Het is 19 december 2025 en de kogel is door de kerk. Minister Karremans (Economische Zaken) heeft een duidelijk signaal afgegeven aan PostNL en aan de Nederlandse burger: de tijd dat een brief de volgende dag op de mat viel, is definitief verleden tijd. In een brief aan de Tweede Kamer schetst de minister een nieuw realisme voor de postmarkt. Een realisme dat pijn doet aan ons nostalgische hart, maar onvermijdelijk is voor onze portemonnee.

De kern van het besluit is helder. PostNL had zijn hand opgehouden voor subsidie. De volumes dalen, de kosten stijgen en de wettelijke plicht om overal in Nederland binnen 24 uur te bezorgen (de Universele Postdienst of UPD) was een molensteen om de nek van het bedrijf geworden. De minister had twee smaken: de staatskas openen om een krimpende markt in leven te houden, of de regels veranderen.

Karremans kiest verstandig voor het laatste. Hij weigert subsidie te verlenen. In plaats daarvan krijgt PostNL lucht: de bezorgtijd gaat naar 48 uur en op termijn zelfs naar 72 uur. Het is een harde, zakelijke keuze. Waarom zouden we met belastinggeld meebetalen aan het in stand houden van een logistieke snelheid die door WhatsApp en e-mail volledig is ingehaald? Voor rouwkaarten en medische post blijft snelheid cruciaal, maar die verjaardagskaart mag best een dagje later komen.

Interessant is de dynamiek aan de zijlijn. Concurrenten als Spotta en Business Post boden aan de UPD over te nemen. Een dapper aanbod, maar de minister trapt op de rem. Hij wil (nog) geen versnippering van de postmarkt of een experiment met partijen die nog geen landelijke dekking kunnen garanderen. Hij kiest voor de veiligheid van één verantwoordelijke partij, om chaos in de handhaving te voorkomen.

Wat betekent dit voor ons? We moeten onze verwachtingen bijstellen. De postbode wordt een minder frequente bezoeker. De romantiek van de snelle brief maakt plaats voor efficiëntie. Het is een bittere pil voor wie hecht aan de oude service, maar een noodzakelijke stap om de post betaalbaar te houden zonder dat de belastingbetaler opdraait voor de lege postzakken. De zorg voor morgen begint vandaag, schrijft de overheid vaak. In dit geval betekent die zorg vooral: een dagje langer wachten op uw post.

PostNL stapt nu naar de rechter nu het demissionaire kabinet definitief weigert subsidie te verlenen voor de verlieslatende UPD.  PostNL vindt het standpunt van de minister onvoldoende en stelt dat de wettelijke taak financieel onhoudbaar blijft zonder compensatie. PostNL voelt zich daarom genoodzaakt de afwijzing juridisch aan te vechten. De minister houdt voet bij stuk: met de ruimere bezorgnormen moet PostNL zelf een rendabele businesscase kunnen maken.

Walther Ploos van Amstel.

Lees ook: De postmarkt verdient toekomstgericht beleid dat verder kijkt dan het bestaande monopolie