Rusten is topsport.

Ken je die seminars, waarbij "wij managers" veel moeten opsteken van "ons topsporters"? Oud-topsporters maken er een topsport van om zoveel mogelijk groepen ondernemers of managers toe te spreken. Alle clichés komen iedere keer weer aan bod: focus is belangrijk, de wil om te winnen, stippen aan de horizon, door de pijn heen bijten. En iedereen iedere keer maar weer braaf knikken.

Zo ik ook. Iedere keer heb ik het idee dat Maarten, Pieter, Arnold en Ben me weten te inspireren. Alles wat ze zeggen is waar, geen twijfel mogelijk. En toch betrap ik me er steeds op dat hun verhalen steeds saaier worden. Telkens dezelfde boodschap, alleen net op een andere manier uitgelegd. Ik sta dan ook niet meer te springen om wat te leren van (oud-)topsporters.

Dat ligt aan mij. Elke keer neem ik mezelf voor iets anders te doen als ik weer terug ben op de zaak. En iedere keer doe ik dat weer niet. Tot gisteren ineens alles op zijn plaats viel. Een oud-hockeyster vertelde: "Ik snap niet dat jullie niet allemaal kapot thuis zitten, jullie rusten nauwelijks, jullie gaan alleen maar door!"

Op dat moment viel ineens alles op zijn plaats. Ik ben actief betrokken bij "The Road To Rio" van één van 's lands meest talentvolle zwemmers. Hij legde me in zijn periode voor de Olympische Spelen in Londen uit dat hij minimaal twee weken "tapert". Zoek het woord gerust op: "taperen" is een bekende term onder alle topsporters en -trainers. Een essentieel deel van de training: NIKSDOEN! Op je luie kont zitten en zoveel mogelijk slapen en rusten. Tony Schwartz van het Energy Project vergeleek management al eens met spiertraining: "Push past your comfort zone, and then rest!"

Je lichaam schijnt dit nodig te hebben om een goede prestatie te kunnen leveren. Sterker nog, ik ben zelf volop in training om binnenkort een topprestatie te leveren. Ik zal in juni de Alpe d'HuZes gaan beklimmen. De sport-medisch arts gaf me een trainingsschema mee waarbij rust 50% van de training uitmaakt. De week voor het evenement wordt me zelfs afgeraden om überhaupt op de fiets te stappen.

Als het door topsporters zelfs geaccepteerd wordt om op je luie kont te zitten, waarom dan niet door managers? Altijd maar werken vinden managers heel normaal: topsporters lachen ze daarom uit. Zoek ook "Overtraining" maar eens op. Iedere sporter die dat doet wordt keihard afgestraft. De wetenschap bewijst dat overtraining een ernstige zaak is:

En wij managers en leidinggevenden? Wij vinden overtraind zijn de norm. Domme wij....