Veel leren of veel vergeten?

Wat is het toch lekker om een werkwijze te hebben die zo oud is dat hij weer splinternieuw wordt (per slot van rekening is de aarde rond en als je maar ver genoeg teruggaat...). Geen moeilijke instrumenten en jarenlange onderzoeken; geen toetsing op structurele functionaliteit want al mega-biljarden sterrenjaren bijgewerkt.

RCcBS; het Random Cell centered Balance System.
Deze methode ondergraaft het onuitgesproken idee dat kennis zich linea recta (in rechte lijn) naar de hersenen begeeft en daar ahw in een laatje wordt opgeslagen. Nee, prikkels komen van alle kanten, dringen door in de kern, worden door elkaar gemodifieerd en eventueel afgebogen, gaan dan weer op weg, maar laten het centre niet onberoerd achter.

Random is driedubbelop:Rand om; perifeer,zie Cc
Spel"s wegen zijn ondoorgrondelijk en daarmee essentieel voor leren.Waarom zou de evolutie dan een manier van leren ontwikkeld hebben voor elk levend wezen om daarmee een bepalend fundament voor de rest van het leven te ontwikkelen in de meest kwetsbare en levensbedreigende periode van het leven zelf: de speeltijd? Random als in meerdere soorten prikkels voor meerdere zintuigen.

Balance betekent dat beweging weer wordt ingevoerd in het leerproces.Dat begeleiders en lerenden weer in beweging komen om te leren.
Het lichaam zorgt zelf voor de balans en een prikkel geeft een tegenreactie:Allergische reactie als de prikkel te intens is; uit balans als de impact te groot is of te hoog aankomt; verkramping bij teveel en tegelijkertijd of te zuur.

Waarom nog een leersituatie waar de monoscopische afhankelijkheid van een partieel functionerend en door de evolutie gespecialiseerd menselijk oog de norm is voor effectieve kennisopname; dat heeft dezelfde effectiviteit als een truck-transportbedrijf in het centrum van Venetie.

Zou het daarom zijn dat oa leidinggevenden een probleem laten oplopen tot het zichtbaar wordt?Is dat de reden dat de meeste coaches en trainers houden van spectaculaire oplossingen; liever een rad voor ogen dat zichtbaar is? Zijn instrumentele, gemodelleerde en gestabiliseerde methodes zo geliefd omdat ze langer en opvallend zichtbaar zijn?

We verassen onszelf liever met onmogelijke dooddoeners: Alles helder krijgen. Nee, dan stoot je vaak je kop.

Ik houd het toch bij de bewezen, minder afhankelijke , natuurlijk biologische, kunstzinnigere en veel snellere en effectievere werkwijze.Waarmee je problemen kan voorkomen, niet opvallend zichtbaar kan oplossen of waarmee je het grootste gedeelte van de tijd mee kan werken. Nu zorgt het instrumentarium toch voor een markt en is de norm geen effectiviteit maar visueel opvallende werkgelegenheid.

Het motto (zoals met de eersten en de laatsten...):
Neem het figuurlijke letterlijk en het letterlijke figuurlijk.

Veel nog te leren of te revitaliseren of te vergeten en daardoor te leren?

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Justus Broeckenaere
Men dient altijd het gezond verstand te gebruiken eer men methoden, modellen en instrumenten toepast. Zij zijn - per definitie - ongeschikt voor het begrijpen en oplossen van elk denkbaar probleem. Methode-, Model- en Instrumentbedenkers beroepen zich, om de aandacht van bovenstaand manco af te leiden veelal op de zogenaamde 80/20-regel.
Kunstenaars hanteren de 1/99-regel en zien de complexiteit van de wereld in omdat zij hun gezond verstand gebruiken. Al gauw beseffen zij dat het organiseren van complexiteit slechts voor God is weggelegd en zelfs voor hem geldt de 80/20-regel niet. Kijk maar eens naar al dat gedoe met Irak, Ahold en Princes Margarita...
Door de juiste hersencellen aan te spreken zijn de kunstenaars in staat om een klein gedeelte van de complexiteit het hoofd te bieden door zich te bekwamen op een klein gedeelte van de chaos. Kunstenaars worden derhalve boekhouder, danser, nieuwslezer, programmeur, conducteur, violist, bakker of astronoom.
Zij die niet in zien dat de mensheid en zeker de organisatie ervan van nature complex is, verzanden al gauw in pogingen tot modellering van de werkelijkheid met bijbehorende methoden en instrumenten. Door het frequent hanteren van termen als 'Kwaliteit' wordt de suggestie gewekt dat de modellen, methoden en instrumenten voltooid en bruikbaar zijn en het gezond verstand niet meer gebruikt hoeft te worden.
De kunstenaars met het gezond verstand, zullen uiteindelijk winnen van de facade die kennis heet en waarop men tot overmaat van ramp nu ineens een economie op wil baseren. Niemand zit te wachten op moeilijke kwesties en al helemaal niet op vergaderingen, stuurgroepen, business-alignment en IT-solutions. Uiteindelijk willen we gewoon lekker brood eten, naar een mooie film kijken en genieten van een uurtje enge monsters neerschieten in een computerspelletje en dit alles wordt slechts mogelijk gemaakt door noeste arbeid van kunstenaars.

Meer over Assessment