Topsalarissen niet helemaal onrechtvaardig

De bestuurders van grote beursgenoteerde ondernemingen liggen de laatste maanden zwaar onder vuur, vanwege de excessieve salarissen, bonussen en vertrekpremies. Toch zijn er ook goede redenen om topmanagers hoge salarissen te betalen. Dat stellen de onderzoekers James Combs en Maural Skill in de Academy of Management Journal.

Vergoeding voor unieke talenten
Volgens de onderzoekers zijn de grote salarisverhogingen weliswaar te verklaren uit het feit dat topmanagers een grote invloed hebben op hun eigen salaris. Maar tegelijkertijd is het salaris ook een vergoeding voor de unieke talenten en van topmanagers. Het is daarom in het belang van aandeelhouders én het bedrijf dat deze mensen tevreden en wel op hun plek blijven zitten.

Onderzoek op grond van overlijden topmanagers
Combs en Skill kwamen tot hun conclusies door te kijken naar het plotselinge overlijden van topmanagers en de reactie van de beurs daarop gedurende twee dagen na het overlijden. Ze onderzochten de gang van zaken bij de dood van 123 topmanagers in de periode tussen januari 1978 en december 1994. Op basis daarvan blijken aandeelhouders een behoorlijk belang toe te kennen aan de de persoon van de topman. En dat mag wat kosten.

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Dick Gaasbeek
Lid sinds 2019
Wat dit onderzoek vooral lijkt te bevestigen is dat aandeelhouders de uiteindelijke zeggenschap hebben. Dat is geen goede zaak. Zij gaan immers uiteindelijk alleen voor hun eigen zaak (geld) en verlaten het schip al zodra er een beetje water over de boeg spoelt.
Wie de laatste jaren de ontwikkelingen volgt weet ook dat dit denken leidt tot de 'self fullfilling prophecy' van kelderende aandelen en het daarop volgend inzakken van de economische activiteit. Dat is heel simpel: maatschappelijk ongewenst gedrag.
Er is een tijd geweest dat aandeelhouders geld staken in bedrijven en wat geduld konden opbrengen, dat commissarissen de directie van bedrijven durfden aan te spreken op 'minder gewenst gedrag'. Toen hoefde je ook niet uit te leggen waarom iemand 25 keer meer "waard zou zijn" dan iemand die een afdeling leidt. En mensen die eruit gingen omdat ze het niet goed deden kregen geen extra geld mee.
Het geld werd toen gebruikt om het bedrijf (en niet alleen de topmanager en de aandeelhouder) gezond te houden...