Overlegcultuur is slecht voor economie

Leiderschapsstijlen hebben hun oorsprong in de geschiedenis van een land. Zo ontleent Nederland zijn overlegcultuur, in het gezamenlijk inpolderen en bebouwbaar maken van veengronden.

De leidinggevende wil hier vooral een aanspreekpunt zijn en focust op consensus. Deze consensus is niet onverdeeld positief in economische zin, en heeft daarnaast ook keerzijden zoals het onbespreekbaar houden van hete hangijzers. In de 18e eeuw heeft Nederland dankzij de overlegcultuur zelfs een belangrijke economische ontwikkelingen gemist.

Zo waren alle voorwaarden voor een snelle industrialisatie in Nederland aanwezig: grondstoffen die over de Rijn konden worden aangevoerd, een koloniaal afzetgebied en een goede infrastructuur van waterwegen. De regenten hechtten echter te veel waarde aan consensus om ingrijpende wijzigingen door te voeren. Met als gevolg dat de Industriele Revolutie in Engeland begon en niet in Nederland.

Toen Nederland uiteindelijk industrialiseerde, nam het de overlegcultuur mee - waar veel taken in andere Europese landen aan de staat toebehoorden, liet de Nederlandse overheid veel taken aan de bestaande (religieuze) instituties over. Met verzuiling als gevolg.

Tegenwoordig staat de overlegcultuur sterk onder druk van het Angelsaksische bedrijfsmodel.

(bron: MD WEEKLY)

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>