Toleranties grootste bron van stress

Er werd me onlangs verteld dat de grootste bron van stress voor mensen toleranties zijn. Dat vond ik vreemd. Immers het woord tolerantie had voor mij een positieve klank en stress een negatieve. Op welke manier hadden deze twee begrippen met elkaar te maken? In de Dikke van Dale staat dat tolerantie = verdraagzaamheid tegenover andersdenkenden. Dat lijkt mij een positieve eigenschap. Echter verdraagzaamheid is iets anders dan respect hebben voor andersdenkenden, of andersdenkenden in hun waarde laten. Tolereren heeft te maken met verdragen, dulden, gedogen en toelaten. Met andere woorden als je iets tolereert, gaat het eigenlijk tegen je eigen ideeën en waarden in, maar je besluit om het te verdragen, om een oogje dicht te knijpen, om er niets over te zeggen. En dat is waar de kiem van stress ontstaat.

Op basis van deze kennis ben ik bij mezelf eens nagegaan waaruit mijn toleranties bestaan. En ik kwam op een aanzienlijke lijst. Hieronder vind je enkele voorbeelden.
Ik tolereer;
Een hongergevoel terwijl ik gewoon doorwerk
Een stapel rotzooi op mijn bureau die er al twee weken ligt
Dat klanten op het laatste moment hun afspraak afzeggen
Dat ik niet toekom aan het uitlezen van een boek waarin ik bezig ben
Dat mijn plinten in mijn huis na 5 jaar nog steeds los liggen
Een aangeboden biertje terwijl ik eigenlijk naar huis wil
Dat mijn mobiele telefoon steeds uitvalt
Dat mijn visitekaartje achterhaalde informatie geeft en niet mijn gewenste huisstijl uitstraalt

Terwijl ik altijd dacht een tolerant mens te zijn, ben ik daar op basis van dit inzicht direct mee opgehouden. Zodra woorden als “laat maar, ‘t is wel ok/goed, als jij dat wilt, niet zo erg ” zich in mijn brein ontspruiten, gaat er direct een alarmbelletje rinkelen en vraag ik mij af: wil ik dit echt? En zo niet, dan zeg ik dat en/of handel ik ernaar. Het is ongelofelijk wat een opgeruimd gevoel en rust dat geeft.

Iedereen heeft wel de ervaring dat een klein nietszeggend detail plotseling kan uitmonden in een enorme ruzie of probleem. De zogenaamde druppel…Om te voorkomen dat de emmer vol komt te staan, is het beter de druppels direct aan te pakken.

Tip
Ga voor jezelf eens na waaruit jouw toleranties (de druppels in de emmer) bestaan. Maak een lijstje. Besluit om minimaal 1 tolerantie per week uit de weg te ruimen.

Ik wens je heel veel LEF!

Annemarie Steen
http://www.uwpersoonlijkecoach.nl

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Lid sinds 2020
Het is me uit het hart gegrepen. Vooral het '"laat maar, het is wel OK " en vergelijkbare gedachten of uitspraken. Dat alles onder de noemer: flexibiliteit, buigzaamheid dus. Een mens buigt wat af op een dag. En meestal naar beneden, zodat je onder je buigzaamheid gebukt kan gaan.
Uit vrees voor star te worden aangezien, kan flexibiliteit denk ik uitlopen op meegaandheid. Meegaandheid betekent als ik dat woord letterlijk opvat, dat je niet zelf een weg kiest maar mee loopt/ gaat met een ander.
De oplossing die Annemarie Steen geeft is op het eerste gezicht simpel: je afvragen of je dit echt wil. En dan niet doen wat je niet wil, en wel doen wat je wél wil. Je eigen weg kiezen dus.
De acceptatie bij de ander, wanneer jij je eigen weg kiest, is wel een factor waar je rekening mee moet houden. Ik denk dat het 'managen van de verwachtingen van de ander' daarbij nuttig is. Leg de ander uit wat maakt dat je je anders gaat gedragen. Als je altijd meegaand bent geweest en je kiest plots een andere weg, kan dat tegen het belang van de ander ingaan. Hij/zij zal mogelijk protesteren. Calculeer dat maar in, zou ik zeggen. En niet alsnog tolerant zijn en toegeven, want dan ben je ongeloofwaardig. Eigenlijk is het niets anders dan: assertief zijn. En je houden aan de afspraken met jezelf.

Meer over Professionalisering