Dag van de coach bijt in eigen staart

Columns

Onlangs ontving ik een mail voor dit symposium. Mijn oog viel op het middagprogramma en dat bracht mij in verwarring. Een verzameling workshops met fijne titels als: “ het merk ik”,” werken vanuit je kern”, “het apk spel” enzovoort. Waar heb ik dat toch eerder gezien en hoe moet ik dit nu rijmen met wat de essentie van coachen is.
Waar is de sparringpartner die mensen ondersteunt in de ontwikkeling van werk-nemer naar werk-onder-nemer? Waar is de aandachtige luisteraar ? Waar is de figuur die de waan van de dag kan ontstijgen en zaken in een ander perspectief kan zetten?

De mondiale dynamiek vraagt om heroriëntatie van de wijze waarop we omgaan met werken. De coach kan een belangrijke rol spelen om werkgevers, werknemers en zelfstandigen te ondersteunen fundamenteel anders om te gaan met werkverhoudingen. Daarvoor werkt de coach bijvoorbeeld aan het identificeren en veranderen van overtuigingen en biedt hulpmiddelen en oefeningen aan om met die nieuwe inzichten in de praktijk te werken.

De “Dag van de coach” bijt in zijn eigen staart
Het aanbod van “de dag van de coach” lijkt alleen maar een etalage van hulpmiddelen. Men struikelt over elkaar om te laten zien welke handigheid het slimste is. En erg vernieuwend lijkt het niet te zijn. Het morgengedeelte ingevuld met zekere publiekstrekkers, het middaggedeelte met oneindige variaties op zeer bekende thema’s. En je hoeft geen helderziende te zijn om te voorspellen hoe die workshops zullen verlopen.

Wat mis ik daarin? Ik mis het fundament, de verdieping om de hulpmiddelen te verbinden met de diepere lagen van de verandering. We leven onmiskenbaar in en tijd waarin veranderingen niet op kleine locale schaal plaatsvinden maar mondiaal met vele effecten op de directe eigen omgeving. In mijn ogen zijn we gebaat bij een heroriëntatie op wat werk voor ons betekent. De zekerheden van een loondienstverband en de daarbij horende uit te voeren taken zoals verwoord in een functiebeschrijving worden vervangen door het ondernemerschap gericht op het realiseren van een opdracht. Of dat nu in loondienstverband gebeurd of zelfstandig.

De voorhoede pakt dat op en omarmt het ondernemerschap en de inzichten die daarbij horen De rest volgt, heeft wel het besef dat ondernemerschap met de bijbehorende zelfsturing de nieuwe werkelijkheid is, maar vindt het ook wel prettig om te opereren binnen bestaande kaders met bijbehorende sturing.
En wat ook altijd weer opvalt is de gretigheid waarmee organisaties telkens weer nieuwe toeters en bellen inkopen waar de coach enthousiast over is (lees waarvoor een licentie is gekocht) en waarvan het rendement twijfelachtig is. Dat lijkt soms sterk op de bekende oude wijn in nieuwe zakken. De vraag is of de coach een concrete bijdrage levert in het daadwerkelijk ondersteunen van mensen om hun werk ondernemend en prestatiegericht te doen?

Word wakker coaches.
Organiseer symposia met toegevoegde waarde. Skip cult feestjes voor eigen parochie en lever een echte bijdrage om de BV Nederland te ondersteunen. Benoem centrale thema’s, zet die op de agenda bij werkgevers en overheid en neem verantwoordelijkheid voor de bijdrage om mensen op een evenwichtige wijze te ondersteunen hun (ogenschijnlijke) comfortzone te verlaten. Dat biedt het perspectief om mensen in staat te stellen hun werk te onder-nemen en daar plezier aan te hebben.

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Anita Sanders
Bravo, I couldn't agree more! Maar wat ik daar nog aan toe wil voegen is...

dat naar mijn ervaring mijn eigenheid een bijdrage is in mijn werk. En de menselijke kant van het vak het soms onvoorspelbaar en dynamisch maakt.
Dus je moet kiezen wat belangrijk is. Wat telt?
Het proces of de tool in de juiste vorm toepassen OF telt het resultaat van de coaching? Juist door de menselijke factor lopen trajecten vaak via een zij-spoort naar mooie ervaringen en resultaten.

In openheid delen over hoe een sessie verliep draagt bij aan mijn persoonlijke reflectie en leren maar kan misschien ook op een afkeurende reactie van meer procesmatige coaches rekenen. En daar heb ik dan niet zo zin in op grote schaal. Voor mij persoonlijk beïnvloed dit mijn enthousiasme voor grote bijeenkomsten.

Natuurlijk zijn tools en theorie noodzakelijk als basis, maar juist de uitkomsten en hun paden daar naar toe zijn dubbel zo interessant om te delen. Het loslaten en vertrouwen in de opgebouwde relatie is voor mij even zo belangrijk.
Mijn voorkeur zou dan ook uitgaan naar op kleine schaal intervisie plegen. Dat voelt veel leuker, warmer en leerzamer.
Franklin
Het mag als bekend worden verondersteld dat op dit soort massale bijeenkomsten niet wordt geleerd, maar dat de aandacht zich vooral richt op de ontmoeting en vergroting van je eigen netwerk; als je geluk hebt ! Op dit soort bijeenkomsten trekken mensen van dezelfde pluimage naar elkaar toe en vindt er moeilijk insluiting plaats van nieuwe kontakten. Of je moet andere kwaliteiten te bieden hebben. ; ) of lekker ruiken.
Stelling: massale bijeenkomsten kunnen leerzaam zijn, als je je verwachtingen niet al te hoog stelt waarbij er geen sprake is van een bewust leerproces, maar een leerproces dat van toevalligheden aan elkaar hangt en verdampt bij vertrek.

Meer over Zingeving in werk en organisatie