Who is to blame?
Who is to blame? Dat is de grote vraag die velen bezig houdt. Enniet alleen degenen die zich als nieuwe aandeelhouder in het WOL-avontuur hebben gestort.
Natuurlijk is men geneigd de zwarte Piet toch vooral bij NinaBrink neer te leggen, een vrouw die de toekomst leek te hebben,maar nu alleen nog een verleden heeft.
Of moeten we Amsterdam Exchanges aanspreken, die borg moet staanvoor een gezonde aandelenhandel? Had zij mevrouw Brink, ABN AMRO en Baystar nog meeronder druk moeten zetten om opening van zaken te geven, op straffevan het afblazen van de beursgang?
Of misschien de STE die op afstand toeziet op het effectenbedrijfin Nederland? Ook zij heeft immers haar goedkeuring gehecht aan hetemissieprospectus waar de juristen nu over bekvechten.
Of leggen we de bal bij ABN AMRO en Goldman Sachs? Want zij hebbenals begeleiders van de beursgang de uitgiftekoers vastgesteld opgrond van een, je mag aannemen uitgebreid, boekenonderzoek en huninschatting van de marktverhoudingen.
Tja, who is to blame? Juridisch gezien gaat het uiteindelijk omde vraag of er door de partijen die verantwoordelijk waren voor de beursgang, informatie is achtergehouden die de aandeelhouders nodighadden voor een goede afweging van de aankoop tegen een koersbinnen de gestelde bandbreedte. Ik ben geen jurist maar het kan niet anders of we komen dan toch uit bij ABN AMRO en GoldmanSachs.
ABN AMRO heeft op 26 april haar stilzwijgen beëindigd, geheel conform de spelregels overigens. De voorzitter is naarbuiten getreden met een juridisch veilige, verdedigende verklaring:"you cant blame us". Maar het kan haast niet anders of ABN AMROheeft geweten dat Brink een paar maanden geleden een partijaandelen heeft verkocht aan Baystar voor een prijs die minder dan een vijfde is van de laagst mogelijk introductiekoers. ABN AMROheeft deze informatie dan dus achtergehouden voor beleggers. Maardat is juridisch waarschijnlijk niet aan te tonen. Of misschien toch wel? Hoe dan ook, de juridische procedures daaromtrent gaan jaren duren. Inmiddels hebben vier vertegenwoordigers hierin stappen gezet (zie www.emissies.com ). Het gaat om forse claims, er staan grote belangen op het spel. Misschien komter wel een WOL-claim, vergelijkbaar met de Begemann-claim, en verhandelbaar op de beurs. De notering wordt dan natuurlijk doordezelfde banken begeleid om het geschonden blazoen op tepoetsen.
Imago
Want, waarde lezer, daar komt het natuurlijk op neer: het imagovan ABN AMRO en Goldman Sachs is fors geschaad, juridisch gelijk ofniet. Goldman Sachs heeft dat inmiddels al aan den lijveondervonden in Japan. Het is wel erg naïef van de Raad vanBestuur van ABN AMRO om dit als een juridische kwestie af te doen.De handels-zakelijke belangen zijn vele malen groter dan welkejuridische claim dan ook. De effecten van de WOL-affaire op IPOsvan nieuwe economie-bedrijven zullen nog lang naijlen. En welkTMT-bedrijf laat haar beursgang nu nog begeleiden door ABN AMRO uitangst voor weer een mislukking? Immers ABN AMRO is niet in staatgebleken de marktverhoudingen van nieuwe economie-bedrijven goed inte schatten. Gebrek aan inzicht in de nieuwe economie? Wat betekentdat trouwens voor de click -and-mortar-toekomst vande bank zelf? En dus voor haar toekomstige verdiensten? Endus voor haar eigen beurskoers (die is de laatste twee jaar alamper van zijn plaats gekomen)?
ABN AMRO zou er dus verstandig aan doen alsnog een realistischeintroductiekoers van World Onlinevast te stellen, af te rekenen met gedupeerde aandeelhouders(klanten!), en natuurlijk de claim neer te leggen bij deoprichters/aandeelhouders, Brink incluis. Waarschijnlijk is dit deenige weg om het geschonden imago en het verloren vertrouwen teherstellen. Want op vertrouwen komt het immers aan als je eensuccesvolle speler wilt zijn in de nieuwe economie. En dat staathaaks op koloniale arrogantie. Gaat hier een vergelijking op met deIglo-, Perrier- of Cola-België-affaires, en is hier dus sprakevan slecht crisismanagement? Of bestaat zoiets niet in definanciële dienstverlening?
Gelet op de recente reactie van ABN AMRO dump ik maar vast mijnaandelen. Aandelen ABN AMRO wel te verstaan!
Stelling
Wat denkt u, doet ABN AMRO er verstandig aan om te schikken metde gedupeerde aandeelhouders om het verloren vertrouwen teherstellen, of kan zij het beter laten aankomen op een juridischgevecht?
prof.drs.J.Arno Oosterhaven is onder andere actief bijRijnconsult, Velp & Vrije Universiteit, Amsterdam
www.oosterhaven.nl
Klik hiervoor eerder verschenen artikelen van Arno Oosterhaven
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Wie risico's wil nemen moet deze ook incasseren en niet alles afschuiven op WOL en de ABN-AMRO.
Bij de presentatie van de laatste jaarcijfers van ABN AMRO, een paar weken geleden, werd bekent gemaakt dat de bank zich veel meer zou gaan richten op het bankieren via internet, met als énige doel: veel winst. In enkele persberichten en intervieuws met voormannen van de bank kwamen geen enkele keer termen zoals de voordelen voor de klant, tonen van dienstbaarheid, efficiency, betere bereikbaarheid etc. aan de orde.
Het is net als bij WOL, het gaat de ABN AMRO maar om één ding en dat is geld, veel geld. En hoe het wordt binnengehaald doet niet ter zake, als het maar veel is.
In deze tijden van desintermediatie zullen dit soort akkefietjes de mensen hopelijk aan het denken zetten: enkel een tussenpersoon met voldoende moreel gezag en een onafhankelijke positie is in staat om dit soort transacties tot een goed einde te brengen. De Griekse tragedie bestaat er juist in dat banken, omwille van de druk op hun intermediatiemarges steeds meer naar andere inkomsten zoeken die in feite het wezen en de bestaansreden van de intermediatiefunctie verder het putje in laten lopen.
Waar ik vandaan kom heet dat "belangenneming" en de grens met "belangenvermenging" is wel héél dun.
Bert Brijs