Afghanistan, go or no go?

Het zal u niet ontgaan, momenteel woedt er in 'Den Haag' een hevige discussie over het al dan niet sturen van militaire ondersteuning naar Afghanistan. Volgens de tegenstanders zijn de risico's voor de 'werknemers in kwestie' te groot. Toch vraag ik mezelf nu af, is dit geen 'normaal' beroepsrisico? Lopen andere werknemers in hun beroep niet evenveel risico's?
Ook al lijkt de discussie in 'Den Haag' vooral een partij politieke (nb: hoezo zou alles veranderen?), toch is het onderwerp niet minder interessant. Sturen we nu wel of geen militaire ondersteuning naar Afghanistan? En zijn het nu troepen die we sturen of is het humanitaire ondersteuning? Let wel: de kleur van het uniform (sand) blijft hetzelfde, maar de taak is een geheel andere. Ook de media besteden meer dan voldoende aandacht aan het onderwerp. Duidelijk is inmiddels dat de 'medewerkers in kwestie', militairen, geen probleem hebben met deze uitzending. En waarom zou het ook? Op het moment dat zij voor dit beroep kozen werden zij geïnformeerd, kenden ze de beroepsrisico's. Of de risico's in een beroep opwegen tegen de voordelen, bijv. plezier, dat kan 'slechts' ieder individu voor zichzelf uitmaken. Bevalt het je niet meer dan kun je altijd nog je ontslag nemen. (NB: deserteren is van andere tijden, situaties).

Maar lopen onze militairen/hulpverleners nu meer risico's dan werknemers in andere beroepsgroepen? Dat vraag ik mezelf af. Zo worden bij kantonniers dagelijk de vouwen uit de broek gereden, kennen werknemers van Pro Rail een dito probleem, dienen medewerkers in onze havens en bouwvakkers te vertrouwen op de constructies die hun werkgevers al dan niet tijdelijk hebben opgericht, verplegend personeel dient geïnformeerd te zijn over de mogelijke overdraagbaarheid van ziektes bij hun patiënten etc. etc. We vergeten nu waarschijnlijk dat er in Nederland dagelijks bedrijfsongevallen plaatsvinden en wekelijks zijn daar enkele bij met een fatale afloop. Maakt dat onze militairen dan zo bijzonder?

Gisteren meldde de Afghaanse ambassadeur dat het zeer goed mogelijk is dat enkele Nederlandse militairen in zijn thuisland het leven zullen laten. Daar tegenover staat, zo zei hij, het leven van enkele honderden Afghanen....... Onbaatzuchtigheid noem je dat volgens mij. Ongetwijfeld vertrekken onze mannen en vrouwen na vandaag naar Afghanistan, respect(!) voor hen die dit beroep kozen maar ik vermoed dat hun veiligheid beter is gewaarborgd dan van menig werknemer die in Nederland achterblijft.