Kantoormensch, koester uw jargon

Japke d. Bouma. Columnist, NRC redacteur én beoogd troonopvolger van Youp van ’t Hek als gesel van de kantoorklerk. Noodzakelijk en eerzaam werk verricht ze, want oh-oh-oh wat maken we het bont op onze flexplek. U en ik. De taal die we uitkramen!

Tragische pennenlikkers zijn we, die ons betekenisloze werk gewicht proberen te geven door net te doen of we op de bouwplaats staan – daar waar écht gewerkt wordt: “Talent aanboren, managers doorzagen, prototypes in de steigers zetten, zekerheden borgen, waarden verankeren, voorstellen afhameren, piketpaaltjes slaan en contouren schetsen”.

Voelt u zich ook zo betrapt op management-jargon?

Japke-d. onthult, ontmaskert en klaagt aan. Ook als het om die verkeerd gebruikte voorzetsels gaat. Jeuk, jeuk!

Als u uw lagere school had afgemaakt had u natuurlijk kunnen weten dat je niet iets tegen iemand mag aanhouden of dat een voorstel niet even langs een collega moet. Laat staan dat er binnen de groep naar een oplossing kan worden gezocht.

Hele kantoortuinen zouden stilvallen als het aan Japke d. Bouma ligt; als de dood voor de taalpolitie. Of kent u geen zwakke momenten, en hebben ze u nooit kunnen betrappen op het gebruik van “eufemistische, loze en verhullende kantoortaal” en zult u nooit vertrekregeling zeggen wanneer u gewoon ontslag bedoelt? Geen idee of Bouma haar eigen kantoortaal (ten strijde trekken, gids, kantoorjungle – Che Guevara 'eat your heart out') ironisch gebruikt.

Taal, ook irritante taal, laat zich niet verjagen. “Gewoon stoppen” of “ophouden met” dat kantoorjargon kan niet en moet je ook niet willen. Vaktaal is de levensader van dingen die werken.

Erger nog dan de ondoordachtheid van het streven naar een wereld zonder jargon, is Bouma’s bedenkelijke keuze om juist de kantoorkneus aan te pakken.

Geen beroepsgroep die zich zo gemakkelijk de maat laat nemen en er zelf met plezier een schepje bovenop doet. Het spelletje Bullshit Bingo laat daar iets van zien.

Giet twee biertjes in ons en we vertrouwen je toe dat we natuurlijk véééél liever een bed & breakfast op het Franse platteland zouden runnen dan dat we personeelsmutaties nalopen op betekenisloze typefoutjes. Zet er een knappe gin-tonic naast en we geven met ons hoofd op de bar toe dat de avonturen van Edgar en David  zijn gebaseerd op ons deerniswekkende bestaan. Aan ons valt toch geen eer te behalen?

Als ik niet iets zou moeten aftikken met m’n collega’s zou ik overwegen een bezwaar in te dienen tegen Bouma's kruistocht. In tweevoud.