Wat denk jij dat er gaat gebeuren?

Afgelopen donderdag was ik te gast bij het platform voor de Nederlandse Procesindustrie (www.napnetwerk.nl). Naast een aantal zeer interessante netwerkgesprekken heb ik deze avond mogen meegenieten van Sven Smit, lid van de internationale strategy board van McKinsey & Company. Sven heeft ons in een razend tempo én met veel diepgang geïnformeerd over zijn inzichten en verwachtingen rond ‘de crisis’.

Ieder van ons heeft de afgelopen maanden natuurlijk al veel gelezen en gehoord over de crisis, er zijn allerlei inzichten, verklaringen en voorspellingen. Bij dit laatste de ‘voorspellingen’ wil ik in deze column met name met je stilstaan, omdat dit een belangrijk inzicht was dat ik van Sven heb meegenomen. Wat is het geval? De aanname en de voorspelling die jij in je hoofd hebt van het vervolg/verloop van deze crisis, is je allerbelangrijkste anker waarop je je denken en handelen baseert. Daarmee is het gelijk ook de belangrijkste bron van risico en kansen! Sven schotelde ons een 4-tal scenario’s voor, waarmee hij ons onderling in gesprek bracht over onze verwachtingen. Ik kan je vertellen dat dit boeiende gesprekken waren waarin duidelijk was dat niemand ‘het’ wist maar toch voor zichzelf moest vaststellen dat ieder van ons wel een aanname in zijn hoofd had ten aanzien van het verloop ervan.

Om even stil te staan bij de verschillende ''plaatjes'', een korte toelichting:

Scenario 1: gaat uit van een middellange vraaguitval, gevolgd door herstel van de groei en (veel) betere tijden daarna.
Scenario 2: gaat uit van een korte vraaguitval, gevolgd door herstel van de groei en (veel) betere tijden daarna.
Scenario 3: gaat uit van een middellange vraaguitval en herstel naar het niveau van voor de crisis zonder verdere groei.
Scenario 4: gaat uit van langdurige vraaguitval.

Er zijn uiteraard nog heel veel meer scenario’s te bedenken, maar sta gewoon eens even 10 minuten stil bij jouw eigen aanname en ‘notuleer’ je gedachtegang in steekwoorden op een blaadje papier. Het moet niet maar ik adviseer je het van harte te doen .

Heb je echt 10 minuten nagedacht? Lang hè! Als je dat hebt gedaan heb je een keuze moeten maken tussen hoop en vrees, gedachten die er al lang waren heb je verworpen of juist nu pas echt aangekeken. Frustratie of stilte, die ineens toch weer een nieuwe gedachte opleverde etc. etc.

Ik wil graag de 3 meest voor de hand liggende gesprekken met jezelf even aan je voorleggen, uiteraard hoor ik in reacties op deze column graag van je of jij hele andere benaderingen hebt gekozen, zo leren we het meeste van elkaar. Het ‘leuke’ is dat niemand van ons HET weet toch?!

Gesprek met jezelf 1: je weet direct welk scenario het dichtst bij jouw aanname ligt en waar jij naar handelt. Je hebt aan jezelf nogmaals uitgelegd welke argumenten, bewijzen, meningen van deskundigen en gevoelens je kunt inzetten om jouw keuze voor dit scenario.

Gesprek met jezelf 2: je hebt er op deze manier eigenlijk nog nooit bewust over nagedacht. Je doet gewoon je best en bent er eens even voor gaan zitten. Je hebt de verschillende scenario’s nog eens goed gelezen, gekeken naar de plaatjes. Je een beeld gevormd van de gevolgen die de verschillende scenario’s voor jou zouden hebben en een keuze gemaakt voor een aannemelijk scenario. Je hebt je aantekeningen zorgvuldig gemaakt omdat je vermoed dat je ze zult kunnen gebruiken om je denken en handelen verder op te kunnen pakken.

Gesprek met jezelf 3: Je hebt 10 minuten (of een beetje korter J) in jezelf gezocht naar houvast/ankers om te voorkomen dat je hier echt inhoudelijk op moet ingaan. Wellicht vind je jezelf niet de aangewezen persoon om het antwoord te weten en een scenario te kiezen. Je gaat ervan uit dat jouw directie, manager, accountant, adviseur, omgeving, zakenpartner of helderziende je wel zal vertellen wat het wordt. Je weet het gewoon niet, maar even verder lezen dus (zucht).

Herkenbaar? Ik hoop en verwacht van wel, maar zie graag jullie reacties tegemoet (vooral ook als het bij jou héél anders was).

En toen………………… hoor ik je haast denken. En dat is precies waar het om gaat! Nadat je een keuze hebt gemaakt of juist geen idee hebt kunnen maken, wil je ACTIE. Je wilt handelen, risico’s terugdringen en kansen pakken. Je neemt de ‘pijn’ door kosten te verlagen, te saneren, reorganiseren òf je investeert in kansen, zoekt naar nieuwe mogelijkheden en samenwerkingsverbanden. Het enige scenario dat niet werkt is ‘niets doen’.

Ook ik weet niet wat het gaat worden, en kan/wil je ook niet adviseren over de te nemen stappen.
Ik adviseer je alleen wel om in beweging te komen, het één te doen en het ander niet te laten. Maak een keuze voor het scenario dat jij het meest aannemelijk vindt EN het goede 2e scenario en ga daar mee aan de slag! Neem (weer) verantwoordelijkheid voor het creëren van een nieuwe toekomst waarin je jezelf nooit kunt verwijten dat je niets hebt gedaan.

De volgende dingen kun je in ieder geval direct oppakken:

  • hoe ga je je informatie rond de ontwikkeling inrichten, hoe kun jij in de ‘buitenwereld’ meten hoe ontwikkelingen verder gaan
  • wat zijn jouw Kritische Succes Factoren (KSF’s) waarmee je tijdig meet waar je staat
  • Hoe voorkom je dat je in paniek raakt en effectief blijft handelen, juist als het nodig is
  • welke momenten zet je in je agenda om bewust tijd en aandacht te besteden aan scenario’s
  • vraag iemand jouw ‘advocaat van de duivel’ te zijn en je stelselmatig kritisch te bevragen op je overmatige pessimisme of optimisme
  • hoe ga je met je medewerkers/collega’s/directie/partner/bank/accountant etc. communiceren over de signalen, ontwikkelingen en effecten
  • welke kennis en vaardigheden mis je om in jouw scenario’s succes te kunnen realiseren?

Zonder te pretenderen dat ik weet waar het naartoe gaat, geloof ik ‘heilig’ in de flexibiliteit, creativiteit en kwaliteit van mensen om te dealen met tegenslagen. Neem contact met me op als ik iets voor je kan doen als adviseur, trainer of coach!

Met vriendelijke groet,

Kasper Klaarenbeek
Ontwikkelingspartner

www.talenten-en-teams.nl

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Jos Steynebrugh
<p>
<p>Ik mis structuur in de genoemde scenario’s. Hier een poging in twee dimensies</p>
<p> </p>
<p>KT: zeg 1 jaar</p>
<p>MT: zeg 1-3 jaar</p>
<p>LT: zeg 3 jaar of langer: bemoeien we ons even niet mee, is iets voor Jules Verne of Jomanda</p>
<p> </p>
<p>We hebben nu een overzichtelijke matrix als volgt:</p>
<p>vraaguitval  : KT, MT</p>
<p>herstel         : KT, MT</p>
<p> </p>
<p>We voegen de derde dimensie toe:</p>
<p>niveau         : minder, zelfde, beter</p>
<p> </p>
<p>Niveau: minder</p>
<p>Voor de korte termijn mogelijk, maar slechts even. De schrik zit er (even) in. Consumeren voorbij de rand van de portemonnee is net zo gevaarlijk als bungee jumpen. MT en LT niet zo waarschijnlijk. We vergeten collectief, ook omdat we met z’n allen ouder worden en de aanstormende generaties zullen dezelfde fouten maken. Onze moeder vertelde over de tering en de nering, maar we luisterden niet. De consumentenbond adviseerde “Lenen OK, maar alleen als de restwaarde gelijke tred houdt met de som van de aflossingen. Dus NIET voor dingen zonder restwaarde zoals vakantiereizen, voor die keuken die bij verkoop nul,nul oplevert en dus ZEKER niet om mee te speculeren. Maar we luisterden niet. Dat gaan volgende generaties ook niet doen.</p>
<p> </p>
<p>Niveau: hetzelfde</p>
<p>Uit het voorgaande lijkt de conclusie getrokken te kunnen worden zullen moeten worden dat we collectief hardleers zijn. Nieuwe duurzame technologie zal voor nieuwe werkgelegenheid en daarmee samenhangende consumptie en dito ethische opvattingen zorgen. Bijvoorbeeld: mogen wij onze auto’s laten rijden op brandstof uit eetbare gewassen uit gebieden waar 90% van de mensen niet te eten heeft? Tot nu toe hebben we geen problemen met een salaris in een wapenfabriek waar een paar kilometer verder mensen mee voor hun raap geschoten worden. Toch?</p>
<p> </p>
<p>Niveau: beter?</p>
<p>Niet waarschijnlijk. Hoogstens anders. OK, dieren martelen voor een parfummetje mag niet meer (gebeurt wel), zeehondjes voor een bontkraagje ook niet (gebeurt ook nog steeds). Walvissen afschieten voor “wetenschappelijke doeleinden” ook. Maar we trekken geen grote broek aan: we willen wel onze tulpen en tomaten blijven verkopen in Japan. Toch?</p>
<p> </p>
<p>Multi-ethi-flauwe-culti dus. Of Poly-ethiek zoals in politiek.</p>
<p>Hoe ik hierbij kom? Nou, gewoon, zolang de SUV’s niet bekrast worden in de PC Hooftstraat gaan we gewoon door waar we gebleven zijn. Zelfs als het al een tijdje “not done” is. Rolls Royce luisterde wel, alleen een beetje laat.</p>
<p> </p>
<p>Ondertussen laten we ons collectief gek maken met onheilsvoorspellingen over de klimaatverandering die op zijn minst discutabel, maar waarschijnlijk gewoon politieke bullshit zijn. Komt goed uit voor politici: op brandstof kun je accijns heffen, maar op lange termijn (20.000 jaar) temperatuurschommelingen als gevolg van zonneactiviteit niet. Dus worden we bang gemaakt met “Arnhem aan zee”, planten we de Noordzee vol met windmolens die (helaas niet continu) maar (wel continu) op subsidie draaien. We zijn ongevoelig voor het verhaal dat de opgegraven mammoet van 40.000 jaar geleden met gras in de maag vertelt over klimaatverandering. Het geheel gedraagt zich waarschijnlijk zoals het reclamespotje voor King-Corn uit 1965: “Het enige dat u weggooit is de verpakking”.</p>
<p> </p>
<p>Groet,</p>
<p>Jos Steynebrugh</p>
<p>Marketing &amp; Innovatie Consulent</p>
<p>www.changeenhancement.nl</p>
<p> </p>
</p>

Meer over Sturen op verantwoordelijkheid