Ervaren managers hebben een slecht lerend vermogen

Leidinggevenden hebben een beeld van zichzelf dat niet spoort met dat van hun medewerkers. Managers vinden van zichzelf dat ze goed weten te motiveren, te stimuleren en te luisteren naar hun ondergeschikten. Maar die vinden juist dat hun baas voor hen een 'schrijnend gebrek aan belangstelling' aan de dag legt.

Momenteel zijn er in bedrijven veel hoog opgeleide en assertieve medewerkers, die doorgaans beter dan hun manager weten, hoe zij hun werk zo goed mogelijk kunnen doen; die zeker veel beter weten dan hun manager, wat zij moeten doen om zich lekker te voelen; die te ver af zitten van de klant om de druk om te presteren te voelen. Zeker gezien de rechten van deze medewerkers is het voor managers onbegonnen werk om deze medewerkers in de huidige hiërarchische structuren te managen of te veranderen.

Ervaring en routine gaan ten koste van het lerend vermogen van managers. Hoewel de managers aangenomen werden op hun lange staat van dienst, blijkt een meerderheid in een complexe setting gevoelig te zijn voor typische `beginnersfouten` zoals het missen van deadlines en budgetoverschrijdingen.

Deze `experience trap`heeft drie oorzaken.
De eerste heeft te maken met lengte en complexiteit van een project: hoe meer tijd er tussen oorzaak en gevolg zit, hoe lastiger het is om een causaliteit te vinden.
De tweede oorzaak heeft te maken met initiële inschattingen door de projectmanager. Vaak wordt een hele keten van besluitvorming gekleurd omdat besluiten `geframed` zijn in die initiële aanname. Des te meer ervaring een leidinggevende heeft, des te meer hij zal vertrouwen op die aanname.
Ten slotte hebben veteranen ook een bias ten aanzien van de initiële doelstellingen en zijn ze, wanneer de projectomstandigheden veranderen, niet in staat om doelstellingen bij te stellen. Organisaties kunnen de leercurve van managers herstellen door periodieke feedback te geven die inzicht biedt in de relaties tussen projectvariabelen en de projectomgeving.

De moderne manager dient het vermogen te hebben problemen multiparadigmatisch, oftewel vanuit meer dan één discipline, te benaderen. Het opzettelijk creëren van onzekerheid en ambiguïteit in besluitvorming, het kunnen dragen van verschillende conceptuele ‘brillen’ tegelijk en het optimaal hierover kun-nen communiceren vormen een maatstaf voor modern management.

Lerende managers zijn onverbrekelijk verbonden met lerende organisaties. Complexe en meerduidige problemen vanuit verschillende perspectieven kunnen doordenken en daarover op een heldere en ondubbelzinnige wijze met de relevante disciplines kunnen en willen communiceren vormen voorname kern-competenties voor de managers van de lerende organisaties in het komende millennium.

Lees ook:
C van Communities of Practice
Een van de belangrijkste managementconcepten die uit de jaren negentig is overgebleven is de ‘lerende organisatie’, voortgebracht door Peter Senge.

De rubriek ACTUEEL informeert u over recent verschenen artikelen in andere media. Bij elke bijdrage vermelden wij de oorspronkelijke bron. (bron: MD Weekly)