd zou zijn'.... die hebben daar klaarblijkelijk iets bij te winnen.

Wetmatigheid...
De wetmatigheid van mensen is nog altijd.... Maak je een fout.... doe dan de stap weer terug naar het punt dat zaken gewoon liepen zoals zij liepen en bouw weer opnieuw. En het is juist die eenvoudige wetmatigeheid die politici en bankiers klaarblijkelijk niet kennen.

Als je ziet wat de belastingbetaler en klant van de bank allemaal mag betalen aan gelegaliseerde criminaliteit, dan is het stuitend. Dat die klant van de bank en belastingbetaler vraagt om rede, redelijkheid en vooral stabiliteit, is dan zeer normaal. Alleen schijnen diegenen die zich graag laten betalen door belastingbetaler en klant van de bank, zich dat niet te realiseren.

Ze hebben geen idee hoe gevaarlijk dat uiteindelijk kan blijken te zijn.