Stap eens in een ander bewustzijn!

Jaren zag ik haar op een afstand, een wat streng zuur gezicht, samengeknepen mond. Ben haar uit de weg gegaan. Tot ik haar jaren later ergens tegen kwam. Ruim lachend kwam ze me tegemoet. We maakten een praatje en wat bleek? Trots vertelde ze dat ze eindelijk implantaten had gekregen. Jarenlang had ze een los zittend gebit en was zo bang dat men dat zou zien, zodat ze angstvallig haar lippen bij elkaar hield.
Een goede les voor me.

Doen we dat ook niet over onszelf? Prikken we onszelf ook niet vast op een eens gecreëerd beeld? Hoe vaak hoor ik niet zeggen: “Zo ben ik nu eenmaal.”

Mensen die in de presentatietraining naar zichzelf kijken op de video, zitten vaak totaal verwrongen in de stoel. Harde kritiek op zich zelf. Kijken niet naar hun schoonheid en uitstraling, maar zien met pijn alleen dat wat ze lelijk vinden. Als jong meisje vond ik mezelf ook niet mooi. Als ik nu naar foto’s van toen kijk, denk ik:”Had ik toen maar gezien wat ik nu zie.”

We hebben meerdere bewustzijnen. Bijvoorbeeld als ik op de fiets zit, heb ik een fietserbewustzijn. In de auto een automobilistenbewustzijn. Dan kijk ik heel anders tegen het verkeer aan. En ik betrap me er wel eens op dat ik fietsers dan domme wezens vind, en andersom.

Zo is het ook als we eenmaal een mening over onszelf hebben. We kunnen ons daar helemaal op vastpinnen. Bijvoorbeeld als slachtoffer. Als je dat eenmaal hebt besloten, bekijk je de wereld totaal vanuit de slachtofferpositie. Alles wat je tegenkomt zie je in dat licht. Je gaat je er helemaal naar gedragen. Je zit in het slachtofferbewustzijn.

Gelukkig kunnen we daar ook weer uitkomen. Hoe? Door het door te hebben dat we het doen. Dan een nieuw bewustzijn te kiezen en daarnaar te gaan leven. Ik hoor je zeggen: “Dat is makkelijker gezegd dan gedaan”. Dat is omdat je in het slachtofferbewustzijn zit. Vanuit die positie lijkt het onmogelijk. Toch, het enige dat je nodig hebt is een nieuwe beslissing te nemen over jezelf.

Ten eerste: Hier heb ik niets aan en ik stop er mee, NU!!!
Ten tweede: Waar heb ik wel wat aan? Ik ga vastbesloten op zoek naar hoe het anders kan!

En dan ga je er alles aan doen om in een ander bewustzijn te komen. Constructief verwerken door te huilen, voelen, praten, schreeuwen en tegen een bal trappen. Boeken lezen, naar lezingen toe, mensen ontmoeten die op een andere manier in het leven staan. Weigeren om te klagen. Alleen nog in mogelijkheden denken in plaats van herhalen wat niet mogelijk is. Websites zoeken waar je wat aan kunt hebben. Trainingen of workshops volgen. Wandelen op mooie plekken. Leren mediteren. Op een yogaclub gaan. En oefenen!!! Alles meteen in praktijk brengen. Zodra je dat proces hebt ingezet ga je je al anders voelen.

Toen ik eens flink in de put zat en ik als een hoopje ellende bij een vriendin op de bank zat, zei ze: “Stap nu is uit dat hoopje ellende!”. In mijn fantasie stapte ik uit mijn lichaam en ik keek terug op dat snikkende mens op de bank. Ik realiseerde me dat ik me vrij voelde.
“Stap nu eens terug”, zei ze… “Ik kijk wel uit!” riep ik. Een zeer waardevolle ervaring.

Van de week had ik een pestbui en ik zat met een ontevreden gezicht in de auto. Na een tijd mokken zag ik mezelf zitten en ik dacht: “Ik stap er uit!” Toen ik eenmaal het besluit genomen had, was het zo gepiept.

Kortom! Het is mogelijk om, net zoals we ons opnieuw open kunnen stellen voor een ander, we ons ook weer open kunnen stellen voor onszelf en dan stappen we in ons echte zijnsbewustzijn.

Marja Ruijterman
www.marjaruijterman.nl