De kunst van het demotiveren en ontmoedigen

“Maar dat wil toch niemand”, hoor ik je zeggen!
Jawel hoor, ik kom het echt tegen.

Herkent u zich hierin?
Je hebt best een aardig lopend bedrijf. De mensen werken al redelijk lang bij je en soms gaat er wel eens iemand weg… maar ja, ‘die paste feitelijk toch al minder in het team’.
De gemiddelde medewerker is 45 jaar oud en je weet wat je er aan hebt en hij of zij aan jou. Het takenpakket is bekend, de toekomst is bekend en de tevredenheid scoort een 7,2. Jaarlijks wordt deze immers schriftelijk gemeten onder medewerkers en klanten.

Genoemd bedrijf doet niet veel aan social media. Waarom zouden ze? De wereld kan ook zonder. Dat hebben we immers al eeuwen gedaan. “Ach we hebben wel een website, maar daar staat hetzelfde in als in onze folder … een goede foto van ons pand, de directeur aan het woord en een goede beschrijving van onze producten en diensten, helemaal niets mis mee!”

“Stagiaires hadden we vroeger wel, maar daar heb je alleen maar last van… voordat zij snappen hoe een bedrijf werkt…pff… dus daar zijn we maar mee gestopt.”

“We hebben twee jaar terug wel een nieuwe medewerker gehad van 28 jaar, vol met ideeën over en voor het bedrijf en ook over social media. Maar hij moest ‘het vak’ eerst nog leren …. Hij heeft het dan ook niet gehaald, na 6 maanden hebben we zijn contract niet verlengd….. aardige knul hoor, maar toch.”

De wereld is ondertussen veranderd en wat doe jij met je bedrijf? Wanneer je niet open staat voor verandering, zet je jezelf op den duur klem. Wanneer je medewerkers niet motiveert mee te denken en niet honoreert voor goede nieuwe ideeën, blijven vanzelf de mensen over die je verdiend (en die bij jou passen).

Jij hebt je eigen gelijk, jij bent immers de baas… en een baas weet wat goed is voor het bedrijf. Medewerkers moeten weten waar hun taak ligt en moeten blij zijn dat ze nog werk hebben in deze lastige tijden.

Dergelijke bedrijven ‘staan stil’, jonge medewerkers worden niet begrepen, enthousiaste medewerkers met nieuwe ideeën worden geweerd of tegengewerkt.

Vervolg: een bedrijf met een (langzaam) teruglopende omzet en personeelsleden die in deze ‘top-down’ cultuur passen en die meestal niet tot de jongste behoren. Wanneer er al nieuwe medewerkers gevraagd worden, komt deze vraag al nauwelijks aan bij een potentiële jongere. Zij lezen immers nauwelijks meer een krantenadvertentie.
Wordt er naar achtergrondinformatie gezocht over het bedrijf op social media dan wordt niemand geïnteresseerder. Van andere jongeren valt ook niets positiefs te vernemen over het bedrijf omdat er geen stagiaires werken en geen enkele school heeft contact met het bedrijf. Mocht die ene jonge medewerker dan toch willen solliciteren dan is dat al knap. Wanneer hij/zij al uitgenodigd wordt ‘vallen de schoenen alsnog uit tijdens het gesprek’. Of gestuurd door het ‘eigen gelijk’ van de directie komt er GEEN 2e gesprek!

Ieder zijn eigen gelijk!
Wil je die nieuwe toekomst wel? Geloof je in de kracht van elke generatie? Kun je loslaten en ‘bottom-up’ sturen en geloof je in zelfsturende teams? Blijf je innoveren en luister je naar de markt? Ga je uit van de kracht van je mensen en de input van je klanten? … Dan weet je dat je het anders moet doen!

Hoe gaat dat in jouw bedrijf ?

Paul Kruijssen, Merk- & Identiteitbouwer, P Projects, Mensen maken het Merk