Een hiërarchische relatie op de werkvloer heeft zo z'n voordelen. Het is duidelijk hoe de verhoudingen liggen en iedereen weet waar ie aan toe is. Maar leidinggevenden opgepast: voor je het weet ben je de adoptievader van je ondergeschikten. En dát heeft zo z'n nadelen.
Wanneer de ene persoon afhankelijk is van de ander, gebeuren gekke dingen. Leidinggevende en ondergeschikte denken vaak heel stereotype over elkaar. Een leider krijgt vaak eigenschappen toegedicht zoals daadkracht en zelfverzekerdheid. Een ondergeschikte wordt vaak als onzelfstandig gezien. Als beide zich gaan gedragen naar die stereotypen, wat nogal eens gebeurt, ontstaat een relatie die vergelijkbaar is met die van ouder-kind.
En dat is, ondanks dat veel ouders bést een goede relatie hebben met hun kind, niet aan te bevelen. Leidinggevende en ondergeschikte zitten dan in een patroon en halen daardoor niet het beste uit elkaar. Ben je als leider heel directief, dan zullen ondergeschikten zich naar je voegen. Omdat ze geen verantwoordelijkheid krijgen en zich onzelfstandig gaan gedragen, komt er van hun talenten en kwaliteiten weinig terecht. De grootste fout die leiders kunnen maken is zich te gedragen als vaderfiguur.
De oplossing? Vrij simpel: dealen en wheelen. De patronen zitten in ons allemaal. We moeten ons er bewust van worden, dan kunnen we er ook mee leren omgaan. En dat klinkt dan weer erg vertrouwd.
(bron: CARP)
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>