Fatsoen is (g)een handicap!

In deze bijdrage wil ik u, aan de hand van een voorbeeld uit mijn praktijk als HRM-adviseur, ervan overtuigen dat ‘eerlijk het langst duurt’. En dat integer werken mét gevoel voor kwaliteit ten goede kan komen aan de economie en het persoonlijk welbevinden van degenen die geacht worden daaraan een steentje bij te dragen.

Als ik de baas zou zijn van een bureau voor recruitment en/of interim-management zou ik waarschijnlijk hetzelfde doen als mijn concullega’s:
1. Laat het werk doen door vers afgestudeerde, ambitieuze twintigers, hooguit begin-dertigers. Geef ze een niet al te hoog salaris, waarbij ze door een fors bonussysteem een fatsoenlijk inkomen bij elkaar moeten zien te schrapen. Zorg ervoor dat ze niet teveel ervaring hebben in welke bedrijfstak dan ook, want dan zijn ze al gauw veel te specialistisch en te duur. Zorg er ook voor dat ze niet teveel sociale- en/of gespreksvaardigheden hebben, want dat zou betekenen dat ze veel te zorgvuldig met de kandidaten omgaan/spreken. Dat is niet efficiënt.
2. Zorg voor standaardprocedures, zodat alle kandidaten zich onmiddellijk bij aanmelding voelen alsof ze één van de velen zijn en geen recht hebben op individuele aandacht. Het is niet belangrijk dat goede kandidaten vaak vele jaren hebben gewerkt aan een schitterend cv. De mening van de kandidaten doet er niet toe. Zij moeten gemakkelijk plaatsbaar zijn en passen in een algemeen standaardplaatje.
3. Bouw een glossy website en gebruik die vooral om je onderneming een zichtbare plaats te geven in het woud van websites van vergelijkbare bureaus. Gebruik je website verder om een gigantisch bestand aan (virtuele) kandidaten op te bouwen, zodat je daar op “de markt” mee kunt pronken. Meer doelen heeft je website niet. Geef op de website minstens de indruk dat kandidaten een kans maken op het verwerven van een baan/opdracht, omdat ze anders niet keer op keer een poging wagen en je bestand uitdunt.
4. Loop niet in de valkuil van een intensieve communicatie met deze kandidaten (zie 3), omdat je ze toch niet kent en eigenlijk ook geen zin hebt om ze te leren kennen. Dat kost alleen maar tijd (en tijd hebben we altijd tekort in deze snelle wereld).
5. Ga alleen in zee met kandidaten die al eens eerder voor je gewerkt hebben. Jij weet wat je met ze kan en zij weten wat ze aan je hebben. Verversing of aanvulling van de groep kandidaten waar je al eens eerder zaken mee hebt gedaan is kostbaar en daarmee niet wenselijk.
6. Zorg ervoor dat je telefonisch volstrekt onbereikbaar bent voor kandidaten, maar neem in het geval van een opdrachtgéver direct de telefoon op en beloof hem/haar gouden bergen.

Bovenstaand lijstje van tips voor (beginnende) ondernemers is natuurlijk niet uitputtend. Ik zou moeiteloos tot twintig of dertig punten door kunnen gaan, maar dan wordt het vervelend en zou de indruk kunnen ontstaan dat de schrijver van dit stuk een bittere uitgerangeerde oude man is. Dat is natuurlijk niet de bedoeling.

Toch bekruipt mij af en toe het gevoel dat veel bureaus werken volgens criteria die wel veel geld opleveren, maar die niet de indruk achterlaten dat we in deze branche met ménsen werken. Dat klinkt nogal soft in deze harde tijden, maar toch is het noodzakelijk het even te onderstrepen.

Wederzijds fatsoenlijk met elkaar omgaan is tegenwoordig (nog steeds) niet verdwenen. We moeten er misschien iets beter ons best voor doen. We zijn allemaal overgeleverd aan de wetten van de ‘ratrace’ waar we nu eenmaal aan deelnemen.
We weten nog wel hoe het hoort, maar we komen er niet meer aan toe om dat ook in de praktijk te brengen. Dat bevordert “kwalitatief hoogstaand communiceren” niet bepaald.
We weten ook dat, als we ons realiseren dat de ander net zo behandeld zou willen worden als wijzelf (= inlevingsvermogen), wij daarvoor beloond worden. Weliswaar niet in geld, maar meer in “prettig samenleven”.
“Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet”.

Bureaus voor recruitment en/of interim-management kunnen zich nu nog permitteren om zich te gedragen op basis van het ‘lijstje’. De markt is echter aan het veranderen. Over niet al te lange tijd staan de kandidaten niet meer in rijen voor de deur en moet er meer ‘kwalitatief hoogstaand gecommuniceerd’ gaan worden. Het bureau dat zich dat op tijd realiseert kan rekenen op voorspoed voor langere tijd.

Fatsoen is géén handicap!!