Volksverlakkerij

Het moet maar eens afgelopen zijn met al die negatieve verhalen over de Verenigde Staten. Amerika is nog steeds het land van de onbegrensde mogelijkheden. Je kunt er een oorlog beginnen op grond van argumenten die volledig uit de lucht zijn gegrepen en je herverkiezing is een fluitje van een cent. Ander voorbeeld: relatief veel meer mensen dan in Nederland geven er geen cent uit aan huur. Ze hebben simpelweg geen huis en dus ook nooit lekkage, geen luidruchtige buren of last van inbraak. En ook het dagelijkse levensonderhoud is er spotgoedkoop.

Neem nu Steve Jobs. De topman van het computerconcern Apple verdient al jarenlang niet meer dan één dollar. Per maand? Nee, per jaar! Nu denkt u misschien dat die Jobs zich laat betalen in aandelen en opties en dus helemaal geen salaris nodig heeft. Maar dan kent u onze Steve niet. Niks opties en aandelen. En toch met één dollar per jaar rondkomen. Wie dat lukt, moet wel een echte topper zijn.

Overigens is Jobs niet de enige leider die dit huzarenstukje aflevert. Onze eigen Ruud Lubbers vond in zijn jaren als baas bij de Vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties één dollar al te veel. Lubbers stond in de boeken voor ruim driehonderdduizend euro, maar hij stortte zijn hele inkomen terug in de clubkas.

Nu zijn er gelukkig ook bestuurders die wat beter passen in de beeldvorming van de gewone burger. Voormalig minister-president Wim Kok, een man uit de heffe des volks, is zo’n bestuurder. Zo’n tien jaar geleden kon hij zich vreselijk opwinden over al die zwaar overbetaalde topmanagers die zichzelf maar pakketten opties toeschoven alsof het leven een spelletje monopolie was. Een graaicultuur verantwoordelijke bestuurders onwaardig, zo betitelde Kok die houding.

Maar die topbestuurders trokken zich weinig aan van de woorden van onze polderkoning. If you can’t beat them, join them, moet de voormalige vakbondsman gedacht hebben. En warempel, die taktiek had aanmerkelijk meer succes. Kok had Den Haag nog niet verlaten of alle grote Nederlandse multinationals wilden hem als commissaris hebben. Hoeveel commissariaten het zouden zijn geworden als de commissie-Tabaksblatt er niet was geweest, zullen we nooit weten, maar zeker is dat Kok momenteel een veelvoud verdient van het salaris dat hij als minister-president opstreek. En dan ook nog een gezicht trekken of je maar net een glaasje ranja kunt kopen. Bah !

Terug naar Apple en Steve Jobs. Mooie reclamestunt maar als we verder onderzoek doen is Steve goed voor een slordige 2,6 miljard dollar. Tja, zo kan ik het ook. Volksverlakkerij dus. Dat belonen we met 1 (dollar).

Loek Wijchers

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Bote Jong
Lid sinds 2019
Waarde Wijchers,

Aardig stukje, daar niet van, maar "what's the point"? Is Steve Jobs de gebeten hond omdat hij de fiscus en de publiek opinie een paar riante oren aannaait, of is Kok de klos omdat hij die PR-truc nog niet door heeft (evenals het leeuwendeel van zijn mede-Tabaksblatters). Misschien toch een beter idee om inhoud en vorm wat meer van elkaar te scheiden, en de inhoud, dat wil zeggen de echte consequenties van macht en honorering, tot speerpunt van de discussie te verheffen.

Het is zonder meer zinvol om (te trachten een) ethisch kader te definieren waarbinnen machts- en beloningsstructuren zich zouden moeten bewegen. Maar dat kader moet wel wat breder zijn dan het "gesundes Volksempfinden": wat de waan van de dag vindt is waar. De echte discussie zou imho veel meer moeten gaan over waarde - en dat iets anders als wat lieden als Zalm of Dorknoper onder waarde verstaan.

Wie te veel economiehandboeken leest, denkt dat waarde identiek is aan prijs: alles wat de moeite waard is kun je kopen. Anderzijds geldt ook dat wie zich te eenzijdig op de ethiek stort vergeet dat alle waardevolle dingen ook hun prijs hebben: wat de moeite waard is moet je ook nog kunnen betalen. Ik zou het aardig vinden om eveel verdiept in ethiek vergeet dat er behalve waarde ook nog zoites is als de prijs ddat is niet de alom tot nieuwe God verheven beurswaarde of "shareholders value", want dat is veeleer het resultaat van een bezinning over wat werkelijk essentieel is om een maatschappij in stand te houden die niet alleen economisch gezond, maar ook beschaafd is.