Kiezen? Kiespijn zul je bedoelen

Wat zou je denken als je iemand hoort zeggen dat hij alleen bij een Shell station tankt, omdat hij de directeur zo aardig vindt? Of omdat hij een christen is? Absurd? Ja. Maar zo kiezen we WEL de bestuurders van ons land, alsof het een uitzending van Idols of X-Factor zou betreffen.

Democratie 2010
Iemand die stemmen een beetje serieus neemt, zegt “Ja” of “Nee” tegen een combinatie van programma-onderdelen en vervolgens tegen een partij die zegt daarop aanspreekbaar te zijn. Maar dat “keuzepakketje” is gekoppeld aan een of meerdere personen. Die personen kunnen je aanstaan of niet. Als de persoon gekozen is begint op partijniveau de politieke koehandel: het uitruilen van onderdelen in wederzijdse samenwerking of als dat niet gaat het elkaar vakkundig in de wielen rijden. Het resultaat is dat de kiezer eigenlijk “ja” zegt tegen een toverbal die verkleurt ook bij niet zuigen.

Politieke lamellen
We kennen in Nederland wel 20 nationale partijen, waarvan de grootste numeriek gezien redelijk dicht bij elkaar liggen. Krachtig bestuur en dezelve beslissingen zijn hierdoor alleen al cijfermatig zeer moeilijk tot onmogelijk. Voeg daarbij onze Nationale aandoening (polderitus) en er wordt snel duidelijk waarom Nederland zich gedraagt als een boemeltreintje met op elke zitplaats een noodrem.

Het systeem
We kennen een “regeerperiode” van 4 jaar. Veel zaken hebben echter een looptijd en/of terugverdienperiode die belangrijk groter is. Een volgend kabinet kan gemaakte afspraken met één vergadering in het torentje ongedaan maken en de investeerder zit met de gebakken peren. Het resultaat is zwalkend beleid, zaken die gewoon naar de volgende regering geschoven worden. Zo kunnen beslissingen 20 jaar of langer gewoon niet genomen worden. Onderdeel van het systeem is onze overleg mentaliteit en dat leidt tot een ongelooflijke traagheid en waterigheid van beslissingen.

Verandering
Samenvattend kun je zeggen dat aan de democratie sinds Clisthenes, zo’n 2500 jaar geleden, slechts op details veranderd is. De vraag wat we nu wel hebben en toen niet is simpel: Internet. Internet maakt een razendsnelle en complete volkstelling, enquête of referendum mogelijk. Desnoods alle 16,3 miljoen in enkele uren als het zou moeten.

Technologie
Ruim acht op de tien Nederlanders hebben inmiddels – via het werk of privé - de beschikking over een internettoegang. De Internetpenetratie (83 procent) is de hoogste van de EU. Maar er zijn ook publieke Internetvoorzieningen zoals Internetcafés, buren, bibliotheken bij seniorenwoningen al dan niet met hulp van personeel. We kunnen zeggen dat de penetratie bijna 100% is. En . . . we hebben direct allemaal een Digid vanaf de geboorte. Het gevolg is dat elke Nederlander identificeerbaar en adresseerbaar is. Ook diegenen die in het buitenland verblijven of een handicap hebben.

What if . . .
Stel je eens voor dat we de hele politiek aan de kant schuiven. Gewoon naar huis sturen.
We richten kenniscentra op per regeeronderwerp. Nee, niet Ministeries ombouwen, maar nieuwe koppen. Niet de oude garde in een nieuw colbertje. De verbinding tussen die kenniscentra zijn processen. Die processen kunnen permanent zijn of een adhoc karakter hebben. Als er een beslissing genomen moet worden schrijf je een Internetpoll uit. De kenniscentra kunnen zien wat draagvlak is en waar eventueel “gerepareerd” moet worden. Dat draagvlak kan op talloze wijze worden gedraaid, als een Rubiks cube. Uitslagen zijn te “ slicen” naar sexe, leeftijd, beroepsgroep, postcode en wat je verder kan verzinnen. Omdat de toegang persoonlijk is (Digid) maar de verdere gegevens anoniem aan een nummer hangen kan dit soort informatie beschikbaar komen. En vaak zal je kunnen volstaan met een panel (zeg 100.000 Nederlanders) die al dan niet elke keer opnieuw gekozen worden.

Stel dat we de politieke moed zouden hebben om serieus naar dit idee te kijken, dan zijn een aantal problemen tegelijk opgelost. Het systeem bemoeit zich niet met religie: in de aantallen blijkt wel wie z’n wil kan gaan opleggen. Het politieke rariteiten kabinet met daarin zaken die NIETS met politiek te maken hebben als dieren, religie, etc. etc. gaat in een klap op de helling. We kunnen snelle en gefundeerde beslissingen nemen, draagvlak en tegengas inschatten, kosten nauwkeuriger bepalen. En . . . we zouden de eerste ter wereld zijn. Hoofddoekjes ja/nee? Ik ben benieuwd naar de uitslag.

Stemmig gegroet,

Jos Steynebrugh
Marketing & Innovatie Consultant