Van koffie naar kenniscorner

“Dat is dan € 1,70,- alstublieft”. Ik draai me voorzichtig om en prop het dekseltje snel op de beker, want daar staat de rest van de rij, met haastige, gefixeerde ogen, tegen elkaar aan te drukken voor het zwarte goud; koffie!...

Waar koffie het zwarte goud is, is kennis het ‘wandelende’ goud bij kennisintensieve organisaties. Kennis is de meest waardevolle productiefactor die bij mensen in hun hoofd zit, en gedeeld kan worden. Om de kwaliteit van kennis te waarborgen wordt van professionals verwacht hun goud te delen waar dat nodig is. Op de dagelijkse werkvloer bemerk ik echter dat kennis delen een noodzakelijk maar moeilijk proces is. Er wordt namelijk vaak vergeten een goed overzicht te hebben van waar welke kennis nodig is. Ook dienen delende professionals geregeld met elkaar in contact te staan wil er überhaupt kans zijn op deling van kennis!

Een zich gelukkig prijzende professionals is goed tegemoet gekomen doordat werkplekken zo zijn ingericht, dat kennis optimaal kan worden gedeeld. We hebben namelijk mooie flexplekken, we gebruiken laptops met WiFi, we e-mailen ons suf zonder het besef dat mensen een persoonlijk gesprek prefereren boven het raadplegen van gedocumenteerde informatie wanneer zij kennis willen inwinnen. En daarvoor bestaat natuurlijk de…koffiecorner!
De mogelijkheden om kennis te kunnen delen zijn volop aanwezig. Waarom deelt de professional haar/ zijn goud dan onvoldoende?

Schrikt u alstublieft niet…maar ook de professional is een mens! en mensen handelen veelal op basis van emoties. De professional kan dus bewust kiezen bij wie of met wie zij/ hij informatie wilt delen en hoeveel, waarbij deze keuze wordt gemaakt op basis van emoties. Emoties beïnvloeden de keuzes van mensen en daarom is het belangrijk om in te zien welke emotionele factoren ten grondslag liggen aan het proces van kennis délen.

De eerder gestelde vraag; waarom deelt de professional onvoldoende, wordt vanzelf beantwoord als we ingaan op de vraag; onder welke omstandigheden zal een professional haar/ zijn kennis voldoende delen.

Ik neem u mee naar de ‘onbezorgde’ kindertijd. Kinderen behoeven twee factoren om zich optimaal te kunnen ontwikkelen: het gevoel van vertrouwen en het gevoel van veiligheid. Deze factoren kunnen kinderen niet zelf creëren en zijn dus afhankelijk van de omgeving. De omgeving is verantwoordelijk voor een vertrouwde en veilige omgeving en biedt kinderen de mogelijkheid om te leren.
Kennisdelen is ook een leerproces, omdat informatie met meerwaarde tijdens werkzaamheden wordt opgenomen en verwerkt. Mede door het delen van kennis kunnen professionals zich dus ontwikkelen. Als we daarom kennis delen als een ontwikkelingsproces zien, kunnen we stellen dat de mate van kennis delen afhankelijk is van de mate van het vertrouwen en de veiligheid die in een organisatie worden beleeft. Als u deze vraag bij mij zou neerleggen; “Wilt u úw goud delen?” Kan ik u verzekeren dat mijn antwoord daarop stellig “nee” zal zijn…tenzij ik mijn goud binnen een vertrouwde en veilige omgeving zou verdelen. In een omgeving waarin ik verwacht dat ik daar ook iets waardevols voor terug zal/ kan krijgen. En dat kan alleen als iedereen prijsgeeft hoeveel goud zij in hun bureaulaatjes hebben liggen. Gebruik de koffiecorner, deel je goud!

…daar sta ik dan met mijn beker zwart goud en goed vertrouwen, terwijl de NS klantenservice ons nogmaals er vriendelijk op attendeert dat er zakkenrollers aanwezig zijn.

“Als ze maar van mijn koffie afblijven!”