Coachen.........

Je herkent het vast wel, hoewel ik eigenlijk zou moeten beginnen met, je begrijpt het vast ook niet. Waar ik naar toe wil? Ik neem u even mee naar een willekeurige zaterdagmorgen bij een plaatselijke VV, plaats van handeling; de meest spraakmakende lijn van Nederland, de zijlijn!

Ik vraag mij geregeld af of de jongens in het veld ook begrijpen wat er (veelal) langs de kant wordt geroepen (lees; gecoached) door sommige trainers en ouders? En dan bedoel ik met jongens, maar dat kunnen in deze leeftijdscategorie ook net zo goed meisjes zijn, de F en E-pupillen. En met langs de kant bedoel ik de categorie, van zeg maar de nieuwe CO’ tjes, Mario’tjes en Louis’ tjes in wording én niet te vergeten de ouders die hun talentjes komen ‘aanmoedigen’.

Om het verhaal helemaal compleet te maken, praten we over tijden van pak hem beet tussen 8.00 en 10.00 uur in de morgen. De zeg maar, dan-hebbie-nog-wat-aan-je-dag-tijden!

En om niet meteen de hele rattaplan uit de amateurvoetbalwereld (mooi woord voor scrabble) op mijn dak te krijgen zal ik de (club)namen fingeren. Voor alle duidelijkheid; wat is ‘fingeren’? Fingeren is volgens de Dikke van Daele (doen alsof, verdichten, verzinnen, simuleren, veinzen, voorwenden). In dit geval vind ik verzinnen wel goed matchen en laat ik mij nu maar meteen ook voornemen om nu ook normaal te proberen praten en dus te vermelden dat de (club)namen verzonnen zijn. In voltooid verleden tijd dus.

Ik schets hier dus ook geen Najib Amhali, die een showtje immiteert hoe de gemiddelde Nederlander soms een broodje Shoarma half lazerus in een Shoramatent besteld. Geweldige scene is dat. Najib is trouwens een Marokkaans-Nederlanse stand-upcomedian die geboren is in Marokko, maar later naar Nederland is verhuist. Nu weer snel terug naar de E- en F-pupillen en hun support.

Zo hoorde ik een paar jaar geleden tijdens een wedstrijd op het complex van vv SDHWR bij de F’jes ( 6 – 8 jaar!) een trainer roepen: ‘’Jongens kom op hé, wakker blijven en naar binnen knijpen,, en meteen daarna naar een spelertje gillen ‘’Ricardo, we spelen met de punt naar vóóóóren, dus jij moet dóóóórschuiven tot aan de Mid Mid, ja die met dat blonde haar, Néé die andere blonde jongen, Ricardo!,,
Right, denk je dan, maar zou Ricardo dat ook allemaal begrijpen? Het gros van de toeschouwers (inclusief mijzelf) langs de kant in ieder geval niet. En wie het al helemaal niet begreep was de vader van Ricardo, die leek als twee druppels water op zijn zoon, met dien verstande dat de ‘looks’ wat ouder toonden. Laten we deze vader voor het gemak even Leroy noemen.
Leroy riep naar Ricardo: “Hey Ricardó, Ricardóóóó, wat doe je nou jongen? Je moet je in de zestien laten zakken, we spelen met de punt naar achteren, weet je....,,

Om zijn bedoelingen nog duidelijker te maken liep Leroy zo af en toe ook het veld in. Met zijn sportoutfit van het Jamaicaanse elftal, een pondje goud om zijn nek en vingers en ook zijn Adidas’ jes waren van gouden strepen voorzien. Op zijn zachts gezegd, een opvallende verschijning. In zijn hart natuurlijk super trots op zijn voetballende zoon en wie weet, misschien in zijn beleving wel zijn toekomstige pensioen?

Soms moet je lachen om deze (veelal te) fanatieke ouders en of trainers. Ja, de trainer van Ricardo stond ook geen minuut stil langs de zijlijn en liet ook geregeld, met de nodige decibels, van zich horen.
En zo zijn er ook de ouders langs de lijn die denken een tweede Messi of Ronaldo te hebben gebaard. Dat zijn vaak de ergsten. En wat de denken van de......... je herkent ze vast wel.

Laten we s.v.p. met elkaar afspreken dat we de Leroy’s zo af en toe een spiegel proberen voor te houden en de Ricardo’s voortaan lekker laten voetballen.
Of het helpt? Wie weet.....

Aan alle ouders van ‘de nieuwe Messi’s en Ronaldo’s’ zou ik tot slot willen vragen, luister even naar dit liedje;

Zaterdag was de mooiste dag van de week
En je wist als je naar je vriendjes keek
Hier gaan ze heel wat beleven

En de trainer riep : samen is niet alleen
Maar eenmaal op het veld vergat je dat meteen
We waren zeven...
Het was de tijd van Floris en Q&Q
Je ging van huis en altijd volledig in tenue
En minstens twee uur te vroeg
Het systeem was simpel dat was er niet
En de scheids was als vanouds weer een stuk verdriet
Maar het was altijd iemands vader
Dus dat zei je dan maar niet

We waren groen Groen als gras ..........

Acda & De Munnik: Groen als gras