VVD en SP gaan nek aan nek in de peilingen. Over een maand zijn er verkiezingen. Ik maak mij hier toch wel behoorlijk druk over. Want voor de zorg betekent een stem voor de SP of voor de VVD een wereld van verschil.
Een aantal jaren geleden is de marktwerking geïntroduceerd in de zorg. Marktwerking, zullen critici zeggen, die is zo gereguleerd daar merken we helemaal niets van. Sterker nog er is helemaal niets van terecht gekomen.
Daar ben ik het niet mee eens. Als je terugkijkt is er de laatste jaren wel degelijk iets veranderd en zien we langzaam maar zeker een bedrijfsmatige aanpak van de zorg ontstaan. Het is natuurlijk ook lange tijd (en nog) not done geweest om het woord commercie in de zorg te gebruiken. Want zorg is een basisbehoefte, daar maak je geen te verhandelen product van. Daarbij moeten we een tweedeling in de maatschappij voorkomen. De zorg dient voor iedereen toegankelijk te zijn.
Duurzame zorg noemde laatst de heer van Erp in zijn column Naar een duurzame zorg de oplossing om de zorg betaalbaar te maken. Dat is wel een inkopper, duurzaam zetten we tegenwoordig (terecht) voor alles. Maar de sleutel om de zorg betaalbaar te maken gaf hij niet.
Die sleutel is er wel en ligt op de weg die we ingezet hebben. De oplossing om de zorg betaalbaar te maken komt niet vanuit de zorg zelf. De oplossing komt vanuit ondernemerschap. Vanuit een bedrijfsmatige aanpak de zorg efficiënter, kwalitatief hoger, patiënt-gecentreerd en goedkoper te maken.
Wat nu belangrijk is voor de zorg is stabiliteit. Doorgaan op de ingeslagen weg. De zorg is een heel andere sector dan het bedrijfsleven. Gemaakte keuzes kunnen niet van de één op de andere dag doorgevoerd worden, simpelweg omdat er teveel stakeholders zijn en het uiteindelijk om leven en de kwaliteit van leven gaat. Er is tijd nodig om te hervormen en specialisatie door te voeren. Alleen daarom al is het belangrijk de gekozen koers uit te varen.
Daarbij zitten er nogal wat verschillen in de verkiezingsprogramma’s. Diederik Samsom pleit voor de terugkomst van het ziekenfonds. Dat is toch 50 jaar terug in de tijd en gaat ons zeker niet helpen de zorgkosten omlaag te krijgen. De SP heeft het over goed bereikbare en toegankelijke basiszorg. Hoe dat bekostigd dient te worden komt niet echt terug in het programma. Ja ze willen investeren in de zorg, dat is een breed begrip. En de SP wil de budgettering weer terug (dat is wat al die jaren de zorg geleidelijk steeds duurder heeft gemaakt). Verder pleiten ze voor afschaffen van het EPD (lees in één van mijn eerdere blogs wat de ontwikkeling daarvan gekost heeft, over kapitaalvernietiging gesproken). Het enige in hun programma waar ik het wel volledig mee eens ben is overigens het actieve donorregistratiesysteem, hier zal ik nog eens een ander blog aan wijden.
De VVD daarentegen wil investeren in ondersteuning van huisartsen. Zij zijn immers de poortwachter en dienen te zorgen voor een juiste instroom in de 1e of 2e lijn en onnodige doorstroming te voorkomen. Daarbij wordt de bureaucratie en verspilling in de zorg aangepakt door specialisatie te stimuleren en medische fouten te reduceren (zie mijn eerdere blog over medische missers en wat daarin te verbeteren valt!). Tot slot wordt de basisverzekering tegen het licht gehouden.
Ik vind dat we ons dienen te realiseren dat de verzorgingsstaat voorbij is. De tijd dat iedereen meent overal recht op te hebben heeft mede gezorgd voor een onbetaalbare zorg (over 25 jaar geven we de helft van ons inkomen uit aan zorg als we nu niet ingrijpen). Schrijnend voorbeeld vind ik wel de commotie over het feit dat de rollator uit het basispakket verdween. De kinderwagen heeft er nooit ingezeten en daar is niemand ooit over gevallen.
We kunnen gezamenlijk de zorg betaalbaar maken door te stoppen met vinden dat we overal recht op hebben en onze eigen verantwoordelijkheid te nemen om bijvoorbeeld gezonder te leven. Inzicht verkrijgen in wat de zorg nu eigenlijk kost is ook voor het begrip van de patiënt hierbij onontbeerlijk. Als daarbij aan de zorgaanbiederskant het ondernemerschap aangewakkerd wordt en de verzekeraar het selectief inkopen gebruikt om specialisatie te stimuleren zijn we op de goede weg. Dat is ook de weg die we nu ingeslagen zijn. Het alternatief is jaren terug te gaan in de tijd wat een ongecontroleerde stijging van de zorgkosten zal betekenen.
Dus ga allen vooral stemmen op 12 september. Jullie keuze nu is van enorm belang voor de toekomst!
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Zelfverantwoording en zelfbewustwording zijn woorden , die op dit moment in het huidige onderwijs, niet meer in het dictee voorkomen...
Politiek speelt hierbij geen enkele rol, maar slechte ontwikkelingen zullen voorafgaan aan een evenwichtige oplossing.
\
Ik heb eens wat rondgevraagd in mijn kennissen-/vriendenkring en dit soort praktijken zijn schering en inslag. Het gaat hier niet om kleine bedragen. Bovendien als mensen al hun eigen risico hebben opgesoupeerd is de noodzaak om de facturen te controleren helemaal weggevallen, want jij bent degene die bij de verzekeraar en de hulpverlener geen gehoor vind. Alleen degene die de zorg heeft ondergaan weet wat hij of zij aan zorg heeft afgenomen. Door de facturen inzichtelijk te maken door de handelingen + prijs te beschrijven en niet alles achten een code (DBC) te verschuilen kan deze verifiëren of het klopt en na parafering de verzekeraar vragen deze uit te betalen. Er zit nu echt een groot gat in de financiering en die zit hem er in dat de gefactureerde bedragen niet overeenkomen met wat er werkelijk heeft plaatsgevonden en niemand die dat controleert of zich er verantwoordelijk voor voelt.