Crisis?!

Laten we Joris maar eens vragen een column te schrijven over ‘kosten, crisis en kansen’, dacht de redactie. Het prototype van de positivo, die geeft er vast wel weer een positieve slinger aan. Een hart-onder-de-riem stukje over kansen om je te onderscheiden, om nieuwe wegen in te slaan en nieuwe vergezichten te ontdekken. Over de recessie die het kaf van het koren scheidt en waaruit je sterker dan ooit tevoorschijn komt…

Nee. Sorry. Nu even niet. Ik ben even helemaal klaar met de crisis. Met het gesomber én het gejuich.

Wikipedia beschrijft crisis als een zware noodsituatie waarbij het functioneren van een stelsel, van welke aard dan ook, ernstig verstoord raakt. Hoe zwaar we de crisis voelen, de kosten en de kansen, ligt er maar net aan van welk ‘stelsel’ we uitgaan.

Medio oktober werd een collega van me getroffen door een zware hersenbloeding. Geheel onverwacht, zonder enige waarschuwing. Over ‘verstoord stelsel’ gesproken… Gelukkig maakt hij het inmiddels – naar omstandigheden – goed, maar het had heel anders kunnen zijn. En dat verandert je perspectief toch wel even. Economische crisis … lekker belangrijk. Vervelend? Jazeker. Maar wat een peulenschil vergeleken bij zaken als gezondheid, geluk en kwaliteit van leven.

“Jaja,” schampert de ambitieuze jonge manager. “Maar in mijn wereld draait het nu eenmaal om targets en doelstellingen, om succes, positie en carrière.” Kennelijk heeft hij misschien wel de meest waardevolle oefening in ‘Seven habits of highly effective people’ – Stephen Covey’s bestseller die ongetwijfeld op zijn nachtkastje ligt – gemist.

Begin met het einde voor ogen: je bent te gast op je eigen begrafenis. Mensen die veel voor je betekenen (iemand van je familie, je levenspartner, je kinderen, een goede vriend) gaan iets over je zeggen. De vraag is: wat zou je willen dat deze mensen over je zeggen? Het antwoord op deze vraag brengt je heel dicht bij je kernwaarden: dat wat voor jou écht belangrijk en waardevol is. Mensen hebben aan het einde van hun leven vaak spijt van een heleboel dingen. En hadden nog zo veel willen doen. Maar volgens mij is er niemand die op zijn sterfbed zegt: “Had ik maar wat harder gewerkt.”

Nog eens Wikipedia. Etymologisch komt het woord crisis van het Griekse ‘krinomai’: scheiden, schiften, beslissen. Met andere woorden: crisis is het moment van waarheid. Nu het einde van het jaar nadert en goede voornemens worden geformuleerd, lijkt het me zinvol om die waarheid eens eerlijk onder ogen te zien. Je gezondheid en geluk is het meest waardevolle wat er is. Zorg dat de recessie dáár in geen geval vat op krijgt!

Ik wens jullie maar één ding: veel geluk in goede gezondheid. Blijf in je kracht!