Op regelzucht.nl verscheen afgelopen week een kritische bijdrage over het functioneren van de jeugdzorg: “Jeugdzorg en het ‘Savanna’-effect”. De reacties stroomden binnen. Wat opviel was de mate van betrokkenheid met het onderwerp in de reacties, veelal van daadwerkelijk bij misstanden betrokken mensen.
De reactie van een zogenaamde “Batman”: “Jeugdzorg c.q. Kinderbescherming zijn machtsblokken geworden die geen contact en of reflectie met de maatschappij hebben, onze nieuwe generatie mag onder geen beding daaronder lijden. Per jaar overlijden er tussen de 50 a 80 kinderen aan mishandeling, de VN-rechten en of Europese wetten voor het kind en zijn familieleven worden met voeten getreden, gender-appartheid, etc.. Met deze jarenlange historie kan je me naar mijn mening je bestaansrecht als instituut absoluut niet meer verantwoorden. Wij als volwassenen zijn er verantwoordelijk voor dat onze nieuwe generatie het beter gaat dan wat onze kinderen en betrokken ouders nu wordt aangedaan.”
De hoofdredacteur van 0l25 (toonaangevend tijdschrift binnen de sector jeugdzorg) Donald Suidman, reageerde als volgt: “Boze vaders roeren zich ook in de discussie. Maar dat gaat van dik hout zaagt men planken. bot, boos, respectloos en op de man spelend. Hun kritiek is vaak terecht, maar zolang ze het op die toon brengen, zal niemand hen serieus nemen, en zullen ze in hun eigen internetcircuitjes blijven, met af en toe een uitstapje naar het dak van de rechtbank.” Hiermee gaf hij duidelijk weer hoe arrogant de sector kan reageren: mensen die gruwelijk last hebben van een zieke hulpverleningscultuur worden als bot, boos en respectloos weggezet. Zijn reactie bevestigde naadloos de kritische toon van het artikel.
Een van de reacties handelde over het duivelse dilemma waar hulpverleners vaak voor worden geplaatst: of te vroeg of te laat ingrijpen in een gezinssituatie. Hier is geen managementparadigma op los te laten, volgens de schrijver. Hoewel dit aardig klinkt is de werkelijkheid toch anders. Savanna bleek geregeld blauwe plekken te hebben en ook had ze een spraakachterstand. Het gezin werd overspoeld met professionele hulpverleners, die geen van alle melding hebben gedaan bij het meldpunt kindermishandeling. Dat waren achtereenvolgens de kinderarts, de sociaal-psychologisch verpleegkundige, de medewerkster van de gespecialiseerde thuiszorg, een medewerkster van de basiszorg kwetsbare kinderen, de huisarts en de psychiater. Alleen de kraamhulp en de verloskundige sloegen meteen alarm bij het meldpunt kindermishandeling. Kom nu alsjeblieft niet aan met een duivels dilemma. Dit is gewoon een gebrek aan professionaliteit, waarop weldegelijk managementparadigma’s op los te laten zijn.
Nee, de jeugdzorg gaat liever aan de gang met dure speeltjes als congressen, waar hoge ooms en tantes mooie dingen roepen en vervolgens alles bij het oude laten. Een ander, nu erg actueel speeltje, is de invoering van een elektronisch centraal dossier. Kosten: 25 miljoen euro. Leuk hebbedingetje, dat geen zier zal oplossen, managementaandacht slorpt en hulpverleners nog meer focust op wat ze eigenlijk niet zouden moeten doen: elkaar bezighouden met rapportages en bureaucratie.
Zijn er creatieve geesten onder de bezoekers van managementsite die goede baanbrekende suggesties hebben om deze terminaal zieke sector weer op de been te helpen? Reageer dan!
Lees het artikel “Jeugdzorg en het ‘Savanna’-effect’ en de reactie erop op www.regelzucht.nl.
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Als je dit ook nog eens koppelt aan het feit dat mensen een monopoliepositie hebben en wij (de maatschappij) al onze zekerheden in hun handen leggen heb je de combinatie van macht en onwetendheid die erg gevaardlijk is. Ze zorgt er voor dat mensen kritiek persoonlijk nemen (je weet namelijk dat ze gelijk hebben) en dat wordt de arrogantie die je dan tegenkomt.
Nee, ik denk zeker dat er goede mensen tussenzitten en dat er heel veel goed werk gedaan wordt, maar het rommelen met INK en wat templates, afgewisseld met wat gebrul van geleerde BE termen zorgt niet atomatisch voor een goed product. Je MOET luisteren naar een boze klant. Want die loopt tegen een fout in je systeem aan, die jij moet oplossen.
(Jeugd) zorg, Veel succes
Voor de persoonlijke medewerker lijkt mij de individuele verantwoordelijkheid erg groot. Dit kan m.i. een grote invloed hebben op de te nemen beslissingen. Een bredere discussie over verantwoordelijkheden en wat maatschappelijk gezien geaccepteerde aanpakken zijn zou helpen. Nu roept de publiciteit veelal alleen een schuldvraag op en stuurt op beslissingen vanuit angst aan.