Sinterklaas is nog niet eens uitgewoed of het Kerstsyndroom neemt alweer epidemische proporties aan in retailland. De vette lucht van oliebollen verheft zich boven de kooplustige menigte en voor even zijn we de crisis weer vergeten. Ook de milieu doelstellingen worden tijdelijk geparkeerd. We kopen massaal hele Oostbloklanden leeg voor de kerstbomen en we kopen al-dan-niet hallal geslachte kalkoenen. Mediamarkt moet, evenals voorgaande jaren, op zeker zijn jaarprognose  wederom naar boven bijstellen en de breedbeeld HD 3-D TV’s HDMI-versie 1.3 of meer worden over de hoofden van de mensen doorgegeven tot aan de kassa.

De hele relatiegeschenkengekte is volledig geautomatiseerd en uitbesteedt. Met het password en ID kan ik inloggen bij Kerstgeschenken-dot-com om vervolgens te constateren dat er niets, maar dan ook helemaal niets bij zit dat ik, nòch mijn partner leuk vinden. Geen nood: weggeven aan een goed doel kan ook. Waarvan akte.

Van de Hypotheker kreeg ik een leuk relatiegeschenk: Monopoly met een levensgroot logo van de gulle gever erop. Nou, da’s alvast beter dan die agenda, fles wijn of een te vroege duffe wenskaart vol onpersonalika die mij eraan herinnert dat ik toch een héééle gewaardeerde klant ben.

Maar dat bracht me op een kom-kommersiele gedachte: waarom al sinds opa en oma dezelfde fantasieloze  cadeautjes? Waarom niet iets orgineels, iets met een blijvende en goede herinneringswaarde? Wees nou toch een beetje crea if u please.

Ja, maar WÀT dan?

Nou, bijvoorbeeld een stel oud spaanse schroei-ijzers waarmee je je desert, Crema Catalana, voor je gasten aan tafel kunt caramelliseren? Gróót succes, iedere keer dat ik het doe. Ja, mensen kènnen het wel, maar dan met de Costa Brava methode: een heusche verfafbrander over mjn toetje. Nou, dat brute vakmanschap ZIET er niet uit, toch? Ja, echte schroei-ijzers dus, maar dan WEL met mijn logo in spiegelschrift erin gemaakt, zodat ie in elke al-dan-niet gelukte Crema Catalana zal blijven doorgeuren en kleuren, lang nadat mijn zaak heeft opgehouden te bestaan. Leuk toch, of niet soms?

Even serieus

Wat zijn nou de criteria voor een relatiegeschenk? Nou, da’s nou simpel: frequent gebruik, positieve associatie, grote gevoelsimpact en vooral leuk leuk leuk. Binnen budget en vooral niet poenerig, want de relatie denkt meteen dat hij het zelf betaald heeft en dat IS natuurlijk ook zo.

Ik herinner me een leuk voorval bij Siemens. Bij de rokers-koffie-sta-tafel werd een kerstpakket uitgepakt en vakkundig bekritiseerd. Fles wijn, tulband, doosje krenten, plastik agenda (*&$@$) wat onduidelijke koekjes, liflafjes (spelling??) en . . . een paar Osram spaarlampen. Een van de criticasters zei: “Je kan precies zien welke Divisie z’n target niet gehaald heeft”. Na een kort lachsalvo was het even stil. Een wat stille collega, nam een trekje van z’n sigaret en zei: “Wees jij nou blij dat de Divisie Verkeerstechniek WEL z’n target heeft gehaald, anders zat er naar alle waarschijnlijkheid een stoplicht in. Mensen, astublieft, in  Kerstman’s naam, doe nou één keer iets CREATIEFS met dat Kerstpakket of je Nieuwjaarswens. En zet er dan eerlijk op wat je hem / haar wenst: dat de goede en eerlijke relatie nog hééééél lang moge duren bijvoorbeeld.

Gelukkig Kerstfeest,
Jos Steynebrugh
Marketing & Innovatie Consulent