Meer dan 80 procent orders komt via EDI binnen, duizenden orders via e-commerce, het elektronisch uitwisselen van productgegevens, elektronische facturen en zelfs self-billing. Ze zijn dagelijkse kost. Voordelen te over aan de achterkant van de logistieke keten. Snellere processen, minder fouten, veel minder handjes en sneller je geld binnen.
Toch wil het maar niet lukken met die papierloze processen aan de voorkant van de logistieke keten. Veel inkopers gaan met de hakken in het zand als elektronisch factureren en self-billing ter sprake komen. Stamelend roepen ze in koor: Kan niet! Werkt niet! Teveel uitzonderingen! Dat kunnen onze leveranciers niet aan!
Vreemd. Ik zou het begrijpen als klanten (nog) niet willen, maar ik begrijp er niets van als we dat niet durven eisen van de leveranciers. Wie is hier nu de klant? Vuist op tafel en zorgen dat die leverancier zijn gegevens aanlevert zoals jij dat wilt.
Of, zie ik het verkeerd? Papierloze inkoopprocessen maken haarscherp zichtbaar welke afspraken met leveranciers niet duidelijk zijn, en dus niet controleerbaar zijn, en welke leveranciers hun eigen administratieve processen niet op orde hebben. En, het maakt transparant of het eigen inkoop-huis wel op orde is. Zijn die stamelende inkopers soms bang dat alle administratieve ellende, die ze nu nog onder het vloerkleed kunnen vegen, boven tafel komt? Neen toch?
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
als mensen steigeren bij transparantie zijn er maar twee denkbare redenen:
ofwel men heeft de spullen niet op orde (schaamte) danwel iets dat het daglicht niet kan velen (ruimte om te sjoemelen of erger: corruptie)
Jos Steynebrugh