Pubers als metafoor voor innovatie

Wie van zich zelf wil weten of hij/zij kan omgaan met innovatie heeft een vrij eenvoudige toetsteen. Wie niet met pubers kan omgaan is ongeschikt voor innovatie. Pubers ontdekken hun wereld, willen zich niet aanpassen aan de normen en waarden van hun ouders. Die laatsten moeten zo wijs zijn om die ontdekkingsreis aan hun kinderen tussen de 12 en 16 jaar te gunnen, ze moeten zich hun eigen wilde jaren herinneren en beseffen dat de drang naar nieuwe combinaties niet alleen verzet tegen geldende normen en waarden is, maar ook noodzakelijk is om persoonlijkheden te vormen, liefst met iets unieks. En zo is het ook met innovatie. De Bono, de goeroe van het lateraal creatief denken, zegt dan dat je de platgetreden paden (patterns) verlaat en aan je eigen ..... zoektocht begint .

Innovatie is in de basis bijna instinctief. Je kunt wel enkele management best practices formuleren, maar er moet altijd een drang zijn om iets bijzonders neer te zetten, om daarvoor tot het uiterste te gaan, je niets aan te trekken van de tot dan toe gelden operational excellence - of efficiency verhogende - wetten. Wie op mensen die willen vernieuwen snel controllers of ander categorieen boekhouders loslaat, kan er zeker van zijn dat de kasplant wordt vernietigd. Net zoals ouders die hun pubers met control freak achtige maatregelen in toom willen houden. Het toelaten van innovatie of puberaal gedrag is dus een moeizame afweging tussen iets vernieuwends wat de wereld blijvend ten goede kan veranderen en het behouden van het goede uit verleden, dat zijn nut heeft bewezen. Dat is geen eenvoudige zaak.

Andy Grove de man achter het succes van chip fabrikant Intel in de negentiger jaren had het in dit verband over de convex (een kromme met een dalende groei curve), daarna verbonden met de concave (een kromme met een stijgende groei curve). Management van innovatie is het bepalen van het inflectie punt namelijk of een proces tijdens de convex na een snelle start en een moeizaam vervolg overgaat in de concave met toenemende groeiversnelling, of dat de nieuwe loot al tijdens de convex niet meer echt vitaal is en snel een roemloze dood zal sterven. Daarvoor is geen manual beschiklbaar, maar daar moet de topman zich een intuitief oordeel over zien te vormen. Hij moet de voorwaarden voor zijn team creeren om onaangepast - puberaal - te zijn en om tot de verbeelding sprekende prestaties neer te zetten. Innovatie zonder betrokkenheid van de topman is even zinloos als pubers laten voortdobberen zonder coaching.

Een maatschappij zonder innovatie is als een snel naderend kerkhof. Nederland heeft geen grote traditie op vernieuwend gebied. We zijn beter in handelen als anderen innovatie hebben bedacht. Managers die mentaal tegen puberaal/ innovatief gedrag kunnen, zijn bij uitstek degenen die we daarvoor moeten inzetten. Dat vraagt karakter eigenschappen als evenwichtigheid, nieuwsgierigheid, dicipline op grote lijnen maar niet op details, tollerantie, anderen ruimte en verantwoordelijkheid geven. Ook het kunnen genieten van succes van anderen, dus van talent, al dan niet beklemtoond in een team is belangrijk. Dus verschil maken tussen een eenzame uitvinder en een taskforce die als geheel een prestatatie moet leveren. Dat is coaching van een zeer bijzonder soort en daar moeten we veel meer van hebben in ons kikkerland. zie ook www.rostco.com