De organisatiealchemist

Op een zonnige zomerborrel sta ik geanimeerd te praten met twee jongemannen. Eén van hen vraagt belangstellend ‘Wat voor een werk doe jij eigenlijk? Het lijkt logisch dat ik -met dertig jaar ervaring- deze vraag eenvoudig kan beantwoorden. Maar dat is niet zo. Vroeger wel. Toen leek mijn werk overzichtelijk. Tegenwoordig heb ik (te) veel woorden nodig. Tijdens mijn uitweidingen raakt het glas leeg en verdwijnt de belangstelling. Hoe komt dat?   

Ik werk aan complexe, taaie vraagstukken. Denk aan het vlot trekken van de samenwerking tussen twintig organisaties of de invoering van de Omgevingswet met weinig mensen en middelen. Niemand weet van tevoren hoe je dergelijke vraagstukken oplost. Ik ook niet. Het zijn nieuwe, lastige puzzels, zonder voorbeeld waar je stiekem naar kunt kijken. Achteraf lijkt de oplossing simpel. Maar bij het begin is dat niet zo. In tegendeel, dan buitelen de meningen over elkaar heen. Iedereen vindt er wat van (en vaak ook van elkaar). Ik beleef plezier aan deze puzzels. Ik praat met betrokkenen, luister naar ze, onderzoek ideeën, organiseer bijeenkomsten, verbind belangen, doorgrond standpunten en geleidelijk ontstaat steun voor waardevolle oplossingen. Maar hoe noem je dit werk?

Het lijkt wel alchemie. En dan ben ik een alchemist van kennis. Waardevolle oplossingen ontstaan in een smeltkroes van overtuigingen, meningen, ervaringen, ideeën, voorbeelden en analyses. Ik breng de smeltkoers op de juiste temperatuur, zorg voor een belangstellend publiek, voeg ingrediënten in de juiste hoeveelheden toe en meng deze zorgvuldig. En bewaak veiligheid. Onverwachte reacties kunnen immers gevaarlijk zijn.

Alchemisten proberen uit basale grondstoffen goud te maken. Figuurlijk doe ik dat ook. Misschien creëer ik niet altijd goud, maar het resultaat is meestal wel waardevol. En onder mijn vakgenoten is de zoektocht naar de steen der wijzen ook het hoogste.

Op de volgende zomerborrel stel ik mij voor als ‘organisatiealchemist’. Dat is lekker bondig en geeft voldoende gesprekstof bij het tweede glas.