Bakstenen Belemmeringen

Grasduinend in het www kwam ik het volgende tegen: ‘Op lange termijn zijn structurele veranderingen nodig in de verhouding tussen bedrijfsleven en beroepsonderwijs. De traditionele aanpak om de aansluiting van het beroepsonderwijs op de arbeidsmarkt te regelen werkt niet meer. Enkel al door het feit dat de ontwikkelingssnelheid van onderwijs en bedrijfsleven elkaar niet langer verdragen’ (bron: FME).

Ik zag ineens twee gebouwen voor me: de organisatie en de school. Vanachter gesloten ramen bekeken de bewoners elkaar stilzwijgend: besluiteloos door overmacht. En ieder ging weer zijn weegs, hopend op een wonder.

Ik wil toch een lichtpuntje bieden in deze wat sombere blik op de schijnbaar onoverwinnelijke kloof tussen bedrijfsleven en onderwijs.

De huidige generatie schoolverlaters is gewend te leven in een massa prikkels. Ordening van chaos is hun dagelijks brood; het snel zoeken naar oplossingen een reflex. Deze groep denkt niet in bakstenen grenzen waarin de voorgaande generaties opereren. Deze groep heeft geleerd snel te putten uit alle mogelijke bronnen. En… deze groep komt straks aan de leiding.

Hoe de kloof tussen bedrijfsleven en onderwijs te dichten? De vraag is of die vraag dan nog wel een vraag is. Immers deze vraag komt voort uit de generatie van bakstenen belemmeringen.

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Jos Steynebrugh
Er is maar één remedie voor dit 18e eeuwse stofnest dat zich "opleiding" noemt: verzelfstandigen.

Subsidiestekker eruit en eigen broek ophalen vanaf day one!!!! En wel van basis onderwijs tot en met (vooral MET) universitair niveau. Misschien dat er dan mensen wakker worden met de Godsvonk: "Hééé, zou een marketingplan wellicht iets voor het onderwijs zijn?"

Ik denk dat we vlak voor het punt zitten waarop bedrijven hun eigen opleidingen gaan opzetten. Appie Heyn heeft het al gedaan, Siemens al 30 jaar geleden.

Driekwart van alle pakketten kan via Internet gebeuren, dus waar gáát het over bij de Nationale onderwijs fabriek? Lange vacanties? Werkgelegenheid? "Zekerheid"?

99% van alle vernieuwend initiatief wordt gekeeld door zaken als "past niet in het rooster", regelgeving, geen capaciteit, tra-la-la. Echt om treurig van te worden.

PS: Peter B, waar blijven die 100 opleidingen met Innovatietechnieken?

Jos Steynebrugh
Marketing & Innovatie Consulent
www.changeenhancement.nl
Jos Pieterse
Eens met Jose dat de huidige generaties X en Einstein complexiteit schijnbaar makkelijker 'handelen' dan de generatie managers die nu aan het roer staan. Ook eens, dat deze aanstormende generatie minder last heeft van 'organisatiegrenzen', loyaliteit, vaste werkplekken, etc. Kortom, ik zie het positief tegemoet, mist het 'zittende bestand' durft los te laten en de innovatiekracht van deze 'jonge honden' weet te faciliteren. Dus wellicht is de vraag straks inderdaad geen vraag meer en is het probleem opgelost door de tijd, zoals wel vaker gebeurd!

Daarnaast denk ik ook dat er enorm veel kennis en kunde aanwezig is binnen 'instituten' zoals bedrijfsleven, onderwijs/wetenschap en ik trek er dan de advieswereld gemakshalve bij. Indien deze drie 'werelden' elkaar gaan vinden krijgt innovatie volgens mij pas echt een kans. Dit is beter dan op je eigen nest te blijven zitten en elkaar'negatief te bekritiseren. Samen is meer dan ieder voor zich. Dus wat mij betreft hoeft er niet zo nodig geprivatiseerd te worden, maar moeten we wel de samenwerking aangaan om antwoorden te vinden op de problemen van morgen, volgend jaar en in 2020. En zoals Einstein al aangaf, dat lukt vaak niet met hetzelfde denken waarmee de problemen gecreerd zijn.