Luxemburg zet fiscaal fascisme te kakken

Onze jongste politieke hoogvlieger Bos meldde vandaag zijn eerste Pyrrhus overwinning. Luxemburg zou officieel zijn slagaders hebben opengesneden door hun bankgeheim te verpatsen aan de fiscale fascisten van de EU. Natuurlijk een pracht van een schijnoverwinning. De ontbindende voorwaarden van het contract dat “bank fiscale vrijsteden” als Liechtenstein, Andorra en Zwitserland binnen twee jaar ook op dezelfde trein moeten zitten zijn bijna zekere ontsnappingsclausules. God zij dank roep ik dan. Recentelijk meldde iemand mij dat hij van zijn tante een vermogen van vier miljoen had geërfd. Tot zijn schrik verdween van deze reeds belaste centen, ruim 2,5 miljoen naar Zalm zijn bedrijf. Zijn beide zussen viel hetzelfde lot ten deel. Kortom van 12 miljoen geërfd vermogen, ging 7,5 miljoen naar de belasting fascisten. Begrijp mij goed; belasting is een noodzakelijk kwaad, waar ik, mits in eerlijkheid toegepast, volledig achter sta. Als een stuk minder vermogend mens valt mij het ook veel minder op wat ik jaarlijks via mijn boekhouder donneer aan onze samenleving en te langen leste dus ook aan mijn eigen zekerheden. Echter, de excessen in onze fiscale wetgeving zoals overdrachtsbelasting (boete op verhuizen; wat is de wederdienst?), successiebelasting (reeds, vaak zwaar, belast geld, dat postuum nog eens extra zwaar wordt belast), kansspelbelasting en diverse accijnzen (zoals op brandstof, energie en tabak) zijn schandalig. Het zijn excessen omdat er geen wederdienst tegenover staat, het betrekking heeft op pure afpersing en de bedragen die er mee zijn gemoeid veel te hoog zijn. Op een derdegraads erfenis is het toptarief zo’n 75%, een huis van vijf ton levert de blauwe envelop 30 mille op, een volle tank met 50 liter de staat een slordige 75 pieken, een pak peuken meer dan de helft van de prijs en een hoofdprijs van 1 miljoen kost je 250,000 pietermannen. Een praktische oplossing voor winnaars en vermogenden is dus een belasting vrijplaats op te zoeken. Wellicht ligt de oplossing voor Bos dus in het drastisch verzachten van de tarieven, of is het huishoudboekje daarop niet ingericht?; zijn de centen al gereserveerd voor weer een bouwkundig debacle? Nee, Luxemburg zegt in 2003; Wij wilden wel, maar de rest volgde niet. Lullig, maar nu haken wij, conform contract, ook af! Gelijk hebben ze. De gelegenheid maakt de dief!