Eigen glazen ingooien voor gevorderden

Financiële dienstverleners hebben hun eigen glazen ingegooid en de scherven brengen hen geen geluk. Nu het vertrouwen van hun klanten weg is zijn er partijen genoeg die het vuurtje willen opstoken en kansen voor zichzelf zien.

Het Britse supermarktconcern TESCO bijvoorbeeld ziet haar kans schoon en wil van het geschonden vertrouwen in banken en verzekeraars profiteren. Ze kondigt in de Financial Times aan dat ze haar activiteiten in de financiële dienstverlening zal opvoeren. Het grootste Britse supermarktmerk is al een aantal jaren actief in de financiële dienstverlening en biedt al eenvoudige financiële producten aan haar trouwe klanten aan. In het komende jaar willen ze de activiteiten uitbreiden naar meer winkels en meer producten.

Ze willen met name in bancaire producten zoals betaalrekeningen en persoonlijke leningen investeren. Tesco Bank zal “verantwoorde leningen” verstrekken en zich “richten op klanten die een meer traditionele bank zoeken die ze kunnen vertrouwen”. Hun dienstverlening zal “old fashioned and conservative” zijn.

Het is werkelijk fascinerend om te zien hoe een nieuwe toetreder de gevestigde banken op hun vroegere kernwaarden probeert te verslaan.

Ik denk dat TESCO kans maakt om een stuk van de markt over te nemen. Je komt frequenter bij een supermarkt dan bij je bank, ze zijn vaker en langer open en je kunt er meestal prima parkeren. En vertaald naar het huidige sentiment in Nederland zou het best eens kunnen zijn dat consumenten Albert Heijn, C1000 en Dirk meer vertrouwen dan ABN-AMRO, Fortis en DSB.

Door het ingrijpen van de Nederlandse overheid komen financiële dienstverleners geleidelijk tot rust. Letterlijk. Omdat niemand omviel werden de onderlinge concurrentieverhoudingen niet verstoord. Banken en verzekeraars denken dat ze de tijd krijgen om de scherven bij elkaar te zoeken en te lijmen en denken zich te kunnen beperken tot kostenbesparingen en overlevingstactieken. Zodat alles weer wordt als vroeger.

Maar er zijn misschien kapers op de kust. Kapers met een ongeschonden merk, een trouwe klantenkring en een zeer fijnmazig distributienetwerk met veel traffic. Merken die elke week met verse producten en lage prijzen laten zien dat ze blij zijn met u als klant en die met bonuskaarten in plaats van bonussen werken.

Ouderwets, conservatief en goed voor ons. Daar zijn we hard aan toe.

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Jos Steynebrugh
Oma vertelt: in mijn tijd kon je “op de lat” bij de kruidenier, de bakker, groente, aardappel- en visboer. In je boekje werden de bedragen bijgehouden en als aan het einde van de week (jaja) het loon (jaja) binnen was, dan werd er betaald. Als het “er even niet was” werden goed betalend klanten ook wel gematst. De kruidenier als bank bestaat al een hele lange tijd. Vooral tijdens de crisisjaren van 1929 t/m 1940. Alsof de 5 jaar daarna géén crisis waren.

Concurrentieverhoudingen
Nou, die verschoven wel degelijk. Hele volksstammen particulieren hebben spaartegoeden boven de ton afgeroomd en naar een andere bank gebracht. Ik was één van hen. Commentaar van een medewerker van de locale Rabo bank “Het is niet aan te slepen”.

In het bedrijfsleven zal er ook wel het een en ander verschuiven in de concurrentieverhoudingen. Stel je bent Hedgefunder met enorme berg geld. Je denkt in veelvouden van 3 vóór de komma. Je bent gewend te denken in high risk / high interest (nee, niet yield, dat moet nog blijken) en de banken DOEN niets met je geld? Bovendien kunnen ze omvallen. Wat ga je dan doen? Private Ecquity of zelf voor bank spelen toch?

’s Lands grootste kruidenier gaat op de kleintjes letten.
Nee, ditmaal niet de kleine prijsjes, maar de kleine klantjes. Die kopen per dag en dat héél erg vaak. Het zou me niets verbazen als een moderne variant van Oma’s opschrijfboekje een revival gaat beleven.

Vertrouwen en hysteresis kromme.
Bij magneetvelden kennen we iets als “remanent (resterend) magnetisme”. Voor de leek: magnetisme dat blijft als de magneet weer weg is. Dat kan negatief of positief zijn, al naargelang.

Dat is in “het leven” ook zo. Als voorbeeld: 5 of 6 decennia na de tweede wereldoorlog wordt nog steeds gesproken over “moffen”, ZELFS door mensen die er helemaal niet bij geweest zijn. Terug naar dat remanent magnetisme. Als je dat remanent magnetisme weer terug wil draaien naar nul (neutraal) dan moet daar eerst weer energie in gestoken worden. Dan verder ombuigen naar de andere kant idem.

Ook dat is in het “echie” zo. Ouderen onder de lezers weten nog wel dat “Wiedergutmachung” niet alleen de nabestaanden van Holocaust betrof, maar ook Duitsland als handelspartner weer op de kaart moest zetten.
Veel van de mensen die in een Jappenkamp hebbengezeten zullen liever een vaderlandsche Philips kopen dan een Jap. Trouwens nog best ingewikkeld: veel van die dingen komen TOCH daar vandaan.

De les voor de banken
Banken zullen het nodige moeten doen om de negatieve houding van particulieren en bedrijven om te buigen van pissig-negatief tot een fanclub om de Nationale Zilvervloot weer te laten aanleggen bij een van hun spiegelglas havens. Ik laat me graag verrassen.

Maar als ik de ongelooflijke hardleersheid, dito arrogantie en vooral mentaliteit van de geldgekaakte streepjespakken bekijk, dan kan DAT nog wel even duren.

Groet,

Jos Steynebrugh
Marketing & Innovatie Consulent
www.changeenhancement.nl