Ik wou dat ik een vrouw was

Natuurlijk wil ik geen vrouw zijn omdat ik zo nodig in een rokje wil rondlopen. Ook niet omdat ik zo graag op hakken loop. Ik heb zelfs al lang geaccepteerd dat ik nooit kinderen zal baren. Nee, ik wou dat ik in mijn carrière dezelfde mogelijkheden kreeg als de moderne vrouw nu.

Je hoort het nog steeds van feministen; vrouwen zijn nog steeds niet voldoende geëmancipeerd. Vrouwen zijn degenen die minder gaan werken en mannen blijven nog steeds voltijd werken. En in de top van de ondernemingen is bijna geen vrouw te vinden. Slechts 4% van de topbestuurders is vrouw. Blijkbaar komen vrouwen nog steeds niet in aanmerking voor deze functies.

Wat mij stoort is dat deze uitspraken erg ongenuanceerd zijn. Mijn ervaring is dat veel vrouwen zelf kiezen om minder te gaan werken. Vele onderzoeken tonen dit ook aan. Ik heb zelf de meest ambitieuze vrouwen zien veranderen nadat ze een baby hebben gekregen. Die carrière is opeens niet zo belangrijk meer. En soms pakken ze die carrière na een paar jaar weer volledig op. Met nieuwe energie waardoor ze de schade weer inhalen.

Mannen en vrouwen moeten zelf hun carrière pad kunnen bepalen. Wanneer ze daar verschillende keuzes in maken dan wil dat niet zeggen dat er iets verkeert zit. Feministen gaan er vaak vanuit dat mannen en vrouwen in wezen hetzelfde zijn, maar dat zijn ze niet. Mannen en vrouwen zijn nu eenmaal andere wezens. Dat gaat verder dan alleen een indeling op geslacht. Het beroemde boek ‘Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus’ toont dit aan. De emotionele wereld van de vrouw is anders dan die van de man. Daarom vinden vrouwen het leuk om te winkelen en mannen vinden het leuk om naar voetbal te kijken. En ja, er zijn ook mannen die het leuk vinden om te winkelen en er zijn ook vrouwen die graag naar voetbal kijken. Maar dat zijn de uitzonderingen. Generaliserend klopt het beeld wel dat mannen en vrouwen verschillend zijn.

Er zijn ook vrouwen die wel graag carrière willen maken. Nu is het zo dat de door feministen opgelegde paradigma deze vrouwen door bedrijven gekoesterd worden. Als zij de doelstelling willen halen dat 40% van de topbestuurders vrouw is, dan hebben zij deze vrouwen hard nodig. Gevolg is dat vrouwen op dit moment positief gediscrimineerd worden. Zij krijgen mogelijkheden die een vergelijkbare man niet krijgt. De ironie is dat de vrouwen die op deze manier positief gediscrimineerd worden er zelf ook niet gelukkig mee zijn. Collega’s zien ook dat je als persoon naar voren wordt geschoven niet alleen door je kwaliteiten, maar door je vrouw zijn. Dit komt het respect dat je als vrouw krijgt in die functie niet ten goede. Daarbij is het nog maar de vraag of je als vrouw zelf blij bent met deze overwaardering. Je wilt namelijk gewaardeerd worden voor een prestatie die je hebt neergezet. Trots zijn op een promotie gaat namelijk beter wanneer je weet dat je ervoor gewerkt hebt, niet omdat je toevallig van een ander geslacht bent.

Waar feministen ook aan voorbij gaan is dat in de top van bedrijven mensen zitten die zeer ervaren zijn. Die ervaring is in 30 opgedaan. Indien we gaan kijken naar de demografische verdeling van de beroepsbevolking 30 jaar geleden dan is die heel anders dan wat die tegenwoordig is. 30 jaar geleden hadden vrouwen inderdaad minder kans op de arbeidsmarkt en waren er inderdaad meer kansen voor mannen dan voor vrouwen. Het is echter onmogelijk om vandaag de fouten van 30 jaar geleden goed te maken. Daar gaat lange tijd overheen. Tegelijkertijd zien we dat vandaag de dag vrouwen wel goede mogelijkheden krijgen om carrière te maken. Vrouwen doen dit ook. Er zijn tegenwoordig meer vrouwen op de universiteit dan mannen. Het blijkt dus dat vrouwen hierin de mannen voorbijstreven. Het is dus een kwestie van tijd dat er zich ook meer vrouwen in de top van ondernemingen gaan bevinden.

Met het huidige beleid van veel ondernemingen die vrouwen naar voren schuiven heeft de huidige generatie mannen het nakijken. Dacht ik in mijn jonge jaren nog te kunnen profiteren van mijn man zijn door de oude generatie dertigjarige blanke mannen te kunnen opvolgen. Nu moet ik constateren dat dit voordeel juist in een nadeel is verandert. Ik heb volgende week een afspraak met de plastisch chirurg om te kijken wat mijn mogelijkheden zijn.