Als consultant in werving en selectie wil ik graag dat mensen gewoon zichzelf zijn en niet in een sollicitatiegesprek voor een soort voorgenomen doel gaan; namelijk het verkrijgen van de baan. Op het moment dat iemand voor die baan gaat veranderd er iets. De persoon is niet meer zichzelf maar wordt iemand die hij of zij denkt te moeten zijn om bij de functie te passen. Dit aanpassingsgedrag is natuurlijk iets dat wij allemaal geleerd hebben. Zo moesten wij ons allemaal aanpassen naar de wensen van onze ouders of opvoeders omdat die een bepaalde verwachting van ons hadden. En daar zijn we niet gelukkig van geworden. Op die mensen na die denken dat het zo hoort en dat nu exact zo met hun eigen kinderen doen. Klinkt negatief en dat is het ook. Je bent namelijk op je best als je jezelf bent. He..le..maal. Nu zul je zeggen, ja maar mijn negatieve gevoelens dan? Ja, die horen er ook bij. Daar kun je over praten, ze uiten. Je kunt ze niet uitleven. Dat zul je moeten beheersen, maar er uiting aan geven, dat is heel gezond.
Nogmaals iemand aan stukken hakken is uitleven, zeggen dat je die behoefte voelt is uiten. Dit zal je duur komen te staan in een sollicitatiegesprek zul je zeggen. Ja, dat klopt, maar denk er maar eens over na hoe duur het je komt te staan als je het niet doet: je krijgt veel afwijzingen op sollicitaties die je niet begrijpt want je bedoelt het toch zo goed (en de interviewer prikte blijkbaar door je verhaal heen), of je krijgt een keer een baan die je frustreert omdat je dit toch eigenlijk niet echt wilde, dat dacht je alleen maar. Maak de balans maar eens op en reageer in de discussieruimte.
Meer info over Solliciteren en Recruteren.
Gerelateerde artikelen
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Hoe zeer is eigenlijk de (meestal) leidinggevende zichzelf in het interview met de sollicitant? Hoe eerlijk geeft men vanuit het bedrijf zicht op de stand van zaken? Want ook die leidinggevende is opgevoed met dezelfde principes..., toch?
Vriendelijke groeten
Joke van Galen