Het hybride werken promoot persoonlijk leiderschap.

De huidige Covid-pandemie is het voorbeeld bij uitstek van de VUCA-wereld waarin we leven. De ene variant van het virus is nog niet verslagen of een nieuwe variant duikt op. Niemand weet of er ooit een post-Covid tijdperk komt en hoe dat er dan zal uitzien. Het virus brengt de complexiteit van ons privéleven, maar ook van onze bedrijfsvoering naar een ongekend niveau. Tot slot zijn de maatregelen en oplossingen die door verschillende partijen worden aanbevolen of opgelegd vaak dubbelzinnig en soms tegenstrijdig. De VUCA-wereld ten top.

Dit alles heeft een belangrijke invloed op onze werkwereld. Zo werken veel mensen meerdere dagen per week thuis en is iedereen ondertussen vertrouwd met de term “het hybride werken”. Of medewerkers nu thuis werken of toch nog op het werk aan de slag zijn, het uitvoeren van hun activiteiten met alle covid-beperkingen vraagt flexibiliteit en vindingrijkheid.

Elke dag opnieuw zijn er nieuwe situaties en uitdagingen die medewerkers het hoofd moeten bieden. Onmogelijk om dat centraal aan te sturen.

Er zijn te veel verschillende bordjes in de lucht, elke situatie is uniek en overal een vinger in de pap willen hebben is onmogelijk. Als directie moet je noodgedwongen meer loslaten en vertrouwen op het persoonlijk leiderschap van je medewerkers.

In dit opzicht vind ik dat deze Covid-pandemie een enorme opportuniteit biedt. De mythe van de controle wordt eindelijk doorbroken. De toegenomen autonomie leidt zelden tot medewerkers die de kantjes er vanaflopen. Meestal zien we dat medewerkers tot veel meer – zelfstandig werk – in staat zijn dan we dachten.  De autonomie leidt vaak tot een ongeziene toewijding en inspanning om de objectieven van de organisatie, ondanks de Covid-pandemie, toch te realiseren.

We zien plotseling dat de combinatie vrijheid en uitdaging mensen aanzet om boven hun oude zelf uit te stijgen en hun volle potentieel te realiseren. Dat is voor mij persoonlijk leiderschap: het beste in jezelf en anderen naar boven brengen.

Die toegenomen autonomie brengt uiteraard uitdagingen mee. Die uitdagingen zijn de perfecte aanzet of ‘trigger’ voor medewerkers om hun persoonlijk leiderschap te ontwikkelen. Deze ‘push’ uit hun comfortzone zet een belangrijk leerproces in gang. Zo moeten ze zelf op zoek gaat naar de informatie en mensen die ze nodig hebben om hun werk naar behoren uit te voeren. Ze moeten actief nadenken over welke beslissingen ze zelf kunnen nemen en wie ze daarbij moeten betrekken. Ze moeten hun eigen strategie uitwerken om al hun ‘stakeholders’, vaak op afstand, op de hoogte te houden. Tot slot moeten ze in belangrijke mate hun eigen prioriteiten bepalen en orde scheppen in alle informatie die op hen afkomt.

Nu kun je als management of HR op twee manieren reageren. Je kunt proberen om orde in deze VUCA-chaos te scheppen door richtlijnen en procedures te creëren. Een aanpak die volgens mij maar beperkt zoden aan de dijk zet. Je holt de facto meestal achter de realiteit aan en je kan nooit alle mogelijke situaties voorzien. Of je kunt je mensen ondersteunen in hun persoonlijk leiderschap door hen te leren hoe ze met die nieuwe uitdagingen aan de slag kunnen. Hoe ze kunnen omgaan met hun nieuwe autonomie en vrijheid. Hoe ze op afstand kunnen inzetten op zaken zoals vertrouwen en erkenning. Hoe ze de juiste prioriteiten kunnen zetten in de stortvloed aan taken en informatie. Hoe ze risico’s kunnen beheren. En, niet onbelangrijk, hoe ze voor hun eigen werkgeluk en welzijn kunnen zorgen in deze boeiende, maar vaak ook vermoeiende tijden.

Als er een moment is om te investeren in persoonlijk leiderschap dan is het nu. Je moet het ijzer smeden als het heet is.

Aan u de keuze.

Over de auteur: Frans van de Ven is zelfstandig coach-adviseur en auteur van het boek ‘Iedereen kan leiden’ over persoonlijk leiderschap in organisaties.